گرداب- پس از آنکه رژیم غاصب اسرائیل و جهان غرب در جنگهای 33 روزه لبنان و22 روزه غزه با شکستهایی مفتضحانه روبهرو شدند، با حمله ددمنشانهای به ناوگان آزادی که برای کمک به غزه روی آبهای بینالمللی در حرکت بود، پرده دیگری از عمق جنایت علیه بشریت را در انظار بینالمللی رقم زدند.
قطع نظر از انعکاس اخبار واصله از این جنایت بینالمللی که روز گذشته در صدر اخبار رسانهها قرار گرفت، نکتهای قابل تامل به نظر میرسد و آن اینکه چگونه تهور و گستاخیهای بینالمللی یک رژیم بدان حد میرسد که اقتدار ملل آزاده جهان را نادیده گرفته و به مسلمانانی که در پی صلح و برای کمک به مسلمانان دیگر شتافتهاند، حملهور شده و با قتل عام آنها جهانیان را با حیرت و شگفتی یک جنایت بینالمللی روبهرو میسازد؟ بیشک یکی از دلایل این جنایت بینالمللی، جانبداری غرب و عمال غربی است که در دولتمردان آمریکایی، انگلیسی، رسانههای غربی و نهایتا هر آنکس که همنوا با رژیم خونخوار اسرائیل با غزه سر ستیز دارد، خلاصه میشود.
در ایران بویژه در وقایع پس از انتخابات، جریان مغلوب انتخابات دهم ریاست جمهوری به سرکردگی سران فتنه با تحرکات و مواضع رادیکالی خود پردههایی از فتنه را رونمایی کردند تا جاییکه از سوی هواداران و لایههای فعال آنها، شعار «نه غزه، نه لبنان» مطرح شد و این درحالی بود که چند روز پیش از طرح این شعار (در روز قدس سال گذشته) سایت وابسته به رژیم صهیونیستی آن را برای جنبش مخملی ایران، طراحی و پیشنهاد کرده بود. ناگفته نماند طرح این شعار و گزارههای مشابه آن که برگرفته از پيشنهاد اسرائیلیها بود، پیش از این نیز در مواضع سران فتنه که در تبلیغات و مناظرههای تلویزیونی تصریح میکردند ماجرای فلسطین و مظلومیت ملتهای لبنان و فلسطین به ما ربطی ندارد! به خوبی آشکار بود.
از این رو بود که ایشان نه تنها طرح شعار «نه غزه، نه لبنان» را هرگز محکوم نکردند بلکه با نفی آرمانهای جمهوری اسلامی، درصدد توجیه آن نیز برآمد! کاندید اصلاح طلبان در اولین کنفرانس خبری خود در فروردین 88 با بیان اینکه «نوع مطرح کردن هولوکاست را مناسب نمیدانم» عنوان کرد: «ما در سیاست خارجی خود باید از هر کار ناپسندی خود داری کنیم و باید آن را از حالت پدافندی به یک امر فعال و پویا تبدیل کنیم و ما میتوانیم چهره ایران را در کل جهان ارتقا داده و مشکلات را کاهش دهیم.» وی در بیانیهها و سخنرانیهایش، سیاست خارجی دکتر احمدینژاد در قبال فلسطین، لبنان وغزه را به باد انتقادهای رادیکالی خود گرفت. (25/خرداد/88) «به دلیل نبود سیاستهای روشن، ماجراجویی و بیتدبیری، وضع پیرامونی ما، وضع خوبی نیست و یک وضع تهدیدکننده علیه ما شکل گرفته است. ما بدترین حالت را در سیاست خارجی و روابط بینالملل داریم و به نظر میرسد سایر تحریمها و فشارهای بیشتری را شاهد باشیم.» (بیانیه شماره 13): «اینک بر اثر سیاست خارجی غلط و «ماجراجویانه» دولتی که مردم ما بدان دچار شدهاند، کشور در آستانه بحرانهایی قرار گرفته است که بیشترین خسارت آن را قشرهای محروم خواهند پرداخت». ازاین رو است که رژیم سفاک اسرائیل وسایتهای اسرائیلی مانند بالاترین و فیسبوک و دیگر رسانههای غربی در طول یکسال گذشته از مواضع و اظهارات آنارشیستی و رادیکالی سران فتنه حمایت کرده و آنان را به عنوان قهرمانان جنبش مخملی و شیخ شجاع! ستایش کردهاند.
شیمون پرز در گفتوگوی اختصاصی خود با مجله آلمانی فرانکفورتر خواستارحمایت سیاسی از جنبش اعتراض آمیز ایران! شد. یوری لوبرانی مسؤول دفتر امور ایران در وزارت دفاع اسرائیل، گفته بود: «بهترین راه مقابله با حکومت اسلامی، حمایت از مخالفان است نه حمله نظامی. ما باید هر چه در توان داریم برای حمایت از مخالفان جمهوری اسلامی انجام دهیم.»
2 هفته پس از آن منتشر شد که شیمون پرز، رئیس رژیم صهیونیستی اعلام کرد: «مخالفان در ایران به نیابت از ما با جمهوری اسلامی میجنگند و جنگ با ایران نه از خارج مرزهای این کشور بلکه از داخل مرزها آغاز میشود». به دلیل همین حمایتهای خارجی بود که میرحسین موسوی برای مقابله با تز عدالتخواهی دکتر احمدینژاد خود را ناچار دید تا با تابوشکنیها و ساختارشکنیهای رادیکالی، «گفتمان نه شرقی، نه غربی» و «استراتژی صدور انقلاب اسلامی» حضرت امام خمینی (ره) را به مهمیز خیانت و خباثت خویش بکشاند و اقتدار و عزت بینالمللی ایران را در نظر رژیمهای امپریالیزم جهانی کاهش دهد تا نتيجه آن شود كه رژیم خونخوار اسرائیل با حمایتهای جهان غرب و حتی مسلمان نماهای ایرانی! (سران فتنه) چراغ سبزها را دریافت کرده و به ددمنشی و تحرکات وحشیانه خود ادامه دهد. از این رو است که در فتنههای بینالمللی و جنایت رژیم صهیونیستی اسرائیل، بویژه جنگ با صلح (حمله به ناوگان آزادی) نمیتوان نقش و مشارکت سران فتنه88 را نادیده گرفت.
منبع: وطن امروز/شماره 436/صفحه 1