به گزارش گرداب؛ از سوی دیگر، استقرار هرچه گسترده‌تر فناوری‌های مرتبط با اینترنت برای همه چیز و امکان تحلیل داده‌ها موجب شده است که پروژه‌های مرتبط به شهرهای هوشمند سریعتر از قبل پیش برود.
به گفته خانم «بِتینا تراتز-رایان»، مدیر تحقیقات مؤسسه گارتنر، تا سال ۲۰۲۰ میلادی بخش اعظم شهرهای هوشمند در جهان مبتنی بر ساختارهای سازگار با محیط زیست فعالیت می‌کنند و حسگرهای هوشمند نقش اساسی در توسعه شهرهای هوشمند ایفا می‌کنند و قلب تپنده این مراکز محسوب می‌شوند.
در ادامه این گزارش آمده است که در سال ۲۰۱۷ میلادی حدود ۳۸۰ میلیون دستگاه متصل به اینترنت با هدف تنظیم تغییرات جوی و پایداری محیط در شهرهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند که این رقم تا سال ۲۰۲۰ میلادی به بیش از ۳۹.۱ میلیارد دستگاه افزایش می یابد.
مرکز تحقیقاتی گارتنر بر این باور است که ۲۰ درصد دستگاه‌های الکترونیکی اینترنتی موجود در شهرهای هوشمند در سال ۲۰۲۰ میلادی با هدف تنظیم تغییرات جوی و پایداری محیط به کار می‌روند.
