گرداب- در جمع عدهای از رزمندگان و جانبازان سرافراز جنگ بودیم. عزیز دلاوری که در مأموریت انفجار یکی از پلهای دجله در خیبر قطع نخاع شده و از ۱۸ سالگی روی ویلچر نشسته است در جمع حضور داشت، با صداقت تمام میگفت: «این هایی که رفتند از ۱۲ نیمه شب تا صبح ایستادند توی صف سکه، دل ما را آزار دادند. ما برای گرم کردن دل آقا با همه وجودمان توی صف رأی خواهیم ایستاد.»
برای این حرفش چنان تکبیری از جمع بلند شد که فقط تکبیرهای دهه ۶۰ را در یاد زنده میکرد! بعد از این تکبیر، هق هق چند نفر تا آخر مجلس میآمد. به خدا رمز ولایتمداری هنوز هم پیش این بچههای خوب خمینی
رحمت الله علیه است. هر کس طالب است، این ها را دریابد. اما دریغ که این هوای نفسانی که این روزها از بنرهای تبلیغاتی و از مناظرات آنچنانی میبارد، جز آه... از آدم نمیگیرند.
امت عجیبی داریم والله! این امت هنوز هم از مردم حجاز در عصر رسول خدا
صلوات الله علیه بهترند. خدایا! دست تو اگر با امتی که رأی را برای ادای "تکلیف شرعی" در صندوقی که سوغات دموکراسی است میاندازد نیست، پس با کیست؟!
ای سیاست زدگان درد فراموش، ای شمایان! هر چند حرف من به گوش شما فرو نخواهد رفت اما من وظیفه دارم بگویم: «اگر نمیخواهید دل آقا را گرم کنید لااقل آخرت خود را دریابید. چه به مجلس بروید و چه نروید.
دل آقا را، امت آقا گرم خواهد کرد.»
اسکالپل