به گزارش
گرداب به نقل از بیبیسی رسانه دولتی انگلیس، اتحادیه ملی دانشجویان در انگلیس مدعی شده است که تعداد بیشتری از دانشجویان در انگلستان برای تامین هزینههای تحصیل خود به روسپیگری رو میآورند.
این اتحادیه همچنین اضافه کرده است که دانشجویان برای تامین هزینههای تحصیلی به قمار هم گرایش پیداکردهاند و در آزمایشهای پزشکی شرکت میکنند. گفته شده است که افزایش هزینههای زندگی و شهریهها، در کنار کاهش بودجههای آموزشی در این روند موثر بوده است.
با این حال، دولت میگوید که ""بستههای حمایتی قابل توجهی"" برای کمک مالی به دانشجویان ارائه میدهد.
"استل هارت"، مدیر امور زنان در اتحادیه ملی دانشجویان، به بیبیسی گفت که کاهش هزینههای دولتی، دانشجویان را بیشتر تحت فشار قرار میدهد.
وی در اینباره گفت: «دانشجویان (برای تامین هزینهها) به اقدامات خطرناکی دست میزنند. در شرایطی که فرصتهای شغلی کمی وجود دارد، حمایتهای به مراتب کمتری از دانشجویان میشود و افراد در اقتصادهای غیررسمی مثل شغلهای جنسی، بیشتر فعالیت میکنند.»
وی افزود: «این شغل، کار خطرناک و نامتعارفی است و به راحتی باعث میشود افراد از تحصیل باز بمانند.»
انجمن حمایت از روسپیان که در لندن خط تلفن مشاوره دارد، اعلام کرده است که تعداد تماسهای تلفنی دانشجویان با این مرکز در یک سال گذشته، دست کم 2 برابر شده است.
"سارا واکر"، یکی از کارکنان این سازمان، میگوید که تماسهای تلفنی دانشجویان با این مرکز مشاوره در ۱۰سال اخیر به تدریج افزایش یافته است، ولی از زمانی که دولت اعلام کرد دانشگاههای انگلیس میتوانند از سال ۲۰۱۲ میلادی شهریهها را تا ۹ هزار پوند در سال افزایش دهند، تعداد این تماسها از سوی دانشجویان افزایش قابل توجهی پیدا کرده است.»
تنها دانشجویان دانشگاهها نیستند که برای تامین هزینههای تحصیلی خود به صنعت روسپیگری روی آوردهاند. دختر ۱۸ سالهای که نام کلر را برای خود انتخاب کرده است، زمانی وارد صنعت روسپیگری شد که در دوره پیشدانشگاهی درس میخواند. در آن زمان، او دریافت که مستمری آموزشیاش ممکن است قطع شود.
وی میگوید: »بدون این مستمری نمیتوانستم به کالج بروم. هزینههای رفت و آمد من ۷۰ پوند در ماه بود و بدون آن، نمیدانستم چه کاری میتوانم انجام دهم. نمیدانستم به چه کسی در کالج مراجعه کنم و نمیخواستم برای تامین این هزینهها، به خانوادهام وابسته باشم.»
او اضافه میکند: «خیلی از دوستانم در فروشگاهها کار میکردند و در نهایت، ترک تحصیل کرده بودند. من نمیخواستم چنین سرنوشتی داشته باشم.»
کلر میگوید: «دوستی داشتم که از وقتی ۱۶ سالم بود، سعی میکرد من را وارد شرکت خودش که خدمات جنسی ارائه میکرد، کند. او میگفت که میتوانم درآمد زیادی داشته باشم. ساعتهای کاری مطابق میل من خواهد بود و همینطور میتوانم تصمیم بگیرم که چه مشتریهایی را برای چه مدتی بپذیرم.»
او که هماکنون از صنعت روسپیگری بیرون آمده است تا به تحصیل ادامه دهد، میگوید: «هیچ راه دیگری نداشتم، اما الان نسبت به وقتی که کار در این صنعت را شروع کردم، آدم متفاوتی هستم. اعتماد به نفس خودم را خیلی از دست دادهام و به خیلی از آدمها دیگر اعتماد ندارم.»
یکی از سخنگویان وزارت آمورش انگلیس میگوید: «ما سالانه ۱۸۰ میلیون پوند را به حمایت مالی از افراد آسیبپذیری که ۱۶ تا ۱۹ سال دارند، اختصاص میدهیم تا به ادامه تحصیل آنها کمک کنیم.»
وی میافزاید: «این، مسئولان مدارس و کالجها هستند که تصمیم میگیرند کمکهزینههای تحصیلی را به چه کسانی بدهند و اگر دانشآموزی واقعا با مشکلات مالی روبهرو است، باید حتما مستقیما با مسئولان مدرسه صحبت کند.
در عین حال، پژوهشی که دانشگاه کینگستون در سال گذشته انجام داد، نشان داد که تعداد دانشجویانی که کسی را میشناسند که برای تامین هزینههای تحصیل خود در صنعت روسپیگری فعالیت کرده است، در مدت ده سال، از ۳ درصد به ۲۵ درصد رسیده است.