Gerdab.IR | گرداب

گرداب- حضرت علی ^{علیه السلام} نماد عدالت و مظهر شجاعت برای همیشه تاریخ است، آن بزرگوار از چنان ویژگی‌های خاصی برخوردار است که بسیاری را به اظهار نظر و بیان خصایل امام و ستایش ایشان واداشته است.

حضرت علی ^{عایه السلام} 13 رجب 1427 هجری قمری چشم به جهان گشود، این بزرگ مرد در فتوت، مردانگی و جوانمردی، حق و عدالت سرآمد روزگار خود و حتی تاریخ بوده است.


حضرت علی از نگاه اندیشمندان
"شبلی شمیل"، از پیشتازان مکتب مادیگری در فضائل امیرالمؤمنین می گوید: علی بن ابیطالب، بزرگ بزرگان، یگانه نسخه ای است که نه شرق و نه غرب، نه در گذشته و نه امروز صورتی مطابق این نسخه ندیده است.

"جرج جرداق"، اسلام‌پژوه و نویسنده شهیر لبنانی می نویسد: چه می شد بر تو ای دنیا، اگر نیروهای خود را جمع می کردی و در هر زمانی یک علی می آوردی با عقلش و قلبش و با زبان و ذوالفقارش.

"امین نخله"، یکی از دانشمندان مسیحی در خصوص اوج تأثیر کلام علی می نویسد: هر گاه کسی بخواهد بیماری روح و روان خود را درمان کند، باید به گفتار امام علی در نهج البلاغه روی آورد و راه و روش زندگی را در پرتو این کتاب ارزشمند بیاموزد.

"محمد بن ادریس"، رئیس مذهب شافعی از مذاهب اربعه اهل تسنن، درباره علی ^{علیه السلام} سروده ای دارد که مضمون آن چنین است: هرگاه علی جایگاه و حقیقت خویش را برای مردم آشکار کند، هر آینه مردم دسته دسته در برابر او به سجده خواهند افتاد، شافعی مُرد و عاقبت نفهمید علی پروردگار است، یا پروردگارش مال اوست.

"جبران خلیل جبران"، شاعر مسیحی لبنانی نیز می‌نویسد: علی از جهان درگذشت، در حالی که شهید عظمت خود شد. در حالی که نماز میان دو لبش بود و دلش از شوق پروردگار لبریز بود. عرب حقیقت مقام و قدر علی را نشناخت، تا از میان همسایگان پارسی آنان، مردمی به پا خاستند و بین گوهر و سنگ ریزه را فرق گذاشتند.

"بارون کاردایفو"، دانشمند فرانسوی می نویسد: علی مولود حوادث نبود، بلکه حوادث را او به وجود آورده بود، اعمال او مخلوق فکر و عاطفه و مخیله خود اوست. پهلوانی بود که درعین دلیری، دلسوز و رقیق القلب، و شهسواری بود که در هنگام رزم آرایی، زاهد از دنیا گذشته بود. به مال و منصب دنیا اعتنایی نداشت و در حقیقت، جان خود را فدا کرد. روحی بسیار عمیق داشت که ریشه آن ناپیدا بود و در هر جا خوف الهی آن را فرا گرفته بود.

خبر آنلاین