به گزارش
گرداب به نقل از جام نیوز، روزنامه هاآرتص چهارشنبه 22 فوریه (3 اسفند) نوشت: چقدر در کره شمالی سانتریفیوژ وجود دارد؟ در پاکستان، چه میزان اورانیوم غنی سازی می شود؟ چه مقدار سوخت هسته ای در اسرائیل وجود دارد؟ چه کسی جواب این سوالات را دارد؟ بی پاسخ ماندن این سوالات به خاطر این است که
این کشورها حاضر نیستند داوطلبانه اطلاعات خود را در اختیار جهان قرار دهند اما ایران همواره دارایی هایش را اعلام می کند.
هاآرتص افزود: ایران اکنون نسل جدید سانتریفیوژهای خود را نشان داده است و می گوید که غنی سازی 20 درصد انجام می دهد. چرا ایران اینقدر در مورد برنامه هسته ای خود واضح عمل می کند و در تلویزیون در مورد آنها سخن می گوید؟ ایران هنوز تصمیم به ساخت سلاح هسته ای نگرفته است اما چرا هنوز تصمیم نگرفته است؟ اگر ایران واقعاً می خواهد بمب هسته ای تولید کند، چرا اینقدر صبر می کند؟
این روزنامه با اشاره به ادعاهای غرب علیه ایران نوشت: اگر تحریم های غربی واقعاً در برنامه هسته ای ایران موثر است، دلیلی برای حمله به تاسیسات این کشور وجود ندارد و همین تحریم ها کافی است و حتی چه بسا با تغییر رفتار ایران، این تحریم ها نیز برداشته شود.
هاآرتص در ادامه به دیپلماسی قوی ایران پرداخته و نوشت: ایران از نظر دیپلماتیک نیز موفقیت های زیادی را به دست آورده است. با وجود حمله آمریکا به عراق، اکنون ایران در این کشور نفوذ کرده است و از دیگر سو، حزب الله و سوریه را نیز دارد. در حال حاضر تهران اوضاع را در لبنان کنترل می کند. ایران همچنین سرمایه گذاری های زیادی در افغانستان انجام داده و در چنین شرایطی رابطه مصر با آمریکا هم به هم خورده است. ایران با ترکیه، قطر و کشورهای شمال آفریقا رابطه نزدیکی دارد. تهران به دنبال یک ائتلاف شیعی است. استراتژی های ایران عاقلانهِ عاقلانه است.
این روزنامه ادامه داد: ایران در حال حاضر قدرت خود را افزایش داده است. موفقیت اصلی ایران، همکاری و رابطه این کشور با روسیه و چین است در حالی که هیچ کشور غربی، تمایلی برای حمله به ایران ندارد. غرب نشان داده است ایران هیچ نیازی به بمب هسته ای ندارد.
هاآرتص در پایان نوشت: همین سلاح نامتعارف (افزایش نفوذ و دیپلماسی قوی) برای ایران کافی است و این تهدید موجب شده این کشور به قدرت برتر در سرتاسر جهان تبدیل شود. ایران اکنون به اهداف خود بدون احتیاج به انبوهی از موشک های هسته ای رسیده است. ایران این رویه را به دوستان خود هم توصیه می کند تا آنها نیز موفق شوند ولی اسرائیل هیچ بهره ای از این سیاست نمی برد.