یک هفته نامه آمریکایی با اشاره به توانمندي كشورمان در استقرار دومین ماهواره در مدار زمین نوشت: این رویداد به عنوان "جهش بزرگ فضایی ایران" موجب شگفتی جهانیان و اشراف كامل ايران بر تحرکات دشمن شده است.
به گزارش گرداب به نقل از باشگاه خبرنگاران، مجله معتبر "فارین پالیسی ژورنال" نوشت: در سال های اخیر تلاش گسترده آمریکا برای تحریم های گسترده بر ضد ایران سبب شد تا این کشور به تلاش های جدی در زمینه دستیابی به تکنولوژی نوین و ساخت تجهیزات بومی با تکیه بر دانش و توانمندی های داخلی دست بزند که یک نمونه از آن، همین ماهواره است.به دور از هیچ گونه پیش داوری در مورد ایران، واضح است که این کشور توانسته با موفقیت کامل که البته به تایید سازمان فضایی آمریکا (ناسا) نیز رسیده است، ماهواره خود را در مدار زمین قرار دهد.
بر اساس این گزارش، پرتاب دومین ماهواره به جهانیان ثابت کرد که با وجود تحریم ایران از سوی قدرت های بزرگ جهان، این کشور توانسته با اتکا به توان داخلی خود دانش لازم در زمینه پرتاب ماهواره را کسب کرده و با استفاده از آن با موفقیت اقدام به ساخت ماهواره کند.
در این بین علت اصلی هراس غربی ها نه توسعه برنامه موشکی ایران، بلکه خودکفایی علمی ایران در برنامه فضایی است. چرا که ایرانی ها توانسته اند بدون کمک گرفتن از دیگر کشورها، ماهواره های خود را با موفقیت به فضا بفرستند و این در حقیقت به معنای جهش بزرگ ایران در تکنولوژی پیچیده فضایی است که می تواند این موقعیت را در اختیار تهران بگذارد که به کشور هایی که به هر دلیلی در زمینه فضایی مورد تحریم غرب واقع شده اند کمک کرده و دانش لازم جهت ساخت و پرتاب ماهواره را در اختیار آن ها بگذارد.
در ادامه این گزارش آمده است: این موضوع نه تنها سبب بی تاثیری تحریم های غرب علیه آن کشور ها می‌شود، بلکه سبب بهره برداری سیاسی ایران و در نتیجه تبدیل این کشور به یک رقیب خطرناک برای غرب خواهد بود.
به همین دلیل است که غربی ها جنگ روانی شدیدی را در این زمینه علیه ایران به راه انداخته اند و برای رسیدن به هدف خود راه اسرائیلی ها را در پیش گرفته و برنامه فضایی را سرپوشی بر برنامه موشکی دور برد ایران می دانند. اما در این زمینه دو نکته مهم مطرح است: اول آن‌که، بر اساس قوانین بین المللی هر کشوری می تواند برنامه ی نظامی متعارف داشته باشد، لذا هیچ منع قانونی برای ایران در این زمینه وجود ندارد. در حال حاضر نیز این کشور تحت سخت گیرانه ترین تحریم های غرب قرار دارد، لذا این کشور از تحریم های غرب نیز هراسی ندارد که بخواهد برنامه خود را مخفی کند.
اما مورد دوم آن است که ایران تاکنون برای خود اهداف نظامی در آن سوی خاور میانه تعریف نکرده که بخواهد برای آن سامانه موشکی دور برد داشته باشد.
البته باید به این نکته توجه داشت که ایران با توان موشکی فعلی خود قادر است تمامی پایگاه های کشور های غربی مستقر در منطقه را به شدت تهدید کند.
در مورد نگرانی ها در مورد تهدید ایران علیه کشورهای منطقه خاور میانه که متحد آمریکا هستند نیز باید گفت که ایران نسبت به کشورهای حاشیه خلیج فارس دارای بودجه نظامی کمتری است، چرا که ایرانی ها بیشتر به قدرت دفاع مردمی و ملی خود اتکا کرده اند و لذا این خود دلیل مهمی است که آن ها قصد حمله به کشورهای خاورمیانه را ندارند.
به نوشته مجله فارین پالیسی ژورنال، شش کشور حاشیه خلیج فارس از لحاظ جمعیتی یک سوم جمعیت ایران را دارند ولی از لحاظ هزینه های دفاعی در بین سالهای 1997 تا 2006 حدود 5.7 برابر و در این مدت از لحاظ خرید تجهیزات نوین نظامی 6.15 برابر ایران سرمایه گذاری کرده اند. لذا می توان نتیجه گرفت که با توجه به شرایط فوق ایران هیچ برنامه ای را برای آغاز یک در گیری در خاورمیانه ندارد و راهبرد نظامی این کشور در منطقه یک راهبرد تدافعی است.
حال با توجه به شرایط فوق سوال این است که چرا ایران به دنبال توسعه فضایی است؟
پاسخ به این سوال چندان مشکل نیست. چرا که ایران بعد از اقدامات خصمانه غرب به خصوص تحریم های همه جانبه بر ضد این کشور در صدد است که به یک برتری استراتژیک در منطقه دست یابد. برنامه فضایی یکی از بهترین راهها در این زمینه است، چرا که این کشور با ساخت ماهواره و همچنین موشک ماهواره بر که با تکیه بر دانش داخلی بوده، توانسته به یک برتری کامل چه در بعد نظامی و چه غیر نظامی دست یابد.
این تکنولوژی به ایران این توانمندی را می دهد که بتواند با رصد کردن تحرکات حساس نظامی _ امنیتی دشمن و همچنین شنود مکالمات آنها اشراف کاملی بر تحرکات دشمن داشته باشد تا بتواند آمادگی خود را برای پاسخگویی به هر گونه اقدام تهاجمی دشمن حفظ کند.
از طرف دیگر، ایران جزء معدود کشورهای آسیایی و آفریقایی است که در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 به تحت الحمایگی کشورهای غربی درنیامد. اما ایران تجربه استعمار نوین که علت اصلی عقب افتادگی این کشور در زمینه های سیاسی، نظامی، علمی و اقتصادی است را دارد. در ایران چه موافقین و چه مخالفین دولت فعلی در این جمله که "ایران باید با یک جهش علمی سریع خود را از زمره کشورهای در حال توسعه خارج و تبدیل به یک قدرت جهانی کند"، موافقند.
بر همین اساس فعالیت های فضایی در کنار برنامه ی اتمی و همچنین تحقیقات در باره سلول های بنیادی عواملی هستند که سبب ارتقاء قابل توجه رتبه علمی این کشور در مقایسه با دیگر کشور های منطقه شده است.
به گفته کارشناسان سیاسی، ایران با ورود به باشگاه هسته ای و فضایی جهان و همچنین به عنوان یکی از روبه رشد ترین کشورهای جهان در زمینه تحقیقات درباره سلول های بنیادی در حقیقت تلاش خود را برای کسب موقعیتی برتر در جهان را آغاز کرده است.
در انتهای این گزارش آمده است: در عین حال تهران اهداف بسیار بزرگی را در زمینه فضایی دارد که یک نمونه آن فرستادن فضانورد به کره ماه تا سال 2025 است. با وجود آن که اجرای چنین هدفی کمی دور از دسترس به نظر می رسد، اما اجرای آن می تواند نقش فوق العاده مهمی را در افزایش خود باوری ملی ایرانیان در برابر غرب داشته باشد.
در زمینه های علمی دیگر نیز ایران پیشرفت فوق العاده ای داشته است به طوری که به گزارش دفتر مطالعات علمی انگلستان، ایران در 15 سال اخیر بالاترین رشد علمی را در جهان داشته است. چرا که تعداد مقالات علمی دانشمندان ایرانی از سال 1996 تا سال2008 تقریبا 18 برابر شده است.
البته باید توجه داشت که هر گونه پیشرفت علمی ایران تاثیرات گسترده ای را در سیاست های داخلی وخارجی این کشور دارد، زیرا از یک طرف دولت می تواند توانایی خود را در حل مشکلات داخلی کشور ثابت کند و از طرف دیگر در سیاست خارجی می تواند اهرمهای فشار خود بر غرب را افزایش دهد و به سیاستمداران غربی ثابت کند تحریم ها بر ضد این کشور مؤثر نخواهند بود.