به گزارش گرداب، در بودجه وزارت دفاع آمریکا در سال 2017 به‌شدت تأکید شده است که جایگاه فرماندهی سایبری این کشور ارتقا یافته از حوزه فرماندهی استراتژیک خارج‌شده و به شکلی مستقل اداره شود و به‌طور همزمان، مرکز ملی امنیت (NSA) نیز از آن جدا شود و در عمل، فرماندهی سایبری این کشور به‌طور مستقل عمل کند و تنها به وزیر دفاع و رئیس‌جمهور پاسخگو باشد. فرمانده کنونی فرماندهی سایبری و NSA، ادمیرال مایکل راجرز، فرماندهی هر دو نهاد را داراست که در اصطلاح به آن دو کلاهی بودن (Dual Hat) میگویند.
فرماندهی سایبری آمریکا، چندان قدیمی نیست و در سال 2009 تشکیل‌شده است و این تغییر شگرف، تنها بیانگر تغییرات عمده در ساختار قدرت این کشور، در پاسخ به تغییرات گسترده نقش سایبر در امنیت ملی و آفند و پدافند نظامی است. چنانکه بسیاری از کارشناسان میگویند اگر پیش‌ازاین جداسازی‌های و یکپارچه‌سازی موردنیاز در این زمینه انجام‌شده بود، احتمالاً دخالت‌های روسیه چنانکه در انتخابات 2016 رخ داد، واقع نمی‌شد.
درحالی‌که عده‌ای مخالف این جداسازی و یکپارچه‌سازی هستند، واکنش‌ها نسبت به این اقدام عموماً مثبت بوده است. جیمز کلپر، مدیر پیشین اطلاعات ملی، پیش از استعفا، در مقابل کمیته نیروهای مسلح سنا در این رابطه گفته بود: «هفت سال پیش هنگامی‌که معاون اطلاعات وزارت دفاع بودم، برای شکل‌گیری سیاست دو کلاهی تلاش کردم، اما اکنون باید به این سیاست خاتمه دهیم. این تنها مشکلی نظامی نیست. به نظر من به نفع NSA یا جامعه اطلاعاتی نیست که سیاست دو کلاهی را ادامه دهند».
در بند دیگری از این قانون آمده است که وزارت دفاع و ستاد مشترک نیروهای مسلح این کشور باید اطمینان حاصل سازند که پایان سیاست دو کلاهی آسیبی به بازدهی نظامی فرماندهی سایبری وارد نمی‌سازد زیرا این مسئله برای امنیت ملی آمریکا غیرقابل‌قبول است.
اوباما پیش‌ازاین خواسته بود که این جداسازی با دقت انجام شود. متیس، وزیر دفاع آمریکا نیز با سناتور آنگوس کینگ موافق است که می‌گوید: «بدترین اتفاق، ایجاد یک فرماندهی یکپارچه است درحالی‌که باقیمانده عملکردهای مربوطه در جای دیگری بماند و لذا دوگانگی رخ دهد.»
همچنان که مرکز سایبری در ارتش آمریکا ارتقا می‌یابد، این سؤال به‌جا می‌ماند که نیروهای مسلح تا چه میزان باید در مقابله با حملات سایبری علیه کشور دخیل شوند. به‌عنوان نمونه اگر یک حمله از طریق هوا علیه سرزمینی صورت گیرد، نیروی هوایی وارد عمل می‌شود. چرا نباید ارتش سایبری در خط مقدم حمله‌ای باشد که علیه شبکه برق انجام می‌شود؟
گزارشی از مرکز مطالعات سیاست‌های راهبردی و بین‌المللی سایبری منتشرشده که در آن به سه مأموریت اصلی ارتش اشاره می‌کند: محافظت از شبکه‌ها و سامانه‌های نظامی؛ حمایت از طریق حمله سایبری برای فرماندهی‌های منطقه‌ای؛ و محافظت از کشور در مقابل حملات سایبری با عواقب گسترده. البته اینکه ارتش چگونه می‌خواهد به مورد آخر دست یابد، هنوز جای سؤال است.
