سربازان آمریکایی اعتراف به افسردگی یا میل به خودکشی را نشانه ضعف می‌دانند، یا تصور می‌کنند چنین اعترافاتی احتمال ارتقای مقام را برای آنها کم می‌کند.
به گزارش گرداب، اندیشکده "بلفر" در گزارشی به قلم "جولیت کیام" در خصوص افزایش میزان خودکشی در سربازان آمریکایی نوشت: گرچه اقداماتی برای بررسی سلامت روانی سربازان آمریکایی انجام شده است، اما سربازان هنوز هم اعتراف به افسردگی یا میل به خودکشی را نشانه ضعف می‌دانند، یا تصور می‌کنند چنین اعترافاتی احتمال ارتقای مقام را برای آنها کم می‌کند، لذا از بیان آن خودداری می‌کنند.میزان خودکشی در سربازان آمریکایی در افغانستان، بیش از نیمی از تلفات درگیری‌هاست
قاعدتا نباید اینگونه می‌شد. با نزدیکی به پایان جنگ آمریکا در عراق و افغانستان باید فشارها بر نیروی نظامی آمریکا کاهش یابد، اما طبق گزارش "آسوشیتد پرس"، آماری که "رابرت برنز" از پنتاگون به‌دست آورده بود، نشان می‌دهد که در 155 روز اول سال 2012، 154 خودکشی رخ داده است. دیگر دشمن خارجی دلیل اصلی مرگ و میر سربازها نیست. در افغانستان خودکشی‌ها به میزان 50 درصد از کشته شدن در جنگ بیشتر شده است.
به خاطر عدم آگاهی نیست که این آمار و ارقام تا این حد تکان‌دهنده بود. ناراحت‌کننده‌ترین جنبه این افشاگری‌ها این است که این آمار به اعضای تمام‌وقت خدمت مربوط می‌شد. این به این معناست که این افراد، سربازان پنتاگون هستند و با اینکه پنتاگون برای کاهش خودکشی به‌طور جدی و پی در پی تلاش کرده است، ارقام نشان میدهند که این تلاش‌ها بی‌ثمر است. به نظر می‌رسد این تلاش‌ها به اندازه کافی حرفه‌ای نیستند و در سطح راه‌حل‌های غیرنظامی به یک مشکل نظامی هستند؛ پیشگیری از خودکشی باید مأموریت اصلی ارتش باشد.
این افزایش خودکشی تنها در میان نیروهای تمام‌وقت خدمت است و حتی سربازان جنگدیده بازنشسته را شامل نمی‌شود. با نگاهی به زندگی این سربازان بازنشسته به آسانی می‌توان دلیل عدم کارایی پیشگیری را فهمید: این سربازان به ایالت‌های مختلف متفرق می‌شوند، با بیکاری روبرو می‌شوند، یا اینکه زخم‌های جنگ را بی‌سروصدا به مقصدهای خود می‌برند.
کاهش میزان خودکشی سربازان، دغدغه جدید وزارت دفاع آمریکا
اما خودکشی نیروهای تمام‌وقت خدمت تحت نظارت ما هستند. هنگامی که در سال‌های 2008 و 2009 آمار خودکشی از میزان مرگ در صحنه جنگ فراتر رفت، وزارت دفاع آمریکا اقدامات بسیاری را برای کمک به نیروهای تمام‌وقت خدمت در پیش‌گرفت. در تمام نیروهای ارتش بسیار بیش از پیش به سلامت روانی اهمیت داده میشود. خطوط تلفنی مختص مواقع اورژانسی ایجاد شد. به برنامه‌های سلامت روانی بودجه اختصاص داده شد. کارشناسان حرفه‌ای سلامت روانی اعزام شدند و مدیریت استرس در اولویت قرار گرفت. واحد جدیدی تحت عنوان "پیشگیری از خودکشی و کاهش خطر" نیز دایر شد.
افزایش 18 درصدی میزان خودکشی در سربازان آمریکایی
مشکل این است که دولت آمریکا از افزایش 18 درصدی خودکشی‌ها نسبت به سال گذشته شوکه شد، اما مجموعه دلایل -اعزام‌های طولانی‌مدت، اعزام‌های چندگانه، نوع جنگ و درگیری و فشار ناشی از مشکلات خانوادگی از قبیل نیازهای مالی و خانوادگی- عوامل جدیدی نیستند.
سربازان آمریکایی از بیان افسردگی یا میل به خودکشی واهمه دارند
برخلاف آنچه که پنتاگون مدعی است، مشکل اینجاست که سربازان هنوز هم اعتراف به افسردگی یا میل به خودکشی را نشانه ضعف می‌دانند، یا تصور می‌کنند چنین اعترافاتی احتمال ارتقای مقام را برای آنها کم می‌کند، لذا از بیان آن خودداری می‌کنند. خود سازمان، پرداختن به مسائل خودکشی و سلامت روانی را یک امر اضافه بر سازمان می‌داند، یعنی الزاماتی اضافی که به مأموریت اصلی ارتباطی ندارد و در هیچ‌کجای آن نمی‌گنجد، اما صرفا باید به این دلیل مد نظر قرار گیرند که نمی‌توان از ارقام چشم‌پوشی کرد.
"دانا پیتارد"، سرلشکر و فرمانده "فورت بلیس" ماه گذشته در وبلاگ خود چنین نوشت: من شخصا از سربازانی که جان خود را می‌گیرند و دیگران را مجبور می‌سازند که خرابکاریشان را درست کنند، متنفرم. بزرگ شوید، مانند یک فرد بالغ رفتار کنید و مثل بقیه ما با مشکلات زندگیتان کنار بیایید.
این مطلب، بعدتر از وبلاگ حذف شد، اما "پیتارد" هرگز به اشتباه خود اعتراف نکرد و او هنوز هم، فرمانده بزرگ‌ترین واحد ارتش است.
ما مدت‌هاست می‌دانیم که این جنگ‌ها بسیار مخرب و سهمگین هستند، اما اکنون برای حل کردن مشکلات ناشی از جنگ‌افروزی‌های غلط و بی‌دلیل که نحوه پایانشان به اشتباه پیش‌بینی شده بود، بسیار دیر است. این امر تنها می‌تواند برای تصمیمات ما در مورد بایستگی و یا چگونگی جنگ‌های آینده مفید باشد. فعلا مشکل ارتش آمار بالای خودکشی است و با توجه به آمار و ارقام باید مهم‌ترین پروژه ارتش باشد.
منبع: فارس