هر دو سمت سبلان تا شعاع چند ده کیلومتر در روز و احتمالا شب زیر نظر چشمان تیزبینی قرار دارند که در صورت تمایل به استفاده نکردن از رادار، می توانند به کمک توپهای ناو بیایند.
به گزارش گرداب به نقل از مشرق، پربرکت بودن سفرهای فرماندهی کل قوا به پایگاه های نظامی سپاه و ارتش، پدیده ای نیست که بخواهیم درباره آن فصلی تازه را باز کنیم اما بررسی تأثیرات کوتاه و بلند مدت این سفرها همواره تازگی دارد.بازدید معظم له از محل کارخانجات نیروی دریایی ارتش در منطقه یکم دریایی بندرعباس به نوعی نویدبخش بازگشت ناو قهرمان سبلان بود. وجود دو سامانه ردگیری اپتیکی دوربرد که نمونه ای از رویکرد تجهیز واحدهای رزمی به دستاوردهای دفاعی جدید در زمینه های الکترواپتیک است، می تواند نویدی بر بازگشت مقتدرانه این شناور قهرمان باشد.
ناوشکن (ناو محافظ) سبلان همان واحد دلاوری است که در 29 فرودین 1367 مورد تهاجم هواپیماهای آمریکایی قرار گرفت. اصابت بمب هدایت شونده لیزری به وسط ناو، آن را به وضعی درآورد که کسی باور نمی کرد 21 سال بعد حتی در حال حرکت باشد.
پس از رهایی ناو از خطر غرق شدن با وجود آسیب دیدن بدنه و تیر اصلی کشتی و رساندن آن به پایگاه، متخصصان دلاور و خط شکن نیروی دریایی ارتش اقدام به بازسازی آن با اتکا به توان داخلی کردند، اما کار به همین جا ختم نشد. سبلان در خط مقدم بهسازی و ارتقا نیز قرار گرفت و نتایج فراغت رزمندگان از رزم در عرشه آن به ظهور پیوست. سامانه های موشکی دوربرد، انواع سامانه های هشداردهنده، فریب دهنده و سامانه های کمکی داخلی و سامانه های ارتباطی جدید در طی سالهای بعد بر روی آن نصب شده و سبلان را متفاوت از گذشته کرد.
همچنین نتایج تلاش های متمرکز وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در زمینه سامانه های راداری و اپتیکی که هم بر اساس اعلام نیاز نیروهای مسلح و هم بر اساس رصد پیشرفت های صنایع خارجی دنبال می شود، در شناورهای نظامی به کار گرفته شد. این در حالی بود که نیروهای دریایی ایران با لشکرکشی دریایی کشورهای سلطه گر به خلیج همیشه فارس، در خط مقدم دفاع از کشور واقع شده بودند که تا امروز هم اینگونه است.
فجر27 در سینه ناو و موشک نور در پاشنه آن جا گرفته و این کشتی جنگی را در زمینه موشکی همپای ناوشکن های رده الوند قرار داده است. طبیعی است که اجرای این بهسازی نیازمند ارتقاء تجهیزات داخلی این شناور نیز بوده و با این کار به تعداد کشتی های نداجا که قابلیت حمل این نوع موشک را دارند، افزوده شد. در نتیجه این روزآمد سازی ناو شهید نقدی در دو سال گذشته حداقل 3 بار یعنی حدود 180 روز را در مأموریت حضور نداجا در خلیج عدن گذرانده است.
ناوشکن سبلان نیز به آخرین تجهیزات موجود آراسته شده که یکی از آنها سامانه دوربرد دیده بانی و ردگیری اپتیکی است. این نوع سامانه ها برای امور مختلفی چون دیده بانی، کشف و ردگیری اهداف متحرک و حتی رهگیری آنها طراحی می شوند. سامانه های اپتیکی یا بصری، با توجه به ماهیت متفاوت از سامانه های راداری، در شرایطی که محیط نبرد با جنگ الکترونیک تحت تأثیر باشد نیز به فعالیت خود ادامه می دهند. نمونه هایی از این سامانه ها قابلیت قفل کردن بر روی اهداف را داشته و در کنار توپهای پدافند هوایی، زمینی و دریایی در کشورمان به کار گرفته می شوند. حتی گونه ای از سامانه های حرارتی ساخته شده در کشور توان آشکارسازی اهداف هوایی نزدیک شونده را از برد 150 کیلومتری دارد.
دو مجموعه از نوع اپتیکی در تصاویر یاد شده به چشم می خورد که یکی بر روی برجکی به ارتفاع تقریبی 7 متر از بالاترین طبقه در نقطه ای مرتفع نصب شده تا فواصل دورتر را ببیند و سامانه دوم نیز کمی جلوتر در ارتفاع کمتری نصب شده است. هر چند زاویه دید این دوربین ها در افق، مناسب است اما وجود دو سامانه برای پوشش دهی بهتر به محیط اطراف مناسب تر است.
این سامانه برای شرایط محیطی سخت دریا طراحی شده و از زیرسامانه های تثبیت و متعادل کننده، گرمایش و سرمایش و کنترل رایانه ای تصاویر برخوردار است. قابلیت ردگیری اهداف با استفاده از چند الگوریتم پیشرفته و توان تحلیل تصویر و به کارگیری تکنیک سوپرویو از دیگر ویژگی های این سامانه است.
استفاده از چند الگوریتم، علاوه بر افزایش دقت، امکان فریب خوردن در تشخیص اهداف را کاهش داده و البته برخی الگوریتم ها از سرعت پاسخ بالاتر و ویژگی هایی برخوردارند که برای مرحله بخصوصی از فرآیند جستجو و ردگیری مناسب هستند. همچنین توانایی تشخیص خودکار اهداف تعریف شده برای سامانه و سنجش نحوه وضعیت آن نسبت به ناو، درجه مطلوبی از هوشمندی را برای این سامانه به همراه دارد و با اجرای خودکار برنامه های مراقبت و شناسایی پیرامون، آمادگی دفاعی شناور را در مقابل تهدیدات می افزاید.