گرداب- با شکست پروژه کودتای مخملین و جدایی مردم از صف کودتاگران و آغاز به کار دولت دهم به ریاست رئیس جمهوری منتخب مردم، بیانیه نویسی و سوء استفاده از مناسبتهای انقلابی و مذهبی تنها راهکار تداوم حیات سران فتنه بود. این عمل نیازمند همراهی بخش قابل توجهی از هواداران بود که عملاً چنین حضوری برای فتنه گران ممکن نبود، لذا اغتشاشگری، دادن شعارهای ساختارشکنانه و انحرافی به قصد جلب توجه رسانههای بیگانه، ایجاد اختلاف در صفوف متحد ملت، بزرگنمایی حضور فتنه گران در مراسمات مختلف از طریق رسانههای ضدانقلاب و فضای مجازی، تاکتیکهایی بود که فتنه گران از مردادماه تا ۹ دی ماه ۱۳۸۸ دنبال کردند.
سازمان مجاهدین نیز به عنوان جریان اصلی فتنه در این برنامهها حضور فعال داشته و با صدور اطلاعیهها و بیانیههای مختلف در راستای فریب افکار عمومی و حمایت از اقدام فتنه گران حضور فعال داشت.
سازمان در حمایت از اظهارات توهین آمیز و دروغ مهدی کروبی در مورد تجاوز به زندانیان در کهریزک که هیچ گاه نتوانست آن را اثبات نماید، با صدور بیانیهای وارد میدان شد و ادعا کرد «احمدینژاد و محصولی مسئول اجرایی اصلی جنایتهای زندان ابوغریب کهریزک هستند؟!» (۱)
مراسم روزهای قدس، ۱۳ آبان و ۱۶ آذر (روز دانشجو) با شکست فتنه گران سبزپوش و حضور باشکوه ملت ایران در صحنه یکی پس از دیگری سپری شد و برای فتنه گران چیزی جز اغتشاشگری جمعی انگشت شمار و فریاد شعارهای ساختارشکن در مخالفت با آرمانهای انقلاب اسلامی و اصول اندیشه حضرت امام خمینی (ره) در بر نداشت و سازمان مجاهدین نه تنها از این رفتار نامشروع برائت نجست، بلکه مستقیم و غیرمستقیم در حمایت از ساختارشکنان گام برداشت.
در این شرایط تلاش فراوانی برای خروج از انفعال و تغییر وضعیت افکار عمومی توسط سران داخلی و خارجی فتنه صورت گرفت که مهمترین آن پیگیری جدی پروژه از پیش تعیین شده «محرم سبز» بود که از هفتهها قبل از فرا رسیدن ماه محرم در دستور کار این گروهک قرار گرفته بود. در حالی که فتنه گران مدعی بودند خواهند توانست فتنه سبز را در ایام محرم به حرکتی سراسری و تودهای تبدیل کنند و در نهایت عزاداری روز عاشورا را به تظاهراتی علیه نظام اسلامی مبدل نمایند. همه مردم شاهد بودند که ایام محرم نه تنها فرصتی به مشروعیت بخشی حرکت نفاق سبز نداد؛ بلکه با افزایش بصیرت عزاداران، بیش از پیش چهره منافقین جدید برای تودههای ملت نیز آشکار شد.
این آگاهی بخشی تودههای ملت، در کنار ناتوانی فتنه گران در نفوذ بین عزاداران، سران خارج نشین فتنه سبز را به شدت عصبانی و برآشفته ساخت، لذا پروژه ایجاد آشوب و هتک حرمت عاشورا در دستورکار منافقین قرار گرفت. صبح روز عاشورا در حالی که اغلب عاشقان حسین بن علی (ع) در هیأتهای مذهبی مشغول عزاداری بودند، آشوبگران که سران آنها را اعضای وابسته به گروهکهای منافقین، سلطنت طلبان، بهائیان و... تشکیل میدادند، با هدایت رسانههای آشوبگر بیگانه همچون VOA و BBC، خیابان انقلاب و آزادی را به محلی برای حرمت شکنی روز عاشورا و ایجاد اغتشاش و تخریب اموال عمومی تبدیل کردند.
به گزارش خبرگزاریها برخی افراد فریب خورده و آشوبگر در خودروهای خود بسان مراسم عروسی بوق میزدند. برخی نیز در تجمعها دست به هلهله و شادمانی و خرابکاری زدند. اراذل و اوباش با سوء استفاده از حضور مردم در مراسم عزاداری اباعبدالله الحسین (ع) دست به آشوب و خسارت به اموال مردم (موتورسیکلت، خانه، سطلهای زباله، خودروی شخصی مردم) زدند. افراد فریب خورده نیز شعار مرگ بر جمهوری اسلامی سر داده و به مقدسات توهین کردند.
انتشار اخبار این جنایات در روز عاشورا، ملت را در سراسر کشور برآشفت و به اعلام انزجار از منافقین واداشت. علمای عظام و مراجع تقلید بزرگ شیعه هر یک به طور جداگانه با صدور بیانیه این اقدام را محکوم کردند. به عنوان نمونه در بیانیه آیت الله العظمی سبحانی آمده است: «ما هرگز فکر نمیکردیم که در چنین روز مقدسی که حتی پیروان ادیان دیگر نیز نسبت به آن روز احترام قائل هستند و در برخی از کشورهای غیراسلامی عاشورای حسینی تعطیل رسمی است، چنین رویداد دور از اخلاق انسانی رخ دهد و قداست آن روز شکسته شود.» (۲)
اما فتنه گران راه دیگری پیش گرفته و به جای محکومیت اغتشاشگران و ضدانقلاب در سوگ آنها سخن گفتند! به عنوان نمونه شیخ ساده لوح اصلاحات با صدور بیانیهای بدون پرداختن به جنایات اوباش سبزپوش، نیروی انتظامی را محکوم کرد و رفتار آنها را از گارد ستمشاهی نیز بدتر دانست!
سازمان مجاهدین با صدور بیانیهای به صف حامیان ضدانقلاب پیوست و در مورد حوادث روز عاشورا چنین نوشت: «حمله نیروهای انتظامی و لباس شخصیها به مردم در روز عاشورای حسینی در تهران و برخی شهرهای دیگر، یکی از زشتترین و تأسف بارترین حوادث تاریخ سی ساله اخیر را رقم زد... چه کسی را پروای آن است که نص قرآن را نادیده بگیرد؟ آیا بیحرمتی نسبت به عکس امام (ره) در درگاه خداوند متعال عظیمتر است یا ریختن خون در ماه حرام؟ کسانی که خود را پاسدار و مجری احکام و حدود الهی میدانند، آیا اجازه دارند از کنار نقض صریح حدود الهی بیتفاوت و به سکوت بگذرند؟ آیا کسانی که به نام دین و قرآن حکومت میکنند و آنان که به روی مردم اسلحه کشیدند برای خونهایی که در روز عاشورا برزمین ریخته شد و انسانهای بیگناهی که در این روز جان خود را از دست دادند، در برابر خداوند متعال پاسخی خواهند داشت؟» (۳)
اما هیچ کدام از این بیانیههای تحریف آمیز نتوانست مردم را از فهم حقایق در فضای فتنه باز بدارد و حضور بیسابقه ملت در راهپیمایی «برائت از منافقین» در روز ۹ دی ماه فریادی بود بر ابطال چنین دروغهایی که به نام بیانیه صادر شده بود.
همین وضعیت با تکرار حماسه ملت این بار در ۲۲ بهمن ماه دنبال شد و فتنه گرانی که قصد داشتند راهپیمایی سراسری ملت ایران را با نمادهای اختلاف برانگیز به جنجال بکشانند ناکام ماندند. سازمان مجاهدین در این میان در بیانیهای فتنه گران سبزپوش را دعوت به حضور گسترده در راهپیمایی ۲۲ بهمن نمود. در بخشی از این بیانیه آمده بود: «۲۲ بهمن امسال فرصتی مغتنم و یگانه است تا جنبش سبز ملی ایران فارغ از انحصار و محاصره رسانهای و دروغها و تزویرها و اتهامها و هتاکیهای ناجوانمردانه، در متن ملت بزرگ ایران ضمن اعلام پایبندی و دلبستگی مجدد با آرمانهای ملی انقلاب اسلامی بر عزم خستگی ناپذیر خویش در تحقق این آرمانهای بلند تأکید ورزد و انزجار خود را از تلاشهای حاشیه نشینان دیروز انقلاب و فرصت طلبان امروز و فرقههای بنیادگرای منحرف جدیدالتأسیس برای تحریف هویت و اهداف انقلاب اعلام کند.» (۴)
اما آنگاه که امواج خروشان ملت جرأتی برای فتنه گران باقی نگذاشت که بتوانند عرض اندام نمایند و منافقین جدید هر یک به سوراخی گریختند، سازمان بار دیگر برای جلوگیری از شکست مطلق وارد میدان شد و با بیانیهای مضحک و سراسر تحریف تلاش نمود تا با بازی گرفتن الفاظ، حضور تاریخی ملت در ۲۲ بهمن را مصادره به مطلوب نماید. سازمان مینویسد:
«در عین حال سازمان نمیتواند مراتب تأسف عمیق خود را از واکنشهای تنگ نظرانه و تلاشهای فرصت طلبانهای که بلافاصله از همان روز ۲۲ بهمن به منظور تحریف و مصادره این حضور معنادار صورت گرفت پنهان کند. از جریانی که جز به قدرت و موقعیت خود نمیاندیشد و در این راه از مصادره رأی و حضور گسترده شما در انتخابات ابایی نداشته است، چنین رفتار و واکنشی چندان دور از انتظار نیست... راهپیمایی ۲۲ بهمن امسال گستردهتر و پرشورتر از سالهای اخیر برگزار شد. این گستردگی و شور بیگمان مرهون حضور آگاهانه و مسئولانه کلیه اقشار و گرایشهای مختلف جامعهای است که بخش وسیعی از آن به ویژه طی هشت ماه گذشته نارضایتی و اعتراض خود را به روندهای جاری و رفتار جریان حاکم در نادیده گرفتن حقوق شهروندی و مقاومت لجوجانه در برابر خواستهها و مطالبات قانونی و مشروع خویش به اشکال مختلف ابراز داشته است.» (۵)
روزهای پایانی سال ۸۸ اوج انحطاط و زوال جریانهای دوم خردادی بود که وجاهت و آبروی باقی مانده خویش را نیز از دست رفته میدیدند. به واقع ناقوسها برای مرگ جریان فتنه و احزاب کلیدی آن به صدا در آمده بود.
۱- سایت سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، (۲۱/۵/۸۸)، کد خبر: ۱۶۳۴
۲- سایت الف، (۸/۱۰/۸۸)، کدخبر: ۶۰۵۴۹
۳- سایت سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، (۱۷/۱۱/۸۸)، کد خبر: ۱۸۵۸
۴- سایت سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، (۱۷/۱۱/۸۸)، کد خبر: ۱۸۵۸
۵- سایت سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، (۲۷/۱۱/۸۸)، کد خبر: ۱۸۶۸
منبع:
هفته نامه صبح صادق