وقتی یکی از زوجین به اینترنت معتاد است...

به گزارش گرداب، روزنامه «آراز» آذربایجان نوشت:
کاربران نرم افزارهای ارتباطی جزو گروه بزرگ معتادان به اینترنت محسوب می شوند چون برای استفاده از این نرم افزارها نیاز دارند به فضای مجازی متصل شوند. روانپزشکان اکنون اعتیاد به اینترنت و به تبع آن نرم افزارهای ارتباطی اش را در جدیدترین راهنمای تشخیصی آماری اختلالات روانی گنجانده اند که یعنی رسما این نوع اعتیاد را جزئی از اختلالات روانی به حساب آورده اند و به همکاران شان در سراسر دنیا خبر داده اند اگر وابستگی کسی به فضای مجازی به حدی برسد که خودش و دیگران را رنج بدهد و نتواند به وظایفش در سطح خانواده و جوامع بزرگ تر عمل کند، یعنی معتاد است با ویژگی هایی تقریبا شبیه معتادان به مواد مخدر.

بیشتر مردم به نمایشگر تلفن همراه یا تبلت شان زل زده اند و با انگشت اشاره روی صفحات تایپ می کنند یا پست های رد و بدل شده بین هم گروهی های شان را می خوانند و بی خیال محیط اطراف می خندند، اخم می کنند یا زیر لب با خودشان حرف می زنند.حالا لابد می پرسید چگونه ممکن است یک نرم افزار بی آزار که قرار است دوری فاصله ها را جبران کند، می تواند زندگی مشترک را به باد دهد؟ در ادامه مطلب این تهدیدها را با شما در میان می گذاریم.در یک زندگی مشترک موفق، هر دو طرف باید بخشی از ساعات طول روز را در کنار یکدیگر بگذرانند.

از دیدگاه روانشناسی اعتیاد به استفاده از نرم افزارهای ارتباطی شبیه اعتیاد به مواد مخدر است و جالب اینکه ویژگی های روانی معتادان به این دو هم با یکدیگر وجوه تشابه زیادی دارد.به این ترتیب همانطور که هیچ معتادی به دوز مشخصی از مواد مخدر وابسته نمی ماند و در طول دوره اعتیاد، مواد مخدر مصرفی اش را افزایش می دهد، معتادهای به نرم افزارهای ارتباطی هم با گذشت زمان، میزان حضورشان در فضای مجازی را بیشتر و بیشتر می کنند.

هرچه آنها زمان بیشتری را به حضور در فضای مجازی اختصاص بدهند وقت کمتری برای ارتباط با شریک زندگی و خاطره ساختن در کنار او دارند. یادتان باشد هر چه زمان کمتری را با هم بگذرانید، هر چه خاطرات مشترک تان کمتر باشد، هر چه وقت کمتری را صرف شناخت یکدیگر کنید، هر چه کمتر برای بررسی و حل چالش های زندگی وقت اختصاص دهید؛ بنیان زندگی مشترک تان، سست تر و احتمال از هم گسستن آن بیشتر می شود و خداحافظ گفتن تان به یکدیگر، آسان تر.آنها که با اصول مدیریت زمان آشنا هستند لابد اصطلاح «وقت خور» را شنیده اند.

وقت خورها دغدغه های کوچکی هستند که زمان شما را مثل موریانه ریزریز و ثانیه ثانیه می جوند و هدر می دهند.همه آدم ها در برابر یک وقت خور بزرگ مثل مکالمه تلفنی دو ساعته یا ماندن سه، چهار ساعته در ترافیک مقاومت می کنند و به فکر راه چاره ای برای پیشگیری از هدر رفتن ساعت های زندگی شان می افتند برای مثال شاید از آن مکالمه تلفنی طولانی فراری شوند و بخواهند زودتر تمامش کنند یا حتی در مشغله زیاد به تماس های تلفنی وقت گیر پاسخ ندهند یا شاید برای پیشگیری از ماندن در ترافیک از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند یا ساعت رفت و آمدشان را تغییر دهند.

می دانید چرا؟ چون مرگ ساعت های طولانی در طول روز به چشم می آید اما مرگ ثانیه ها و دقیقه ها معمولا دیده نمی شود و به همین علت است که کسی به فکر راه چاره برای جلوگیری از هدر رفتن دقایقش در طول روز نمی افتد درحالی که سرجمع آن دقیقه ها رقم قابل توجهی از ساعت ها می شود.وقت خورهای کوچک که ثانیه های شما را می دزدند، از وقت خورهای بزرگ که ساعت های تان را می بلعند خطرناک ترند.

جزئی از این وقت خورهای کوچک، نرم افزارهای ارتباطی هستند. ظاهر ماجرا این است که شما گاهی، تلفن همراه، تبلت یا رایانه تان را بررسی می کنید تا مطمئن شوید پیامی برای تان فرستاده شده است یا نه و گاهی لطیفه ها و پیام هایی را که دوستان فرستاده اند مطالعه می کنید و شاید به برخی پاسخی هم بدهید اما مجموع همین زمان های کوچک، ساعت هایی طولانی از روزتان را دور می ریزد بدون آنکه متوجه ماجرا شوید.

ناتوانی در مدیریت زمان به واسطه وقت گذرانی با نرم افزارهای ارتباطی چه از طرف شما و چه از طرف همسرتان باعث می شود نتوانید به وظایف اصلی تان در محیط خانواده عمل کنید و این وضعیت سطح نارضایتی اعضای خانواده و چالش های میان آنها را افزایش می دهد و پیوندهای عاطفی تان را کمرنگ می کند.وقتی اسمایلی ها او را عاشق می کنند.

برای اینکه تکنولوژی چنین بلایی را سر ارتباط شما نیاورد باید برای هر روز زندگی تان برنامه ای دقیق داشته باشید و براساس آن عمل کنید. برنامه روزانه تان را روی کاغذی بنویسید و در طول روز مقابل کارهایی که انجام می دهید تیک بزنید و بابت کارهایی که انجام نداده اید جریمه ای برای خودتان در نظر بگیرید.

گذشته از این، لازم است که زمان استفاده از اینترنت را محدود کنید. فقط ساعت های مشخصی آنلاین شوید و به مطالعه پیام ها بپردازید و پس از پایان زمان تان اینترنت را قطع کنید تا دیگر به آن دسترسی نداشته باشید.اما آخرین راه از همه موثرتر است. می توانید در خانه قانون ساعت خاموشی را اجرا کنید و تذکر بدهید که شب ها از ساعتی به بعد مایل نیستید کسی را مشغول چت کردن و تماشای عکس ببینید.

آدم های خجالتی پشت صفحه ها نمایش راحت تر ارتباط برقرار می کنند و با دیگران صمیمی می شوند. مردم در فضای مجازی جسور می شوند و معمولا حریم های میان دو جنس مخالف در این فضا کمرنگ می شود، شاید به این خاطر که خیلی ها خیال می کنند خیانت به همسر فقط وقتی اتفاق می افتد که دو انسان در کنار هم حضور فیزیکی داشته باشند و اگر از راه دور با هم رابطه ای نامتعارف برقرار کنند، خیانتی رخ نداده است.

با این حال از دیدگاه روانشناسی هر نوع رابطه خارج از عرفی با جنس مخالف که شما آن را از همسرتان پنهان کنید یا در حضور او طور دیگری جلوه اش بدهید، نوعی خیانت محسوب می شود، بنابراین رد و بدل کردن عکس های خصوصی با غریبه ها یا جوک گفتن ها و درددل کردن های چند ساعته با آدم هایی از جنس مخالف هم، نوعی خیانت است چون طبیعتا هیچ همسری چه زن و چه مرد راضی نمی شود شریک زندگی اش، صمیمیتش را خرج دوستانی اینچنینی کند که می توانند رقیبش باشند.

از سوی دیگر وقتی آدم ها از نظر فیزیکی از یکدیگر دورند، بدون خجالت، حرف می زنند و اعتماد به نفس بیشتری دارند و همین باعث می شود گاهی مرزهای ارتباط سالم را زیر پا بگذارند و حرف هایی بزنند که بعدها از گفتن شان پشیمان شوند.

هیچ یک از آنهایی که درگیر عشق و عاشقی در فضای مجازی می شوند و به همسرشان خیانت می کنند از روز اول قصد چنین کاری را نداشته اند؛ خیانت معمولا یک رخداد پیش بینی نشده از سوی دو طرف یا یکی از طرفین در رابطه ای عاطفی و غیرمجاز است.

رابطه هایی که به خیانت می انجامند معمولا از صمیمیت های کوچک آغاز می شوند یعنی همان وقت که نام خانوادگی شما به نام کوچک تان تبدیل می شودفعل های خطاب تان مفرد می شوند، در ساعت هایی غیرعادی با طرف مقابل چت می کنید، راز می گویید و راز می شنوید، گوشی برای درددل کردن پیدا می کنید و گوشی برای درد دل شنیدن می شوید و سرانجام آرام آرام حس می کنید وابسته به کسی شده اید که از او یک عکس و یک اسم دارید.خیانت اما مثل اعتیاد پیش رونده است و در یک سطح باقی نمی ماند و پیشرفت می کند تا جایی که ارتباط شما از صفحه های مانیتورهای تان می رسد به شنیدن صدا یا دیدن یکدیگر.

از اینها گذشته شمار قابل توجهی از گروه های اجتماعی که به لطف نرم افزارهای ارتباطی تشکیل می شوند «خاطره باز» هستند یعنی معمولا دوستان و هم دانشگاهی ها یا همکارهای قدیمی که گذر روزگار از هم دورشان کرده است دور هم جمع می شوند و گپ می زنند.

این گروه ها هم خاطره های عاشقانه روزهای دوری را زنده می کنند که مثل آتش زیر خاکستر در طول سال ها آرام گرفته اند اما هرگز نمرده اند. به هر حال هرقدر هم از اهداف والای انسانی در ازدواج دم بزنید، همه می دانیم بخشی از عشق در زندگی مشترک مربوط به رابطه زناشویی است و برای داشتن یک رابطه زناشویی رضایت بخش، دو طرف باید جذابیت های شان را برای هم حفظ کنند.