بسیاری از مجرمان، از هویت مجازی "بی‌نامی" برای انجام بهتر جنایاتشان استفاده می‌کنند. این افراد مرتکب جنایت‌های مختلفی مثل سوء‌استفاده جنسی از کودکان، تهدید و ترساندن‌های غیرقانونی و نامشروع، تبعیض نژادی و آزار و اذیت نژادهای دیگر، کلاهبرداری رایانه ای، گروکشی می‌شوند.
به گزارش گرداب، در جهان دیجیتالی، مفهوم هویت به دو صورت حقیقی و مجازی بروز می‌یابد. در فضای سایبر ما یک هویت جدید، علاوه بر آن هویت فیزیکی پیدا می‌کنیم. این هویت می‌تواند به صورت مجازی یا حقیقی شکل گیرد؛ یعنی می‌توانیم مشخصات هویت حقیقی خودمان را بروز دهیم و از خود، شخصی دیگر غیر از آنچه در واقعیت بوده، ارائه دهیم. فضای سایبر این امکان را به اشخاص می‌دهد که هویت حقیقی خویش را مخفی کنند و با هویت ساختگی جدیدی وارد آن شوند. این معنای هویت مجازی است. هویت مجازی با اصطلاحات دیگری نیز در متون علمی و مقالات دیده می‌شود، مثل: بی‌نامی، نام‌مستعار، نقاب یا صورتک درون شبکه‌ای.
چگونه افراد در موقعیت‌های مختلف اجتماعی "خود"ها و نقش‌های مختلفی را اختیار می‌کنند.
فضای مجازی اینترنت با قابلیت‌های ویژه‌اش افراد را قادر می‌سازد که علاوه بر اختیار‌کردن خودها و نقش‌های متفاوت در موقعیت‌های اجتماعی متفاوت بتوانند "هویت‌های" متفاوتی را برای خود خلق کنند.
اگرچه بعضی از مردم ترجیح می‌دهند از هویت‌های واقعی خود بر روی شبکه اینترنت استفاده کنند، اما اکثریت آنان متمایل هستند که با استفاده از اطلاعات هویتی غیرواقعی در فضای اینترنت به تعامل بپردازند.
فضای مجازی همان طور که از نامش پیداست فضای غیرواقعی است در واقع دنیای غیر‌واقعی‌ای که دارای شخصیت‌های غیرواقعی است. در این فضا، یک فرد کم سواد به راحتی می‌تواند خودش را فردی باسواد و یا یک فرد ضعیف خود را یک قهرمان ورزشی معرفی کند.
آیا دوستان شما در فضای اینترنت خودشان را همانطور که در فضای حقیقی هستند معرفی می‌کنند؟ دلیل این کار چیست؟
آیا شما هم در مواجه با دیگر کاربران خود واقعیتان را معرفی می‌کنید یا نه؟
این می‌تواند 2 دلیل داشته باشد:
- ضعف هویتی و یا کمبود شخصیت
- سواستفاده، فریب، بزهکاری، کلاهبرداری و...
ما می‌خواهیم مورد دوم را مورد بحث و بررسی قرار دهیم چون این مورد بسیار خطرناک است و ناآگاه بودن کاربران موجب شده تا در موارد بی شماری زندگی خصوصی افراد با مشکل مواجه شود.
آیا می‌دانید خیلی‌ها با اعتماد بی‌جا و از روی ناآگاهی، خودشان موجبات بدبختی و بی‌آبرویی‌شان را فراهم می کنند.
بسیاری از مجرمان، از هویت مجازی "بی‌نامی" برای انجام بهتر جنایاتشان استفاده می‌کنند. این افراد مرتکب جنایت‌های مختلفی مثل افترا و تهمت زدن، سوء‌استفاده جنسی از کودکان، تهدید و ترساندن‌های غیرقانونی و نامشروع، تبعیض نژادی و آزار و اذیت نژادهای دیگر، کلاهبرداری رایانه ای، گروکشی شده و یا به جستجوی افرادی که ساده لوح باشند و بتوان آنها را فریب داد می‌پردازند.
بی‌نامی می‌تواند برای اهانت و دروغ و افترا یا ایجاد نفاق در ارتباطات استفاده شود. بعضی از مردم از بی‌نامی برای گفتن چیزهایی نامطبوع، تند و زننده و کریه، و نشر اکاذیب استفاده می‌کنند.
گرگ‌صفتان زیادی وجود دارند تا با فریب فرزندانمان در فضای مجازی، آنها را در فضای حقیقی به دام انداخته تا بتوانند هم زندگی آنها و هم خانواده آنها را به تباهی بکشانند.
البته راهکارهایی توسط برخی کشورها در این فضا اعمال شد تا کاربران فقط با نام و هویت حقیقی بتوانند در این فضا فعالیت کنند ولی این راهکارها پس از مدتی با مشکل مواجه شد.
سیاست استفاده کاربران از هویت واقعی در برخی از کشورها از جمله کره جنوبی اتخاذ شد ولی پس از اینکه هویت واقعی 35 میلیون کاربر کره ای توسط هکرها به سرقت رفت، دولت کره متوجه شد که این سیاست یک سیاست ناکارآمد بوده است.
در واقع، این تجربه کره جنوبی نشان می‌دهد که "سیاست استفاده از نام واقعی در اینترنت” ایده مسخره‌ای بیش نیست و تهدیدات حریم خصوصی تنها دلیلی است که برای استفاده از این سیستم به شمار می‌رود.
پدر و مادرها احساس خطر کنید.
چرا فرزندانمان به راحتی عکس‌های شخصی و حریم خصوصی‌شان را ناآگاه در فضای اینترنت منتشر می‌کنند، آیا بهتر نیست که بر کار و فعالیت‌های آنها در فضای مجازی نظارت داشته باشیم و هم خود و هم فرزندانمان را با خطرات این فضا آشنا کرده و راه‌های مقابله با این خطرات را فراگیریم تا هم خودمان و هم فرزندانمان در این فضا به طور امن و با خیالی آسوده فعالیت کنیم.