تصور کنید که در حال رانندگی به سمت محل کار خود هستید و خودروی شما یک خودروی هوشمند است. در زمان رانندگی، هکری به شبکه‌ی خودروی شما نفوذ کرده و کنترل فرمان خودروی شما را در دست می‌گیرد و باعث تصادف خودروی شما می‌شود.
به گزارش گرداب به نقل از سایبربان، اخیراً محققان امنیتی، در آزمایشی موفق شدند که از فاصله‌ی دور یک «جیپ کروکی» را هک کرده و کنترل آن را در دست بگیرند. این آزمایش نشان می‌دهد که خطر حملات سایبری برای شهرهای هوشمند و اینترنت اشیا بسیار مخرب و آسیب‌رسان است.
اینترنت اشیا، پدیده‌ای است در آن تمامی اشیا به شبکه و به اینترنت متصل می‌شوند و امکان ارتباط بین ابزارهای مختلفی را فراهم می‌کند، ابزارهایی مانند ماشین‌های هوشمند، تلویزیون هوشمند، یخچال‌های هوشمند، تجهیزات پوشیدنی هوشمند، مسیریاب‌های هوشمند و تمامی ابزارهای مجهز به رایانه و حتی ابزارهایی که به رایانه مجهز نیستند. چندی پیش نیز خبری منتشر شد مبنی بر اینکه سطل‌های زباله به وای-فای مجهز شده‌اند.
درواقع برای هوشمند کردن شهرها از اینترنت اشیا استفاده می‌شود.
به‌منظور راحتی بیشتر و انجام سریع‌تر کارهای روزانه، همه‌روزه شهرهای بیشتری در دنیا به سمت هوشمند شدن و اتصال هرچه بیشتر به اینترنت پیش می‌روند.
تا سال 2020، 50 میلیارد وسیله خواهیم داشت که به اینترنت متصل خواهند بود. این آمار یقیناً زندگی انسان را دچار دگرگونی خواهد کرد، اما چگونه؟
تمام فناوری‌ها و نوآوری‌های جدید، مزایا و معایبی را به همراه دارند. مسئله‌ی امینت سایبری شهرهای هوشمند بسیار مهم است؛ مسئله‌ای که عدم توجه به آن در حال حاضر و در آینده‌ای بسیار نزدیک، تهدیداتی را برای زندگی ساکنان شهرهای هوشمند به همراه خواهد آورد.
همان‌طور که میدانیم، هر وسیله‌ای که به اینترنت وصل باشد، آسیب‌پذیر است و قطعاً در معرض خطر حملات سایبری است. با توجه به این نکته، عدم توجه به زیرساخت‌های امنیتیِ شهرهای هوشمند امری پذیرفتنی نیست.
به گزارش واحد امنیت سایبربان، شهرهای سانتاندر در اسپانیا، آگوس دسائو پدرو در برزیل، سانگدو در کره جنوبی، توکیو در ژاپن، هنگ‌کنگ و ... نمونه‌های شناخته‌شده‌ای از شهرهای هوشمند هستند. نکته تأمل‌برانگیز این است که این شهرها به مسأله امنیت سایبری خود بسیار کم‌توجه هستند.
در یک شهر هوشمند تجهیزات زیادی به شبکه و اینترنت متصل می‌شوند تجهیزاتی مانند:
-چراغ‌های خیابان: این چراغ‌ها توسط یک سرور مرکزی کنترل می‌شوند، با تغییرات آب و هوایی مختلف تطبیق پیدا می‌کنند، مشکلات را گزارش می‌کنند و ...
-سیستم‌های کنترل ترافیک و حمل‌ونقل عمومی: چراغ‌های ترافیک را بر اساس شرایط ترافیکی تنظیم می‌کنند.
-نرم‌افزارهای پارک خودرو: برای سرنشینان خودرو، جای پارک پیدا می‌کنند.
-مدیریت آب‌رسانی و انرژی: اطلاعاتی را با توجه به کیفیت هوا، نیاز به آب و ... فراهم می‌کنند.
فرض کنید که طی یک حمله سایبری به شهر، آب و برق قطع شود و تمامی دوربین‌ها خاموش شوند، انفجار در مخازن گاز رخ دهد، تصادفات عظیم در اتوبان‌ها رخ دهد، اطلاعات غلط به مراکز حساس تصمیم‌گیری انتقال داده شود و ... . در این صورت چه اتفاقی خواهد افتاد؟
سرنوشت و کنترل تمام ساکنان شهرهای هوشمند ممکن است در دست مجرمان سایبری یک کشور دیگر بیافتند. به‌عنوان‌مثال ممکن است که شما یک جلسه بسیار مهم داشته باشید و باید در سریع‌ترین زمان ممکن در جلسه حاضر شوید، اما درب منزلتان باز نمی‌شود، چون ممکن است که توسط هکری در دیگر نقطه دنیا درب قفل شده باشد.
یقیناً، مقیاس حملات هکری و آسیب‌های آنها به شهرهای هوشمند با حملات سایبری حال حاضر قابل قیاس نیست.
شاید خلأ قوانین بین‌المللی در حوزه سایبری نیز سبب افزایش احتمال حملات سایبری شود. این نکته را نیز باید در نظر گرفت که پس از تخریب کامل یک شهر یافتن مجرم شاید دردی را دوا نکند. البته این نکته بارها تکرار شده است یافتن عامل حمله سایبری کار بسیار سخت و تقریباً امکان‌ناپذیر است.
سال گذشته یک حمله سایبری به یک شبکه اینترنت اشیا صورت گرفت که در آن، هکرها 100 هزار تلویزیون هوشمند، یخچال و غیره را آلوده کردند تا از طریق آنها میلیون‌ها ایمیل آلوده را به سیستم‌های دیگر انتقال دهند.
در موردی دیگر، محققان امنیتی ویروسی که برای سیستم‌عامل لینوکس طراحی شده بود را شناسایی کردند که به مسیریاب‌های خانگی، پرینترها و دوربین‌های امنیتی حمله سایبری کرده بود. این تجهیزات درواقع به شبکه‌ای از اینترنت اشیا مجهز بود.
حمله‌ای اختلال سرویس توزیع‌شده (DDoS) از حملاتی است که اگر برای یک شهر هوشمند رخ دهد، آن شهر را فلج خواهد کرد.