يك محقق در هفتمين همايش بين‌المللی دكترين گفت که دين در فضای مجازی علاوه بر اينكه كاركردهای متنوعی به عنوان يك رسانه زمينه‌ساز ظهور دارد، می‌تواند نقشی زمينه‌ساز جهت جهانی‌شدن دين ايفا كند.
به گزارش گرداب، "بشير معتمدی"، دانشجوی دكترای ارتباطات دانشگاه تهران، در هفتمين همايش بين‌المللی دكترين مهدويت در ارائه مقاله خود با عنوان "كاركرد رسانه زمينه‌ساز و زمينه‌سازی برای جهانی‌شدن دين" گفت: «در اين مقاله تلاش شده است تا حضور دين در فضای مجازی به عنوان يك رسانه نوين، بررسی و از اين طريق كاركردها و تأثيرات آن تبيين شود.»
وی با اشاره به اينكه روش بررسی و تحقيق در اين مقاله، موردپژوهی و مراجعه به سايت‌هايی با موضوع موردنظر است، افزود: «نتيجه مطالعه نشان می‌دهد كه دين در فضای مجازی علاوه بر اينكه كاركردهای متنوعی به عنوان يك رسانه زمينه‌ساز ظهور دارد، می‌تواند نقشی زمينه‌ساز جهت جهانی‌شدن دين ايفا كند.»
همچنين "ظهير احمدی"، دانشجوی دكترای فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق(ع)، در ارائه مقاله خود با عنوان "بسط گفتمان خوش‌فرجام انگاری جهان بر مبنای گفتمان موعودگرايی" گفت: «نظريه گفتمان به زبان ساده؛ يعنی ايجاد جو و فضايی از انديشه‌ها به نحوی كه اين انديشه‌ها، حاكم و مسلط بر ساير حوزه‌های انديشه‌ای شود تا جايی كه الگوی رفتاری مردم بر اساس آن شكل گيرد.»
وی افزود: «گفتمان در فضای تعاملی ايجاد می‌شود. تعامل با تاريخ، تعامل با شرايط اجتماعی، تعامل با قدرت و تعامل با بحران‌های اجتماعی.»
وی با اشاره به اينكه در خصوص پايان هستی و جهان دو ديدگاه بد‌فرجام انگاری و خوش‌فرجام انگاری وجود دارد كه در تضاد و تقابل يكديگر قرار دارند، اظهار كرد: «ما بر اين مدعا هستيم كه بر اساس آموزه‌های اسلامی به‌ويژه تعاليم تشيع، آينده و پايان خوش پر از نشاط و اميد برای انسان و جهان تصوير شده است.»
احمدی تصريح كرد: «لذا می‌توان اين ايده را به واسطه رسانه به صورت يك گفتمان غالب در گستره‌ای جهانی مطرح كرد و گفتمان دينی مبتنی بر حكمت، توحيدمحوری و غايت‌مندی خلقت را گسترش داد.»
وی تأكيد كرد: «از يك طرف جمهوری اسلامی ايران تنها نظام و كشوری است كه خود را صراحتاً مدعی و پيرو مكتب تشيع می‌داند و از طرف ديگر در ساير نظام‌های فكری، فلسفی، عقيدتی و سياسی نسبت به پايان تاريخ و پايان هستی، صراحت منطقی و منسجم در خوش‌فرجام انگاری آن وجود ندارد، بلكه به ناخوش فرجام انگاری تمايل دارند.»
احمدی در پايان سخناننش تصريح كرد: «در برخی از نظام‌های فلسفی ديدگاه‌های نزديك به موعودگرايی وجود دارد، اما به انسجام گفتمانی فلسفه فرج نيست؛ لذا فرصت مغتنمی برای جمهوری اسلامی ايران فراهم شده است كه بتواند با تبيين منطقی و منسجم اين گفتمان و با استفاده از ابزار قدرتمندی همچون نظام رسانه‌ای و ديپلماسی خارجی منادی و داعيه‌دار اين گفتمان باشد.»
منبع: ایکنا
وی با اشاره به اينكه روش بررسی و تحقيق در اين مقاله، موردپژوهی و مراجعه به سايت‌هايی با موضوع موردنظر است، افزود: «نتيجه مطالعه نشان می‌دهد كه دين در فضای مجازی علاوه بر اينكه كاركردهای متنوعی به عنوان يك رسانه زمينه‌ساز ظهور دارد، می‌تواند نقشی زمينه‌ساز جهت جهانی‌شدن دين ايفا كند.»
همچنين "ظهير احمدی"، دانشجوی دكترای فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق(ع)، در ارائه مقاله خود با عنوان "بسط گفتمان خوش‌فرجام انگاری جهان بر مبنای گفتمان موعودگرايی" گفت: «نظريه گفتمان به زبان ساده؛ يعنی ايجاد جو و فضايی از انديشه‌ها به نحوی كه اين انديشه‌ها، حاكم و مسلط بر ساير حوزه‌های انديشه‌ای شود تا جايی كه الگوی رفتاری مردم بر اساس آن شكل گيرد.»
وی افزود: «گفتمان در فضای تعاملی ايجاد می‌شود. تعامل با تاريخ، تعامل با شرايط اجتماعی، تعامل با قدرت و تعامل با بحران‌های اجتماعی.»
وی با اشاره به اينكه در خصوص پايان هستی و جهان دو ديدگاه بد‌فرجام انگاری و خوش‌فرجام انگاری وجود دارد كه در تضاد و تقابل يكديگر قرار دارند، اظهار كرد: «ما بر اين مدعا هستيم كه بر اساس آموزه‌های اسلامی به‌ويژه تعاليم تشيع، آينده و پايان خوش پر از نشاط و اميد برای انسان و جهان تصوير شده است.»
احمدی تصريح كرد: «لذا می‌توان اين ايده را به واسطه رسانه به صورت يك گفتمان غالب در گستره‌ای جهانی مطرح كرد و گفتمان دينی مبتنی بر حكمت، توحيدمحوری و غايت‌مندی خلقت را گسترش داد.»
وی تأكيد كرد: «از يك طرف جمهوری اسلامی ايران تنها نظام و كشوری است كه خود را صراحتاً مدعی و پيرو مكتب تشيع می‌داند و از طرف ديگر در ساير نظام‌های فكری، فلسفی، عقيدتی و سياسی نسبت به پايان تاريخ و پايان هستی، صراحت منطقی و منسجم در خوش‌فرجام انگاری آن وجود ندارد، بلكه به ناخوش فرجام انگاری تمايل دارند.»
احمدی در پايان سخناننش تصريح كرد: «در برخی از نظام‌های فلسفی ديدگاه‌های نزديك به موعودگرايی وجود دارد، اما به انسجام گفتمانی فلسفه فرج نيست؛ لذا فرصت مغتنمی برای جمهوری اسلامی ايران فراهم شده است كه بتواند با تبيين منطقی و منسجم اين گفتمان و با استفاده از ابزار قدرتمندی همچون نظام رسانه‌ای و ديپلماسی خارجی منادی و داعيه‌دار اين گفتمان باشد.»
منبع: ایکنا