ویژگی DNT به کاربران اجازه می‌دهد که امکان ردیابی سایت‌های مختلف در زمینه دسترسی به اطلاعات شخصی را که برای سرویس‌های تحلیلی، شبکه‌های تبلیغاتی و اجتماعی قابل استفاده است، مسدود کنند.
به گزارش گرداب و به نقل از نما، ویژگی DNT به کاربران اجازه می‌دهد که امکان ردیابی سایت‌های مختلف در زمینه دسترسی به اطلاعات شخصی را که برای سرویس‌های تحلیلی، شبکه‌های تبلیغاتی و اجتماعی قابل استفاده است، مسدود کنند. این قابلیت در سال 2009 توسط سه محقق تولید شد و برخی از مرورگرها قادر به پشتیبانی از آن هستند.
مرورگر Firefox اولین مرورگری بود که ویژکی DNT را پیاده سازی کرد. در سال 2010 شرکت مایکروسافت اعلام کرد که در مرور گر Internet Explorer 9 از DNT پشتیبانی می‌کند. پس از آن مرورگرهای سافاری، اپرا و گوگل کروم نیز مجهز به این ویژگی شدند.
در فوریه سال 2012، گروه‌های تبلیغات آن‌لاین در کاخ سفید متعهد شدند که تاپایان سال از Do Not Track حمایت کنند ولی این وعده برآورده نشد. علیرغم اصرار مکرر سیاستگذاران آمریکایی و اروپایی، تلاش برای استاندارد سازی این قابلیت در کنسرسیوم شبکه جهانی وب نیز به بن بست رسید.
شرکت یاهو چندی قبل در بیانیه‌ای اعلام کرد که از این پس از ویژگی DNT حمایت نمی‌کند و یک روز پس از صدور بیانیه، تنظیمات این ویژگی در یاهو دیگر فعال نبودند. نکته عجیب این است که یاهو اولین شرکتی بود که اعلام کرد از این ویژگی در سرویس‌های خود پشتیبانی می‌کند.
این شرکت در پایان سال 2012، از این قابلیت در Internet Explorer 10 نیز پشتیبانی نکرد چراکه شرکت مایکروسافت تصمیم گرفته بود این ویژگی را به صورت پیش فرض در این مرورگر لحاظ کند.
آن‌چه واضح است این است که DNT نیز به همان سرنوشت پروژه های the Platform for Privacy Preferences Project یا P3P دچار شده است.
پیش از این دو شرکت اینترنتی یاهو و گوگل از سوی کاربران متهم شدند که اطلاعات آن‌ها را در اختیار سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی قرار می‌دهند.