گرداب- حضرت آیت الله بهجت
رحمت الله علیه در فرمایشات خود درباره درسهای کریلا فرمودهاند: حضرت سیّدالشهدا
علیه السلام با اختیار خود آن همه مصائب و شهادت و اسارت اهل و عیال خود را تحمل کرد؛ زیرا پیوسته و حتى در روز عاشورا بر آن حضرت عرضه مىشد كه یا نصر و پیروزى را انتخاب كنند و یا لقاءاللّه و معاهده و پیمانى را كه با خدا بسته است ولى ایشان با اختیار خود آن مقامات عالیه را انتخاب كردند.
خدا مىداند كه آنها چه مىدیدند!
حضرت قاسم
علیه السلام راجع به مرگ مىگوید: "اَحْلى مِنَ الْعَسَلِ." به نقل از قاسم بن حسن شیرینتر از عسل است. آیا این تعبیر شوخى است؟!
ما نمىتوانیم درجات و مقامات آنها را تعقل و درك كنیم كه چه خبر بوده و چه درك مىكردند و چه مى دیدند، همین قدر نقل شده كه امام حسین
علیه السلام مقامات اخروى آنها را به آنان نشان داد.
این كه نقل شده عباس
علیه السلام در روز عاشورا در میدان جنگ در برابر دشمن لخت شد و زره را از تن درآورد، یك كار عادى و آسان نبود؛ خواست به دشمن بفهماند كه ما از روى عقیده و مرام، راه شهادت را اختیار و انتخاب كردهایم، نه از روى ناچارى، اجبار، تهدید و اكراه و یا به جهت شرم و حیا، بلكه این مرام ما است؛ شجاعانه و عاشقانه و داوطلبانه مىجنگیم و كشته مى شویم و باكى از شهادت نداریم و طرف مقابل عمر سعد بیچاره و دربند و اسیر ملك "رى" است.
حضرت ابوالفضل نیز با آن فداكارىهایش مىخواست به آنان بفهماند كه محبت خدا و محبت دوستان خدا چیز دیگرى است كه تحمل هر گونه دشوارى و ناگوارى و سختى در راه رسیدن به آن، سهل و آسان و شیرین است.
برنا