اینترنتِ اشیاء مفهومی جدید در دنیای فناوری و ارتباطات به حساب می‌آید و به طور خلاصه فناوری مدرنی است که در آن برای هر موجودی (انسان، حیوان یا اشیاء) قابلیت ارسال داده از طریق شبکه‌های ارتباطی اعم از اینترنت یا اینترانت، فراهم می‌گردد.
کشورهای پیشرو در زمینه اینترنت اشیا طبق تحقیقات صورت گرفته به شرح زیر است:
برزیل
برزیل بزرگترین بازار را از لحاظ تعداد ارتباطات M2M در آمریکای لاتین داراست. این کشور در سال 2014 با بهره بردن از 9.9 میلیون اتصال 66 درصد از ارتباطات M2M آمریکای لاتین را به خود اختصاص داده است.
ارتباطات M2M در برزیل دارای شاخص 3.5 درصدی است که این نرخ کمی بالاتر از نرخ متوسط جهانی 3.3 درصدی است اما این مقدار همچنان پایین‌تر از شاخص کشورهایی نظیر چین (5.1 درصد)، آفریقای جنوبی (5.5 درصد) و ایالات متحده (11.3 درصد) است.
این ارقام در واقع مشخص کننده پتانسیل رشد هر یک از این کشورها در زمینه فناوری M2M است.
در چهار سال اخیر میزان این ارتباطات با رشد 48 درصدی مواجه شده که این رشد حاصل استفاده از سیستم خدمات خودرو مانند SVR (بازیابی خودروهای به سرقت رفته)، پایانه‌های متصل به مراکز فروش از طریق GPRS و تغییر استاندارد کارت‌های پرداخت تسهیلات با توجه به استاندارد مدیریت ارز کسب شده است.
کاربرد عمده تکنولوژی M2M در این کشور در بخش نظارت بر مصرف انرژی، کنترل خودکار و پایش وضعیت از راه دور و به دست آوردن اطلاعات موجودی انبارها است.
چین
این کشور در سال 2010 به منظور حمایت از صنعت 807 میلیون دلار در زمینه اینترنت اشیا سرمایه‌گذاری کرد. همچنین دولت چین در همین سال با صرف هزینه 117.2 میلیون دلار، یک مرکز ملی در زمینه تحقیق و توسعه اینترنت اشیا ایجاد کرد.
از آن زمان تاکنون، دولت این کشور چندین طرح ابتکاری اینترنت اشیا راه‌اندازی کرده است. در سال 2011 وزارت صنعت و فناوری اطلاعات چین یک طرح پنج ساله برای توسعه اینترنت اشیا ارائه کرد که در آن راهکارهای دولت برای حمایت از فناوری مانند تنظیم استانداردها و شرح برنامه‌های کاربردی دنیای واقعی بیان شده است.
این طرح با نام حمایت ویژه از تحقیق و توسعه اینترنت اشیا با هزینه 774 میلیون دلار و در بازه زمانی 2011 تا 2015 راه‌اندازی شد.
در سال 2013 شورای دولتی چین از برنامه‌های آزمایشی شهر هوشمند با تمرکز ویژه بر آب و برق و حمل‌ونقل هوشمند حمایت کرد.
همچنین در سال 2013 شورای بین سازمانی این کشور برای هدایت سیاست‌های ملی در زمینه اینترنت اشیا و حمایت از فناوری شامل رشد صنعت، آموزش نیروی کار و اهداف تحقیق و توسعه تأسیس شد.
کارگزاران چینی در حال توسعه خدمات پیچیده‌تر M2M و به دنبال ارائه راه‌حل‌هایی فراتر از اتصال اولیه بین دو ماشین هستند. هدف آنها امکان برقراری ارتباطات انتها به انتها به واسطه یکپارچه‌سازی سامانه‌ها، استفاده از ماژول‌های ارزان قیمت و مطابقت با خط مشی‌های تعیین شده است.
همچنین این کشور در پی توسعه سریع استانداردهای اینترنت اشیا، ترویج استفاده از اینترنت ورژن6 و تمرکز بر مرتفع ساختن مسائل امنیتی و حریم خصوصی است. بسیاری از دولت‌های محلی این کشور قصد دارند با استفاده از برنامه‌های کاربردی شهر هوشمند به چالش‌های کلیدی دولت مانند تراکم و آلودگی پاسخ دهند.
هند
هند یکی از بزرگترین بازارهای در حال رشد M2M در جنوب آسیا و در منطقه اقیانوسیه است که حدود 80 درصد ارتباطات دستگاه M2M جنوب آسیا را به خود اختصاص داده است.
این کشور همچنین ارائه دهنده بسیاری از خدمات اینترنت اشیا است.
در دهلی نو، تمامی چراغ‌های خیابان‌ها از راه دور به صورت خودکار در هنگام غروب روشن و در سپیده دم خاموش می‌شوند.
همچنین در این شهر سامانه پرداخت عوارض الکترونیکی راه‌اندازی شده که کاربران را از ماندن در صف طولانی ترافیک نجات می‌دهد.
پزشکان در برخی بیمارستان‌های پیشرو این کشور با استفاده از یک سامانه بهداشت و درمان مبتنی بر ارتباطات M2M بر ضربان قلب و علائم حیاتی بیمارانی که به تازگی عمل کرده و از بیمارستان مرخص شده‌اند، نظارت می‌کنند.
یکی از مهم‌ترین فناوری‌های ارائه شده در این کشور سرویس هشدار سونامی است که در اوایل سال 2015 به بازار عرضه شد.
مخابرات ملی هند در سال 2015 چارچوب سیاستی برای حمایت از اینترنت اشیا بنا کرد که بخش عظیمی از کاربردهای بخش عمومی و خصوصی، جزییات انجام کار و تلاش‌ها و برنامه‌ریزی‌های دولت برای تسهیل رشد را در بر می‌گیرد.
این سیاست‌ها شامل برنامه‌های آزمایشی شبکه‌های هوشمند و کار با موسسات آموزشی به منظور تربیت نیروی کار نیز می‌شود.
در این طرح به تشریح برنامه بلند پروازانه دولت این کشور برای توسعه 100 شهر هوشمند در طول پنج سال و با سرمایه‌گذاری مبلغ 7.4 میلیارد دلار پرداخته شده است.
آلمان
اینترنت اشیا تمرکز اصلی طرح صنعتی دولت آلمان به منظور مدرنیزه کردن تولید بوده است.
دولت آلمان 221 میلیون دلار برای حمایت از صنعت، دانشگاه و تحقیق و توسعه در جهت پیشبرد کارخانه‌های هوشمند سرمایه‌گذاری کرده است.
این سرمایه‌گذاری بر فناوری M2M اعم از حسگرهای تعبیه شده در سامانه‌ها تا سیستم عامل‌های هوش مصنوعی برای راه‌اندازی ماشین آلات متصل به اینترنت را شامل می‌شود.
سنگاپور
این کشور در سال 2005 از طرح 10 ساله خود برای حمایت از رشد صنعت فناوری اطلاعات و ارتباطات پرده‌برداری کرد. این طرح بر حمایت از توسعه بکارگیری شبکه‌های حسگر و توسعه زیرساخت‌های ارتباطی لازم برای پشتیبانی از اتصالات فراگیر، متمرکز است.
در سال 2014 سنگاپور طرح ملی برای ایمن‌سازی منافع اجتماعی و اقتصادی از طریق پذیزش و استفاده بیشتر از فناوری‌های نوین به ویژه اینترنت اشیا راه‌اندازی کرد.
سنگاپور 6.1 میلیارد دلار برای طرح ملی هوشمند، شامل حمایت از طرح‌های نوین استفاده از اینترنت اشیا و استقرار کاربرد شهر هوشمند در مقیاس بزرگ، سرمایه‌گذاری کرده است.
همچنین یک گروه از سازمان‌های دولتی در سال 2015 کار بر روی تعریف استانداردهای اینترنت اشیا مانند استانداردهای شبکه‌های حسگر و استانداردهای کاربردمحور برای حمایت از اتصالات M2M و توسعه بخش خصوصی این فناوری را آغاز کردند.
کره جنوبی
کره جنوبی کشوری است معروف به استفاده از تکنولوژی روز؛ بنابراین بکارگیری اینترنت اشیا در این کشور حائز اهمیت است.
این کشور در سال 2015 مبلغ 934 میلیون دلار در بخش اینترنت اشیا، کارت‌های هوشمند، روباتیک، حسگرهای پوشیدنی و شبکه 5G سرمایه‌گذاری کرده است. کره جنوبی یک سرمایه‌گذاری بلند مدت 5 میلیارد دلاری تا سال 2020 برای حمایت از صنایع در زمینه اینترنت اشیا اعم از حسگرهای پوشیدنی تا اتومبیل هوشمند انجام داده است.
در سال 2014 وزارت علوم و فناوری اطلاعات و ارتباطات کره جنوبی یک نقشه راه اینترنت اشیا برای هدایت اقدامات دولت در زمینه توسعه استانداردهای امنیت سایبری منتشر کرد.
همچنین کره جنوبی با سرمایه‌گذاری دولت، ناحیه تجاری بین‌المللی سانگدو را با هدف ایجاد اولین شهر هوشمند جهان ساخته است.
آمریکا
کاخ سفید در سال 2015 طرح راه‌اندازی شهر هوشمند را با 160 میلیارد دلار سرمایه در بخش تحقیق و توسعه در دستور کار خود قرار داد.
این طرح به توسعه کاربردهای شهر هوشمند، وسایل نقلیه متصل به اینترنت و ایجاد بستری برای تحقیقات در زمینه اینترنت اشیا منجر خواهد شد.
در اکتبر 2015 کاخ سفید استراتژی خود را برای نوآوری امریکایی منتشر کرد که در آن ارزش برنامه‌های کاربردی اینترنت اشیا را اعم از نظارت بر محیط زیست تا مدیریت زنجیره تأمین برجسته کرده بود.
در دسامبر سال 2015 وزارت حمل‌ونقل، چالش شهر هوشمند را مطرح کرد که طبق این چالش 40 میلون دلار به شهری که تا مارس 2016 فناوری اینترنت اشیا را به منظور کاهش تراکم، بهبود ایمنی حمل‌ونقل، حفاظت از محیط زیست و حمایت از رشد اقتصادی بکار گرفته باشد، اهدا می‌کند.
جدول مقدار سرمایه‌گذاری‌های اخیر کشورها در زمینه اینترنت اشیا به شرح جدول زیر است:
