به گزارش
گرداب، بسیاری از کارشناسان معتقدند که اینترنت محیط بسیار خطرناکی است. محلی که مجرمان سایبری، در آن، به سرقت هویت، داده‌ها، پول، یا حتی خود قربانی، اقدام می‌کنند. فناوری‌های اینترنت اشیا، تأثیر بی‌سابقه‌ای روی این مسئله گذاشته، شرایط را حتی بدتر نیز خواهد کرد.
این انتظار وجود دارد که به کارگیری فناوری‌های خودمختار، شرایط اقتصادی را تقویت کرده، زندگی شهروندان را بهبود بخشد. به ویژه اگر با مفاهیمی مانند محاسبات ابری و اَبَرداده ترکیب شوند. با وجود این، آسیب‌پذیری‌های ایجادشده در این گونه ابزارها، برنامه‌ریزی بهتر را با چالش مواجه می‌کند.
به‌علاوه عوامل دیگری هم وجود دارند که جلوی بهره‌مندی کامل را از مزایای بالقوه‌ی اینترنت اشیا می‌گیرند. برای نمونه می‌توان به عدم مدیریت ریسک مرتبط با نوآوری‌های رو به رشد، نبود ساختاری حمایتی از اینترنت اشیا و ناتوانی دولت‌ها و فرآیندهای سیاسی در هماهنگی با فناوری‌های نوظهور اشاره کرد.
همه در قبال امنیت سایبری مسئول هستند
مخاطرات یادشده، با ماهیت نامتقارن تهدیدات سایبری، ادغام شده‌اند. مقابله با این خطرها و حصول اطمینان از دستیابی به حداکثر منافع و کاهش آسیب‌پذیری‌ها، به پاسخ و هماهنگی سریع ازسوی بخش‌های عمومی و خصوصی نیاز دارد. نفوذ به ابزارهای اینترنت اشیا و سوء استفاده از آن‌ها، ممکن است پیامدهای امنیت ملی و آمادگی اضطراری (NS/EP) را در پی داشته باشند. به همین منظور، باید قابلیت‌های اینترنت اشیایی که هم‌اکنون برای پشتیبانی عملکردهای آن درنظر گرفته شده‌اند، مورد ارزیابی قرار گیرند.
در برآورد یادشده، باید ارتباطات و وابستگی‌های احتمالی و نقاط ضعف و قوت مرتبط با هر یک نیز مورد بررسی قرار گیرند. سپس باید طرح‌هایی احتمالی را به منظور شناسایی و مدیریت چالش‌های امنیتی ایجادشده در دولت، به واسطه ابزارهای فعلی و آینده اینترنت اشیا، توسعه داد. این برنامه‌ها باید بتوانند ابزارهای اینترنت اشیا و کاربردهای بالقوه‌ی آن‌ها را -که به طور پیوسته رو به تحول هستند- تشخیص دهند.
چشم‌انداز
ایجاد تعادل در چشم‌انداز امنیتی، اقتصادی و خطرات بالقوه، به منظور درک بهتر ابزارهای اینترنت اشیا، بسیار مهم است. به همین دلیل، باید معیاری جدید، به‌منظور اندازه‌گیری و نظارت روی اثربخشی فناوری یادشده ایجاد گردد. به علاوه این نوآوری را باید به گونه‌ای به کار گرفت که تهدیدات به حداقل میزان ممکن برسند.
همچنین باید از طریق روش‌های مختلف، با نظارت روی مرحله تحقیق و توسعه اینترنت اشیا، از پرداختن به مسائل امنیتی آن، اطمینان حاصل کرد.
بر اساس چندین گزارش آماری منتشرشده ازسوی دولت آمریکا، نگرانی در حوزه تحولات اینترنت اشیا، درحال افزایش است. برای نمونه، تعداد ابزارهای متصل به اینترنت در سال 2008، بیش از انسان‌ها بود و نرخ رشد آن، همچنان از جمعیت انسان‌ها، افزون‌تر است. این آمار، در سال 2013، به 13 میلیارد رسید و پیش‌بینی می‌شود در سال 2020، بیش از 50 میلیارد وسیله متصل به شبکه وجود داشته باشد. همچنین میزان درآمد آن، در سراسر جهان، تا 2020، از مرز 8 تریلیون دلار، عبور خواهد کرد.
بسیاری از ابزارهای اینترنت اشیا، توسط همه‌ی کاربران –از جمله بازیگران بد- قابل‌رؤیت هستند. این ابزارها را می‌توان مانند موتورهای جستجوگری درنظر گرفت که به عنوان یک خزنده در اینترنت وجود داشته، هرگونه ابزار متصلی را شناسایی و علامت‌گذاری می‌کنند.
تعدادی از ابزارها، مانند وسایل پزشکی، شامل ایمپلنت‌ها، با شرایط متفاوتی رو به رو هستند؛ زیرا هم‌زمان با افزایش تعدادشان، باید هوشیاری کاربران و کارشناسان نیز در رابطه با آن‌ها، افزایش پیدا کند. وقوع حمله سایبری به تجهیزات حیاتی مانند ابزارهای مراقبت پزشکی مجهز به اینترنت اشیا، ممکن است زندگی بیمار را با خطر مواجه کرده، حتی به مرگ وی بینجامد.
جهان دیجیتال، به عنوان سامانه‌های متصل
در جوامع تحقیقاتی و دانشگاهی، فناوری‌های اینترنتی (IT) و فناوری‌های عملیاتی (OT)، اغلب به عنوان 2 رشته‌ی گوناگون درنظر گرفته می‌شوند. برای مثال، می‌توان به زیرساخت‌های حیاتی مانند حمل‌ونقل و انرژی اشاره کرد. به منظور کاهش خطرات بالقوه، باید شکاف‌های موجود در بخش‌های مختلف از بین بروند. این زیرساخت‌ها، دیگر یک ویجت تک منظوره نیستند. خریداران تجهیزات زیرساخت‌های حیاتی، باید بالاترین سطح امنیت را از فروشندگان درخواست کنند؛ زیرا در غیر این صورت، امکان دارد که حتی حوادث جبران‌ناپذیری نیز به وجود آیند.
