به گزارش گرداب، زمانی که بازی های رایانه ای و در ادامه با پیشرفت تکنولوژی بازی های موبایلی در بین کودکان شیوع پیدا کرد والیدن خرسند از پیدایش سرگرمی جدید برای کودکانشان آنها را به دنیای بی انتهایی سپردند که بخشی از شخصیت و حتی تربیت و احساسات آنها در آنجا شکل می گرفت.
این خرسندی خیلی به طول نیانجامید، عده بسیاری از والدین متوجه تغییر رفتار فرزندانشان و عدم کنترل رفتار آنها شدند و نگران از وضع بوجود آمده بر آن شدند تا این مساله را کنترل و حل کنند، اما متاسفانه عده ای دیگر با وجود احساس تغییر رفتار کودکانشان از فراهم نبودن شرایط کنترل آنها و اینکه چه کنیم نمی شود از دنیای تکنولوژی فاصله گرفت، فرزندان خود را در این دنیای بی انتها که گاه همه زندگی فردی و اجتماعی کودکان را متاثر می کند، رها کردند.
از تاثیر مفید بازی های رایانه ای برای عده ای از افراد با شرایط خاص که موجب هماهنگی اعضای بدن آنها شده و عکس العمل افراد و واکنش های آنها تحریک می کند غافل نیستیم و حتی برای سرگرمی در مدت زمانی معین برای کودکان سالم نیز آن را انکار نمی کنیم، اما نوع بازی که برای کودکانتان انتخاب می کنید و طول زمانی که فرزندانتان در ابزارهای هوشمند برای بازی استفاده می کنند همگی بر شکل گیری رفتار آنها اثرگذار خواهد بود.
خشونت، انزوا، دور شدن از فضای خلاقانه، افت تحصیلی، پرخاشگری، اعتیاد، از دست دادن اعتماد به نفس، آسیب های بهداشتی، روانی و پزشکی، از دست رفتن مهارت های فردی و اجتماعی و .... تنها بخشی از آسیب هایی است که کودکان را مورد هجمه قرار می دهد.
پدران و مادران بسیاری این مساله را تجربه کرده اند که دیگر حریف خواسته های فرندانشان برای خرید سی دی های بازی های مختلف نیستند و با اصرار آنها مجبور به خرید بازی های رایانه ای هستند که بیشتر خشونت آمیز بوده و حرکات آکروباتیک و اکشن در آن فراوان دیده می شود، در کنار آن بازی های موبایلی که بدون نظارت والدین بر روی گوشی های همراهی که در اختیار کودک قرار گرفته نصب می شود، اینکه در سنین کودکی گوشی هوشمند در اختیار افراد قرار می گیرد نیز خود بحثی مفصل دارد که گزارشهای متعددی راجع به آن نوشته شده است.
همه بر این امر واقف هستند که بازی برای کودک شخصیت ساز است و فرد خردسال بسیاری از مهارت های زندگی را در قالب بازی می آموزد، کارشناسان معتقدند کودکان آنلاین به مراتب کندذهن تر و کم هوش تر از کودکانی هستند که کمتر به ابزار هوشمند دسترسی دارند و تاثیرات روحی استفاده از بازی های رایانه ای در آنها کمتر دیده می شود.
تقلید از شخصیت های بازی به خصوص بازی های جنگی در ضمیر ناخودآگاه کودک پیامی را به ثبت می رساند و و اولین پیامد این بازی ها خشونت خواهد بود که اگر بدون نظارت والدین، کودک درگیر آن شود از آسیب های آن مصون نخواهد ماند، در بازی های رایانه ای که دیگر جمعی از کودکان در آن به چشم نمی خورد و هر کودکی با یک گوشی هوشمند و با تبلت مشغول به بازی کردن است، با شخصیت های آن همزاد پنداری می کند، برای آن غذا و لباس تهیه می کند، باید منتظر انزوا و گوشه گیری و دوری از جمع همسالان بود، پیامدی که بسیاری از مهارتهای فردی و جمعی را کودک سلب می کند.
اعتیاد به بازی های رایانه ای خیلی زودتر از آنچه فکرش را کنید به سراغ کودک می آید، به طوری که کم کم نوع بازی و شخصیت های آن دغدغه ذهنی وی شده و حتی با کنترل زمان بازی کودک در انتظار است تا زمان موعود برای استفاده از تبلت و گوشی برسد، این اعتیاد در دانش آموزان افت تحصیلی را به ارمغان خواهد آورد، ارمغانی تلخ که گلایه مندی های بسیاری را با خود دارد.
آسیب های جسمانی و پزشکی از جمله خشکی چشم و تغییر در فرم ستون فقرات، بی اشتهایی، تغییر الگوی خواب، بی توجهی به بهداشت شخصی، درگیری مغز و به تازگی سندروم عصبی دست و .... نیز در لیست این آسیب ها قرار گرفته اند.
از آنجایی که حواس بینایی و شنوایی به ترتیب سهمی 75 و 13 درصدی در یادگیری دارند و کودکان در بازی های رایانه ای هم می بینند و هم می شنوند به طور قطع محتوای بازی بر آنها تاثیر خواهد گذاشت، این محتواها شاید در ظاهر سرگرم کننده و مفرح باشند اما در بطن خود کارکردهای فرهنگی بسیاری را گنجانده اند که بسیاری از آنها با فرهنگ ایرانی اسلامی ما در تضاد است، این بازی ها اغلب بر اساس فرهنگ غربی اروپا و امریکا طراحی و تولید شده اند و عاملی مهم در انتقال فرهنگ به شمار می روند.
کشتن و سر بریدن، تصرف سرزمین، آراستن عروسک های مجازی، نگهداری از شخصیت های موبایلی همچون یک فرد زنده که نیازمند آب و غذا و نظافت است، برهنگی، حمله کردن، تحریک غریزه جنسی و حس کنجکاوی، پول به دست آوردن و از دست دادن که خود نوعی قمار به شمار می رود، زمینه سازی برای بی حجابی، گرایش به موسیقی های نامتعارف، انحرافات اخلاقی و ..... عناوین مختصری است از آنچه در بازی های کودکان رخ می دهد و متاسفانه با مهارت بسیار و ظریف در قالبی کودکانه گنجانده شده و این رده سنی را که آماده پذیرش هر نوع آموزه ای هستند تحت تاثیر و حتی تربیت قرار می دهد.
و در پایان؛
بازی کودک را رشد می دهد، کودکان به دلیل انعطاف پذیری که به اقتضای سنشان دارند بسیار از محیط و آنچه در برابرش قرار می گیرد الگوی پذیری می کنند، همانطور که گفته شد از پیامدهای مثبت بازی های رایانه ای و موبایلی نیز نمی تواند چشم پوشی کرد اما زمانی از آثار مفید می توان سخن گفت که نخست، محتوای بازی با تربیت و فرهنگ ایرانی اسلامی در تضاد نباشد و دوم مدت زمانی که کودک برای بازی در اختیار دارد کاملا مدیریت شده و با نظارت باشد.
