کاربرانی که با ترفند توسعه دوستی و رفاقت از شبکه‌های اجتماعی‌ای همچون فیس‌بوک و توییتر استفاده نمی‌کنند و تقریبا رابطه‌های آنها بر اساس رابطه کاری و شغلی و تخصصی است؛ شبکه‌ی اجتماعی لینکداین(Linkedin) فضای مناسبی برای این گونه افراد فراهم کرده تا این‌گونه افراد را جذب کرده و به راحتی به اطلاعات آنها دست پیدا کند.
به گزارش گرداب، آیا تا به حال نام "لینکداین" را شنیده‌اید؟
احتمالا تاکنون ایمیل‌های گوناگونی را از جانب دوستانتان دریافت کرده‌اید که شما
را به عضو شدن در این شبکه دعوت کرده‌اند؛ ممکن است دانسته یا ندانسته در این شبکه
عضو شده باشید امّا شاید عقلانی‌ترین کار این باشد که پیش از عضو شدن در هر گروه و
یا سایتی؛ کمی در مورد پیشینه آن، نحوه شکل‌گیری، و روندی که در حال حاضر آن سایت در حال
سپری کردن آن است، مطالعات جدی‌تر نمایید.
"لینکداین" ظاهرا شبکه اجتماعی است برای کسب موقعیت‌های شغلی و ارتباط با دیگر افرادی که موقعیت‌های شغلی همانند کاربر، در داخل و خارج از منطقه و یا کشور وی دارند؛ کاربر از طریق این شبکه می‌تواند با دیگر کارشناسانی که در زمینه مرتبط با زمینه کاری او کار می‌کنند ارتباط برقرار نماید و سوالات خود را مطرح نموده و جواب بگیرد و حتی پیشنهاداتی را از آنها دریافت کرده و یا به آنها اعلام نماید.
مرکز این شبکه اجتماعی در سانتاماریای کالیفرنیاست و شعار این شبکه همانطور که در صفحه ویکی‌پدیای آن قابل مشاهده است؛ تمرکز بر روابط فردی است. در آمد آن در سال ۲۰۱۲ با ۱۵۰درصد رشد نسبت به سال ۲۰۱۱ بین۸۵۰ میلیون تا ۱ میلیارد دلار تخمین زده می‌شود و تعداد کارمندان آن تا سپتامبر 2012 حدود 3177 نفر بوده است.
حالا کاربرانی که با ترفند توسعه دوستی و رفاقت از شبکه‌های اجتماعی‌ای همچون فیس‌بوک و توییتر استفاده نمی‌کنند و تقریبا رابطه‌های آنها بر اساس رابطه کاری و شغلی و تخصصی است؛ شبکه‌ی اجتماعی لینکداین فضای مناسبی برای این گونه افراد فراهم کرده تا این گونه افراد را جذب کرده و به راحتی به اطلاعات آنها دست پیدا کند.
در این‌جا نگاهی دقیق به فضایی که این شبکه به عنوان ترفند برای جذب افراد به کار می‌برد می‌اندازیم، چیزی که خود آنها داعیه انجام دادن آن را برای مردم دنیا دارند.
1. کسب موقعیت‌های شغلی: کاربر با گذاشتن رزومه شخصی خود بر روی این شبکه می‌تواند تمامی قابلیت‌های علمی و تخصصی خود را در این رزومه ذکر نماید و آنها را هر زمان که خواست به صورت آن‌لاین ویرایش کند. یکی دیگر از ویژیگی‌های این قابلیت، این است که رزومه کاربر توسط هر موتور جستجویی قابل دستیابی است. ضمنا لینکداین بیشتر برای پیدا کردن رابطه با کاربر و پیدا کردن وی توسط کارفرما مناسب است.
2. ایجاد شبکه و برقراری ارتباط‌های گذشته (کنترل‌کردن هویت‌کاری و تخصصی): شما می‌توانید هم‌دانشگاهیان, همکاران فعلی و سابق خود را پیدا کنید و دوباره با آنها ارتباط برقرار کنید و در این شبکه تاکید شده است که ارتباطات دنیای واقعی خود را وارد کنید.
3. به اشتراک گذاشتن دانش و مهارت‌ها: شما می‌توانید به راحتی سوال خود را در یک جامعه‌ی 200 میلیونی مطرح کنید و جواب آن را پیدا کنید و همچنین با جواب‌دادن سوال‌های دیگران و به نمایش گذاشتن مهارت ها و دانش خود , فرصت ها مناسبی را کسب کنید. حتی اگر شما به عنوان یک کارآفرین، نیاز به افراد متخصص در گوشه و کنار دنیا داشته باشید؛ می توانید از این منبع استفاده کنید.
4. به وجود آوردن فرصت‌ها : وقتی شما در این جامعه عضو می شوید , قابل دسترسی می‌شوید. در این شبکه افرادی هستند که به دنبال اشخاص مناسب می‌گردند و وقتی شما را در این شبکه پیدا کردند , به شما پیشنهاد فرصت‌های بهتری می‌دهند.
Facebook و LinkedIn چه تفاوتی دارند؟
لینکداین یک شبکه اجتماعی است با تاکید بر ویژگی کار و تخصص. در شبکه‌هایی مثل فیس‌بوک، ارتباط‌ها بر اساس دوستی و روابط فامیلی و شخصی است و این مواردند که جامعه یک شبکه اجتماعی را تشکیل می‌دهند. ولی در لینکداین، این دایره؛ بر اساس روابطی مثل همکار بودن , دوستان و همکاران در شغل‌های قبلی , روابط کاری و روابط دانشگاهی کاربر شکل می‌گیرد.
نگاهی به روند رو‌به‌رشد ایجاد انواع شبکه‌های‌اجتماعی در زمینه‌های مختلف نشانگر این موضوع است که این شبکه‌ها توانسته‌اند منابع خوبی برای به دست آوردن اطلاعات از انواع کشورهای مختلف توسط کاربران عضو شده در این شبکه‌ها باشند.
شاید اگر بار دیگر نگاهی دوباره به مطالب برجسته شده در این گزارش بیاندازیم و این بار تنها کمی از چهارچوب امنیتی آنها را بررسی کرده و بیاندیشیم؛ خواهیم فهمید که ظواهر گول زننده و پر زرق و برق این چهار هدف اصلی باعث فریب خوردن کاربران آنها می‌شود ولی در پس این دستکش مخملی دستان فولادینی است که سعی در خرد کردن ستون فقرات امنیت فردی و ملی کشورها دارد.
شبکه‌هایی همچون لینکداین سعی بر آن دارند که سرمایه‌های علمی دولت‌ها را پس از سال‌ها هزینه به تاراج ببرند، روند مناسبی را برای فرار مغزها و جذب نخبه‌های دیگر کشورها فراهم نمایند. آنها با استفاده از ناآگاهی کاربران و با در اختیار گذاشتن وجوه مالی قابل توجه، پروژه‌های مورد نظرشان را در کشورهای هدف به بهره‌برداری می‌رسانند.
در آینده، دولتمردان حمایت کننده از این شبکه‌ها؛ دیگر
نیازی ندارند که برای حذف فیزیکی دانشمندان آن کشورها اقدام به تشکیل گروه‌های
جاسوسی و صرف هزینه‌های سنگین نمایند. بلکه با زیر نظر گرفتن دانشگاه‌های عضو این
شبکه‌ها، محصلین و فارغ‌التحصیلان آن دانشگاه‌ها، اساتیدی که داشته‌اند، مکان‌هایی
که این کاربران در آن مشغول به کار بوده‌اند و در نهایت بررسی پروفایلی که آنها
از خود ارائه داده‌اند به جمع بندی نهایی برسند و تنها با فرستادن یک جاسوس کار
کشته اقدام به حذف آنها نمایند.