Gerdab.IR | گرداب

به گزارش گرداب، یک دهه پس از ورود آیفون به زندگی ما، دنیای تکنولوژی تغییرات زیادی کرده. اکنون -درحالی‌که آیفون هم ابزاری خسته‌کننده به نظر می‌رسد- بسیاری منتظر هستند تا بدانند ابزار یا تکنولوژی انقلابی بعدی چه خواهد بود. تلفن‌های هوشمند همه چیز را -از خرید آنلاین تا بانکداری و آموزش- برای ما تغییر دادند. اما اکنون وقت چه چیزی‌ست که دوباره تغییری عمده را منجر شود؟ پاسخ‌های متنوعی می‌توان به این سوال داد. ربات‌ها، هوش مصنوعی، واقعیت مجازی، ابزارهای ردگیری سلامت، اتومبیل‌های خودران و هر چیز دیگری که اکنون در حوزه‌ی تکنولوژی در حال پیشرفت و همه‌گیر شدن است می‌تواند انقلابی ایجاد کند. اما در این برهه دو اتفاق بد و خوب افتاده است. اتفاق بد اینکه ما احتمالا هرگز چیزی که بتواند تغییری به بزرگی ورود آیفون به عرصه ایجاد کند را نخواهیم دید. اما بخش خوب ماجرا آنجاست که تمام موارد فوق، پاسخ درست به‌حساب می‌آیند و تغییر اساسی همین حالا -بدون اینکه متوجه آن باشیم- در حال اتفاق افتادن است.

    بسیاری از افراد تصور می‌کنند که آیفون و سایر تلفن‌های هوشمند، ابزارهایی انقلابی هستند. اما در واقع این ابزارها همان کامپیوترها و لپ‌تاپ‌ها در اندازه‌هایی کوچک و با قابلیت‌هایی اضافی هستند که به‌نوعی بستر دسترسی ما به خدماتی تازه را مهیا می‌کنند.

تلفن‌های هوشمند در واقع کامپیوترهایی هستند در اندازه‌های کوچک؛ تفاوت اینجاست که استفاده از کامپیوترها به نمایشگر، کیبورد و ماوس نیاز دارد؛ اما همه‌ی این‌ها در تلفن‌های هوشمند یک‌جا و کوچک شده و امکان ورود و دسترسی به اطلاعات تنها از طریق صفحه نمایش گوشی یا تبلت مهیاست. با کمی دقت می‌توان دید که فلسفه‌ی وجودی همه این ابزارها یکی‌ست. آیفون، آیپد، آیپد پرو، سرفیس، لپ‌تاپ‌ها و تبلت‌ها، همه به یک منظور به وجود آمده‌اند: ارتباط ما با تکنولوژی و استفاده از آن.

    با این نگاه می‌توان فهمید که آیفون‌ها یک ابزار انقلابی نیستند؛ بلکه آخرین نوع از کامپیوترهایی هستند که ما می‌شناسیم.

ازاین‌پس قضیه به شکلی دیگر پیشرفت خواهد کرد و روندهای فعلی را پس از این به‌نوعی دیگر خواهیم دید. در سال‌های اخیر، ما کامپیوترهای زیادی به چشم دیده‌ایم که ساختار و شکل ظاهری‌شان با آنچه از این واژه و کارکرد ‘کامپیوتر’ می‌شناسیم، متفاوت بوده است. ترموستات‌ها، اتومبیل‌های خودران، هدست‌ها و عینک‌های واقعیت مجازی و واقعیت افزوده، دستیارهای صوتی و این لیست ادامه دارد. همه‌ی این ابزارها، در واقع کامپیوترهایی هستند که بخش عمده‌ای از توان‌شان را از بسترهایی که در پشت صحنه قرار دارند، می‌گیرند. اما تقریبا هیچ‌یک از ما به آن‌ها به عنوان یک کامپیوتر نگاه نمی‌کنیم. اما درحالی‌که همه مشتاقیم بدانیم آیفون بعدی جک هدفون دارد یا نه، این گجت‌های هوشمند به‌آرامی در حال تسخیر زندگی همه‌مان هستند. ردیاب‌های سلامت برای ورزشکاران، ربات‌ها، ترموستات‌ها و دوربین‌ها برای خانه‌های هوشمند و گجت‌های واقعیت مجازی برای گیمرها.

همه در حال تماشای پیشرفت این روند هستیم. با اینکه بسیاری از این روندها جذاب به نظر می‌رسند، ممکن است دردسرهای بسیاری به واسطه‌ی ورود بعضی ابزارها یا تکنولوژی‌ها دامن‌گیر ما شود که اغلب آن‌ها غیرضروری هستند. برای مثال برخی تصور می‌کنند که خانه‌های هوشمند ممکن است برخلاف تصور، به یک کابوس در زمینه‌ی امنیت تبدیل شوند. اما واقعیت اینجاست که این روندها غیرقابل توقف هستند. و نهایتا هر چیز هوشمندی با امکان برقراری با بستر اینترنت و سرویس‌های ابری شرکت‌های بزرگی مثل آمازون، مایکروسافت یا گوگل، می‌تواند هوشمندتر عمل کند.

    حداقل تا زمانی که بسترهایی مثل فرامین صوتی، واقعیت مجازی، هولوگرام‌ها و غیره بتوانند جایگزین روش ارتباطی فعلی‌مان شوند، وابستگی ما به تلفن‌های هوشمند و کامپیوترها ادامه خواهد داشت.

در این برهه اما تلفن‌های هوشمند برای مدتی در دنیای ما باقی خواهند ماند. اما نکته مهمی که باید بدانیم این است که لحظه‌ی تاریخی برای عبور از مرحله‌ی فعلی، رسیدن به امکان ایجاد ارتباط پایدار برای هوشمندسازی همه چیز است. درحالی‌که امروز ابزاری مثل آیفون برای انجام بسیاری از کارهای عمومی ما خود و کافی به نظر می‌رسد، ما درنهایت به سمت ابزارهایی خواهیم رفت که هر یک وظیفه‌ای خاص را به عهده گرفته و از هوش و ارتباطات‌شان برای انجامش استفاده خواهند کرد. اگر نیاز به دورکاری روی یک پروژه داشته باشیم، واقعیت مجازی را به‌کار می‌گیریم. اگر ضرورت انجام امور تکراری وجود داشته باشد، ربات‌ها را وارد عمل می‌کنیم. اگر بخواهیم بلیت یا محصولی بخریم، این کار را با یک فرمان صوتی به چت‌بات‌ها به انجام می‌رسانیم. هرکدام از این ابزارها، یکی از نیازهای ما را پاسخ می‌دهند تا اینکه بتوانیم از عصر آیفون و تلفن‌های هوشمند گذر کنیم.

نهایتا ما ماشین لباس‌شویی، لیوان و هر چیز بزرگ و کوچک دیگری را هم هوشمند می‌کنیم تا جایی که همه چیز هوشمند و آگاه از نیاز ما شود. اینجاست که متوجه می‌شویم هیچ ابزار هوشمند خاصی نتوانسته ‘به‌تنهایی’ تغییری که آیفون در سال ۲۰۰۷ در سبک زندگی ما ایجاد کرده را اعمال کند.‌‌‌‌     ‌

منبع: دیجی کالا و Business Insider