برخی از روان‌شناسان بر این باور هستند که بازی پوکمون‌گو کودکان را فعال‌تر و اجتماعی‌تر می‌کند، با این وجود، از آنجایی که مغز کودکان هنوز توانایی کامل تشخیص واقعیت از خیال را پیدا نکرده است، این بازی برای کودکان کم سن و سال، تأثیرات روانی مخربی به همراه خواهد داشت.
گروه ترجمه گرداب؛ پایگاه رسانه ای گرداب جهت اطلاع و افزایش دانش و سواد فضای مجازی مخاطبان خود و به ویژه دانشجویان، پژوهشگران و تصمیم گیران این عرصه، مطالب مهم رسانه های خارجی را ترجمه و منتشر می نماید. بدیهی است انتشار این مطالب، لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست. هدف از انتشار متن زیر، آگاهی بخشی نسبت به آسیب پذیری شبکه های اجتماعی است.
امروزه استفاده
از بازی‌های رایانه‌ای و زندگی کردن در دنیایی سراسر وهم و خیال در بین مردم دنیا
رواج پیدا کرده است. پوکمون‌گو یکی از جدیدترین بازی‌های تلفن‌های هوشمند است که
طرفداران زیادی در سراسر جهان پیدا کرده است؛ این بازی کودکان را وادار به خروج از
منزل و برقراری تعامل با دنیای واقعی می‌کند؛ البته این تعامل با خیره شدن فرد به
صفحه نمایش تلفن همراه و دنبال کردن اشیای مجازی صورت می‌گیرد. برخی از روان‌شناسان
بر این باور هستند که پوکمون‌گو کودکان را فعال‌تر و اجتماعی‌تر می‌کند و آنها از این
بازی به عنوان ابزاری برای ارتباط برقرار کردن با یکدیگر و دنیای اطرافشان استفاده
می‌کنند.
این توجیهات در ظاهر منطقی به نظر می‌آیند، اما واقعیت ماجرا چیز دیگری است. بزرگسالانی که به بازی پوکمون‌گو مشغول هستند، از لحاظ ذهنی بسیار درگیر این بازی می‌شوند و ساعت‌ها در خیابان‌ها به دنبال هیولاهای این بازی سرگردان می‌شوند. البته، برای کودکان کم سن و سال استفاده از این بازی تأثیرات مخرب‌تری به همراه خواهد داشت. کودکان در برابر این نوع بازی‌ها آسیب پذیرتر هستند، زیرا مغز آنها هنوز توانایی کامل تشخیص واقعیت از خیال را پیدا نکرده است. محققان انگلیسی در پژوهشی بر روی 1600 گیمر به این نتیجه رسیدند که بازی پوکمون‌گو تأثیرات مخربی بر ذهن گیمرها می‌گذارد. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که گیمرها تا ساعت‌ها بعد از اتمام بازی صداها و تصاویر مربوط به آن را می‌دیدند و می‌شنیدند. برخی از آنها صدای موسیقی متن بازی، صدای انفجارهای رخ داده، حرکت شمشیر در هوا و جیغ و داد می‌شنیدند. گفته میشود یکی از این گیمرها نیز صدای یکی از شخصیت‌های بازی را می‌شنیده که مرتباً کلمه «مرگ» را تکرار می‌کرد.
دکتر اندرو دوان، رئیس مرکز سلامت روان نیروی دریایی ایالات‌متحده در پژوهش دیگری نشان داده است، سربازان جوانی که بی‌خوابی دارند با انجام این گونه بازی‌های رایانه‌ای به روان‌پریشی و توهم دچار می‌شوند. در همین راستا، در یکی از این سربازها بعد از مدتی میل به خودکشی دیده شده که با حل مشکل بی‌خوابی و توقف بازی، میل به خودکشی در این فرد از بین رفته است.
مسلماً، کودکان و نوجوانانی که مشکلات احساسی و روانی دارند نسبت به پیامدهای این بازی‌ها آسیب پذیرتر هستند و متأسفانه شناسایی آنها پیش از استفاده از این بازی‌ها کار آسانی نیست. آنچه که در این رابطه حائز اهمیت است این است که تا آنجا که می‌توانیم سعی کنیم کودکان را از این فضاها و خطراتی که آنها را تهدید می‌کند دور نگه داریم.
منبع: سلون
