فضاي مجازي تبديل به يكي از دغدغه‌هاي اصلي اهالي ورزش شده و مصاحبه‌ها و خبرهايي كه در رابطه به فعاليت برخي چهره‌هاي سرشناس ورزش در اين حوزه به گوش مي‌رسد، نگران‌كننده است...
به گزارش گرداب؛ فضاي مجازي تبديل به يكي از دغدغه‌هاي اصلي اهالي ورزش شده و مصاحبه‌ها و
خبرهايي كه در رابطه به فعاليت برخي چهره‌هاي سرشناس ورزش در اين حوزه به
گوش مي‌رسد، نگران‌كننده است و سبب شده اين سؤال پيش بيايد كه نحوه مواجهه
ورزشي‌ها با شبكه‌هاي اجتماعي چطور بايد باشد؟ البته اين تنها ورزشي‌ها
نيستند كه فضاي مجازي آنها را با دغدغه‌هاي جدي در اين زمينه روبه‌رو كرده و
نفوذ بالاي شبكه‌هاي مختلف اجتماعي اين مسئله را به يكي از معضل‌هاي
روزمره جامعه تبديل كرده است. البته قهرمانان و ستاره‌هاي شناخته شده ورزش
كشورمان، فضاي مجازي را به عنوان رابط خودشان و هواداران مي‌دانند و
معتقدند كه در اين شبكه‌ها مي‌توانند به انتظاراتي كه هواداران از آنها
دارند، پاسخ دهند و ارتباط‌شان تنها محدود به ورزشگاه‌ها نباشد. با وجود
مزيت‌هايي كه فضاي مجازي دارد، اما به نظر مي‌رسد حضور لجام‌گسيخته اهالي
ورزش در فضاي مجازي همان‌طور كه برخي مربيان و ورزشكاران نسبت به آن هشدار
داده‌اند، مي‌تواند آسيب‌هاي جدي و خطرناكي را هم به همراه داشته باشد.
مربي‌اي مانند عليرضا منصوريان مي‌گويد فضاي مجازي به شاگردانش انرژي منفي
مي‌دهد يا برانكو كه سال گذشته در واكنش به شب زنده‌داري بازيكنان پرسپوليس
در شبكه‌هاي اجتماعي، عنوان كرده بود كه نمي‌تواند دم به ساعت بازيكنانش
را چك كند كه چه كاري انجام مي‌دهند و كاري از دستش ساخته نيست.
اين
دغدغه تنها مربوط به فوتبالي‌ها نيست و در رشته‌هاي ديگر هم مي‌توان چنين
چالش‌هايي را مشاهده كرد. مانند اتفاقي كه در شب افتتاحيه المپيك ريو افتاد
و سه واليباليست مطرح كشورمان به جاي حضور در رژه، در شبكه‌هاي اجتماعي
عكس‌شان را آپلود كردند تا شروع كار كاروان كشورمان در المپيك، با
جنجال‌سازي ستاره‌هاي واليبال در شبكه‌هاي اجتماعي همراه شود. البته اين
جنجال‌ها در فوتبال با توجه فراگيري بيشتري كه اين ورزش در سطح جهان و
كشورمان دارد، بيشتر از بقيه رشته‌هاي ديگر ورزشي است و فوتباليست‌ها با
توجه به شهرت و محبوبيت بيشتري كه در سطح جامعه دارند، حضورشان در شبكه‌هاي
اجتماعي بيشتر توي ديد است و همين زمينه‌ساز حاشيه مي‌شود و مربياني مانند
منصوريان يا برانكو را به دردسر مي‌اندازد، طوري كه علاوه بر دغدغه آمادگي
فني بازيكنانشان، بايد حواس‌شان در خارج از زمين بازي هم باشد تا حاشيه‌اي
از اين طريق، روند نتيجه‌گيري تيم را با مشكل روبه‌رو نكند. يا بازيكني
مانند فرزاد حاتمي مهاجم تراكتور آنقدر جو شبكه‌هاي اجتماعي را براي
چهره‌هاي ورزشي با توجه به رفتاري كه از سوي برخي صورت مي‌گيرد، مسموم
مي‌داند كه مصاحبه مي‌كند و مي‌گويد بهتر است مسئولان از دسترسي مردم به
اين شبكه‌ها جلوگيري كنند! اعمال محدوديت همواره يكي از نسخه‌هايي بوده كه
در چنين مواردي پيچيده شده است، مانند تصميمي كه در برخي كشورها گرفته
مي‌شود و از دسترسي ورزشكاران به فضاي مجازي با توجه به ضربه‌هايي كه
مي‌تواند به تيم بزند، جلوگيري مي‌شود.
به عنوان نمونه برخي
تيم‌هاي ملي و باشگاهي مطرح جهان، در زمان‌هايي خاص و براي مسابقات مهم،
حضور بازيكنانشان را در شبكه‌هاي اجتماعي ممنوع مي‌كنند تا از آسيب‌هايي كه
ممكن است از اين طريق متوجه كل تيم شود، جلوگيري كنند. با اين حال به نظر
مي‌رسد اعمال محدوديت در اين زمينه تنها يك مسكن موقتي است و براي استفاده
صحيح و بدون آسيب چهره‌هاي مشهور ورزش از فضاي مجازي بايد تدابيري
اثرگذارتر انديشيده شود. فرهنگ‌سازي و آموزش يكي از راه‌هاي جلوگيري از
آسيب‌هاي شبكه‌هاي اجتماعي براي قهرمانان و ورزشكاران شناخته كشورمان است،
البته در مقوله فرهنگ، متأسفانه اين امر مهم از سوي مديران و
تصميم‌گيرندگان ورزش و مربيان ناديده گرفته شد و اولويت دادن به
نتيجه‌گرايي، سبب شده تا توجه به فرهنگ در تمامي بخش‌هاي ورزش به حاشيه
برود و كمتر باشگاه يا فدراسيون ورزشي كشور است كه براي اولويت مهمي به نام
فرهنگ و اخلاق فراموش‌شده برنامه‌اي در نظر گرفته باشد. به همين خاطر به
نظر مي‌رسد كوتاهي مسئولان در زمينه‌هاي فرهنگي ورزش، در گسترش استفاده
بي‌قاعده و حاشيه‌ساز ورزشكاران از فضاي مجازي تأثير زيادي داشته و يك چهره
شناخته شده بدون اينكه بداند رفتارش در اين شبكه‌ها به عنوان يك الگو بايد
چطور باشد و چه آسيب‌هايي او را تهديد مي‌كند، وارد شبكه‌هاي اجتماعي
مي‌شود و نتيجه آن هم باعث مي‌شود تا امروز خيلي از اهالي ورزش درباره
ناهنجاري‌هايي كه متوجه چهره‌هاي سرشناس ورزش دغدغه پيدا كنند. براي
برون‌رفت از حاشيه‌هاي شبكه‌هاي اجتماعي كه گريبانگير ورزشكاران مي‌شود،
بايد توجه به مسائل فرهنگي و اخلاقي در اولويت برنامه‌هاي باشگاه‌ها و
فدراسيون‌ها و البته وزارت ورزش به عنوان متولي اصلي ورزش قرار بگيرد، در
غير اين صورت نمي‌توان اميدوار به رفع دغدغه‌هاي جامعه ورزش درباره
بي‌اخلاقي‌هايي بود كه امروزه دامن آن را در فضاي مجازي گرفته است.
فضای مجازی سعی دارد به تمامی نیازهای انسان در زندگی واقعی پاسخ دهد و در تمامی عرصه‌های زندگی انسان حضورداشته باشد. همین مسئله آن را به یک دوست خستگی ناپذیر تبدیل کرده است که البته می تواند آسیب هایی را برای انسان ها در پی داشته باشد.
رئیس مرکز تشخیص و پیشگیری پلیس فتای ناجا در خصوص دوستی‌های مجازی گفت: متاسفانه بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی به هر درخواست دوستی پاسخ مثبت می دهند.