گرداب- مجله نيوزويك تاكيد كرد نه سياست دولت بوش و نه سياست دولت اوباما نتوانسته جمهوري اسلامي ايران را منزوي كند و همين باعث بگو مگوهاي جدي در درون هيئت حاكمه آمريكا شده است.
نيوزويك در مقاله اي به قلم فريد زكريا كه از مشاوران دولت اوباما و وزارت خارجه وي به شمار مي رود، نوشت: مي گويند يك عكس بيشتر از هزار كلمه حرف مي زند اما عكس نخست وزير تركيه و رئيس جمهور برزيل در كنار احمدي نژاد به اندازه هزاران تن مقاله واكنش به دنبال داشت. كمتر ديده شده كه يك تصوير تا اين حد تاثير آزار دهنده داشته باشد. اما هدف انتقادها از اوباما بود، مردي كه حتي در تصوير ديده نمي شد. وال استريت ژورنال نوشت كه تمامي تقصيرها به گردن دولت اوباما است. واشينگتن پست هم نوشت اين عكس نشانه تخريب عمو سام و مرگ سياست خارجي دولت آمريكا است. متحدان قديم و يا حتي به روز آمريكا از رئيس جمهوري كه عذرخواهي مي كند و در پي عادي سازي روابط است، دور مي شوند.
نيوزويك مي نويسد: اين همان خط حمله اي است كه سياست خارجي دولت اوباما را هدف گرفته است. او بيش از اندازه نرمش به خرج مي دهد و ديگر كشورها از او سوء استفاده مي كنند. اول روس ها، بعدي چيني ها و حالا ايران. ديگر حتي تركيه و برزيل هم به آنها ملحق شده اند. واشينگتن پست نوشت «هيچ كس از اوباما نمي ترسد و از اين رو همه راحت به صف دشمنان آمريكا مي پيوندند.»
فريد زكريا با تاكيد بر اينكه انتقادهاي مذكور عليه اوباما، تبديل به روندي آشنا شده مي نويسد: خيلي اتفاق هاي بد در دنيا مي افتد و ما كاخ سفيد را مخاطب قرار مي دهيم و مي گوييم چرا چنين اجازه اي دادي؟ اما منتقدان فقط انتقاد نمي كنند كه خشمگين هم هستند. براي مثال اين كه چرا اوباما باعث پيروزي جنبش سبز در ايران نشده است. اما رژيم حاكم در ايران رژيمي نيست كه مانند كره شمالي روي سركوب زنده بماند و مثل پيونگ يانگ هم در انزوا نيفتاده است. برزيل و تركيه در همپيماني با ايران، تنها نيستند. 118 كشور عضو جنبش عدم تعهد هم هستند كه بيانيه صادر كرده و از برنامه هسته اي جمهوري اسلامي حمايت مي كنند. سخنراني تندتر و شديداللحن تر از سوي اوباما باعث فروپاشي رژيم حاكم در تهران نمي شود.
نيوزويك مي افزايد: مخالفان محافظه كار آقاي اوباما مي گويند بايد سخت تر و شديدتر رفتار كند و كشورهايي كه با آمريكا رابطه اقتصادي دارند را تحت فشار بگذارد تا بدانند كه تجارت يعني آمريكا. اما يك مشكل وجود دارد؛ اين سياست مورد استفاده قرار گرفته و به شكل بدي هم در دولت بوش شكست خورده است. آيا ما نتايج سياست هاي تندخو و سخت خود را فراموش كرده ايم؟ متحدان قديمي آمريكا در اروپا عليه ايالات متحده ايستادند. دولت هايي بودند كه سياست هاي آمريكا را يكي پس از ديگري مورد انتقاد قرار داده و از حمايت خود دست برداشتند.
نويسنده نيوزويك معتقد است: تركيه نشان مي دهد كه با يك متحد چگونه نبايد رفتار كرد. دولت بوش تركيه را به شدت تحت فشار گذاشت تا اجازه دهد از خاكش براي حمله به عراق استفاده شود. بوش فشار آورد و پارلمان تركيه با اكثريت قاطع به نقشه هاي جنگي آمريكا راي منفي داد. منتقدان اوباما يك نكته ديگر را هم فراموش كرده اند. كشورهايي مانند تركيه و برزيل (يا حتي چين و هند) طي دو دهه اخير شاهد رشد اقتصادي بوده اند. در سال 1995 يك سوم بازار جهان در اختيار كشورهاي در حال توسعه بود. امسال اين مقدار به نيم رسيده است. اين كشورها هم به لحاظ سياسي با ثبات هستند و هم ثروتمند و كاملا متمركز كه به يك قدرت برتر تبديل شوند. با اين اوضاع، اين انتظار كه آمريكا بايد گردنكشي كند، يك ايده هم احمقانه و هم خطرناك است. با فشار بيشتر، تركيه و برزيل همكاري بيشتري با واشينگتن نخواهند داشت. وظيفه آمريكا اين است كه راه هايي براي همكاري بيشتر پيدا كند.
منبع:کیهان/شماره 19663