سناریوی هفتم که هنوز کلید نخورده، احتمالا تلاش مضاعف برای جهت‌دهی به تحلیل نتایج انتخابات مجلس شورای اسلامی و نیز مجلس خبرگان رهبری است. از هم‌اکنون باید منتظر بود تا به‌دنبال مشارکت کم‌سابقه مردم در انتخابات، رسانه‌های غربی بر تحلیل‌های خاص از نتیجه رأی مردم تاکید کرده و سعی کنند تا رأی مردم را در برابر آرمان‌های انقلاب تفسیر کنند.
یک هفته‌ای هست که فضای تبلیغات انتخاباتی تحت تاثیر آنچه «لیست انگلیسی» نامیده می‌شود قرار گرفته است. منتقدان مداخله شبکه انگلیسی بی.بی.سی در انتخابات البته بر این باور نیستند که نام بردن از فهرستی ۱۶نفره برای انتخابات تهران، به معنی انگلیسی بودن آن ۱۶ نفر است، اما نکته اینجاست که نفس تلاش برای جهت دادن به افکارعمومی برای انتخابات پیش‌رو، هشداری جدی نسبت به نفوذ بیگانگان در انتخابات است. هشداری که در کنار برخی دیگر از تهدیدات، جدی‌تر از قبل مطرح شده است.
از توطئه انگلیسی تا تهدید تروریستی و امیدواری آمریکایی
به‌نظر می‌رسد سناریوهای نفوذ در انتخابات معطوف به سه لایه «رسانه‌ای»، «سیاسی» و «امنیتی» را دست‌کم در هفت بخش می‌توان چنین دسته‌بندی کرد:
۱) اولین سناریوی نفوذ در انتخابات، یک سناریوی نخ‌نمای سنتی بود که خیلی زود با شکست روبرو شد. شبکه‌های بیگانه تلاش می‌کردند با یادآوری حوادث پس از سال ۸۸ و پخش انواع گفتگوها، گزارش‌ها و مستندهای تلویزیونی در این باره، افکارعمومی ایران را تحریک کنند که به‌دلیل حوادث سال ۸۸ همچنان نباید در انتخابات شرکت کرد. این سناریو البته با تاکید اکثریت مردم بر مشارکت انتخاباتی و هشیاری نخبگان سیاسی از طیف‌های مختلف خیلی زود از دستورکار خارج شد.
2) پس از شکست اولین سناریو، تلاش‌ها معطوف به زیرسوال بردن آزادی انتخابات شد و چند نماینده کنگره آمریکا تلاش کردند با سفر به تهران، به زعم خود، موضوع نظارت بین‌المللی بر انتخابات را دنبال کنند. واکنش شدید تهران به این اقدام باعث شد تا حتی جان کری، وزیر خارجه آمریکا هم به این نمایندگان هشدار دهد، «بدترین کار، مداخله در انتخابات ایران است».
۳) سناریوی سوم، تخریب نهادهای نظارتی با تاکید بر حجم بالای ردصلاحیت نامزدهای انتخابات مجلس و نیز رد صلاحیت برخی کاندیداهای شناخته شده خبرگان بود. بیگانگان امیدوار بودند با تحریک نخبگان سیاسی طیف‌های مختلف، فضای سیاسی کشور را در آستانه انتخابات ملتهب کرده و از طریق فشار به دولت روحانی، مانع از برگزاری یک انتخابات باشکوه شوند. این سناریو اما با هشیاری نخبگان سیاسی و حتی نامزدهای ردصلاحیت شده، ناکام ماند.
4) چهارمین سناریوی نفوذ، تلاش برای اثرگذاری بر لیست‌های انتخاباتی بود. حمایت از یک فهرست سیاسی که بیشتر در فضای مجازی تبلیغ می‌شد تا در محافل سیاسی، باعث شد تا حساسیت‌ها نسبت به نفوذ بیگانگان در انتخابات به اوج برسد. برخی بر این عقیده هستند که بی.بی.سی در یک گاف سیاسی – امنیتی، پروژه حمایت از برخی افراد در انتخابات را زود برملا کرده است. با این همه، اجماع نظری که میان همه نخبگان سیاسی بر سر عدم توصیه بیگانگان در انتخابات به‌وجود آمده، باعث شده است تا این سناریو مهار شود، هرچند درباره کارآمدی این اقدام باید تا روز اعلام نتایج انتخابات صبر کرد.
۵) سناریوی چهارم هرچند کاملا علنی بود اما به‌تازگی برخی نشریات آمریکایی از پروژه‌ای پنهان برای نفوذ انتخاباتی در ایران خبر دادند که می‌توان آن را سناریوی پنجم نامید. نیویورک‌پست و پولیتیکو تقریبا به‌طور همزمان، خبر دادند که باراک اوباما نتایج انتخابات در ایران را به‌دقت دنبال کرده و می‌خواهد بداند آیا با پیروزی طیف میانه‌روی نزدیک به دولت روحانی، آیا فضا برای هواداران رشد سرمایه‌داری در ایران باز خواهد شد یا نه. ترجمه مفهومی این خبر حاکی از آن است که واشنگتن علاقه‌مند است تاثیر عینی برجام در انتخابات را رصد کرده و امیدوار است در دوره پسابرجام، ایران را سمتی گرایش پیدا کند که زمانی چین پا در این راه نهاده بود: رشد سرمایه‌داری.
۶) ششمین سناریو درباره برهم زدن نظم انتخاباتی و احتمالا برخی تلاش‌ها برای اقدامات تروریستی در کشورمان است. دستگاه‌های اطلاعاتی ایران البته از کشف و خنثی‌سازی این توطئه‌ها خبر داده‌اند و فضاسازی رسانه‌ای درباره احتمال وقوع این دست عملیات‌ها، بیشتر با هدف کاهش مشارکت عمومی صورت می‌گیرد. بی‌تردید توانمندی اطلاعاتی ایران مانع از آن خواهد شد که مجموعه عملیات‌های تروریستی در روز انتخابات، به تحقق آرزوی بیگانگان برای ابطال صندوق‌ها و بر هم خوردن انتخابات منتهی شود.
۷) اما سناریوی هفتم که هنوز کلید نخورده، احتمالا تلاش مضاعف برای جهت‌دهی به تحلیل نتایج انتخابات مجلس شورای اسلامی و نیز مجلس خبرگان رهبری است. از هم‌اکنون باید منتظر بود تا به‌دنبال مشارکت کم‌سابقه مردم در انتخابات، رسانه‌های غربی بر تحلیل‌های خاص از نتیجه رأی مردم تاکید کرده و سعی کنند تا رأی مردم را در برابر آرمان‌های انقلاب تفسیر کنند. تلاشی که البته در دوره‌های قبل هم نتوانسته دیدگاه عمومی نسبت به نظام اسلامی را تغییر دهد.
برچسب‌زنی سیاسی، شکلی از افتادن در دام نفوذ
به این ترتیب روشن است که هفتم اسفند، اولین ایستگاه سیاسی پسابرجام است. ایستگاهی که نشان می‌دهد طرف غربی دست‌کم در هفت سناریوی رسانه‌ای، سیاسی و امنیتی به‌دنبال نفوذ انتخاباتی در کشورمان است و بنابراین افکارعمومی در کشورمان باید با هشیاری، این راه‌های نفوذ را سد کند. حفظ اتحاد کشور و نیفتادن در دام بیگانگان که می‌خواهد عده‌ای از نخبگان سیاسی کشور را انگلیسی و دسته دیگر را روسی یا امریکایی لقب دهد، در کنار انسجام مسئولان در واکنش قاطع به سناریوهای نفوذ، ازجمله اقداماتی است که می‌توان برای به بن‌بست کشاندن راه‌های نفوذ دنبال کرد.
تردیدی نباید داشت که نفوذ، یک مسیر پنهان و پیچیده است و بنابراین واکنش‌های علنی، شتاب‌زده و ساده‌سازی سناریوهای بیگانگان، هرگز نمی‌تواند نسخه‌های کاملی برای درمان این درد باشد.
بنابراین در داخل کشورمان باید یک صف‌آرایی سه لایه «رسانه‌ای»، «سیاسی» و «امنیتی» برای مقابله با سناریوهای طرف مقابل ایجاد شده و هر سناریو با راه‌حل‌های مقتضی پاسخ داده شود.