وقتی حرف از دیپ فیک (جعل عمیق) می‌شود، بیش‌تر افراد به اشخاصی که توسط هوش مصنوعی ساخته شده‌اند فکر می‌کنند، مانند تام کروز تقلبی یا محتوا‌های نامناسب مانند پورنوگرافی. آن‌چه که مردم تصورش را نمی‌کنند، جغرافیای جعلی است.
به گزارش گرداب، یعنی تصاویر جعلی تولید شده از مناظر شهر و حومه توسط هوش مصنوعی. این موضوع برخی از محققان را نگران کرده است.
جغرافی‌دانان نگران زیاد شدن تصاویر ماهواره‌ای جعلی ساخته شده توسط هوش مصنوعی هستند، چون می‌توانند استفاده‌های زیادی داشته باشند. مثلاً می‌توان تصاویر جعلی از سیل یا آتش‌سوزی برای سر کار گذاشتن دیگران ساخت و یا از تصاویر جعلی برای بی‌اعتبار نشان دادن تصاویر ماهواره‌ایِ واقعی استفاده کرد (نگاهی به تصاویر ماهواره‌ای از اردوگاه‌های بازداشتی اویغور در چین بیندازید.
به دلیل استفاده‌ی گسترده از تصاویر ماهواره‌ایِ جعلی، دولت چین به راحتی می‌تواند ادعا کند که این تصاویر نیز تقلبی هستند). دیپ فیکِ جغرافیایی می‌تواند به یک تهدید امنیتی در سطح ملی تبدیل شود و برای گمراه کردن مخالفان مورد استفاده قرار بگیرد.
ارتش آمریکا در سال ۲۰۱۹ درباره‌ی این تهدیدات هشدار داد. Todd Myers، تحلیلگر آژانس اطلاعات ملی جغرافیایی، حالتی را مثال زد که در آن ارتش بر اساس یک تصویر جغرافیاییِ جعلی که یک پل را نشان می‌دهد، برنامه‌ریزی نظامی انجام داده است در حالی که در واقعیت این پل وجود ندارد. اگر نیرو‌ها طبق این برنامه‌ریزی پیش بروند، به خطر خواهند افتاد.
Bo Zhao، استادیار جغرافیا در دانشگاه واشنگتن می‌گوید که اولین قدم برای جلوگیری از چنین اتفاقاتی، آگاهی رسانی به مردم درباره‌ی این تهدیدات است. Zhao و همکارانش اخیراً مقاله‌ای با موضوع جغرافیای دیپ فیک منتشر کرده‌اند که شامل بررسی‌های آن‌ها روی نحوه‌ی تولید این تصاویر و تشخیص تصاویر جعلی است.
Zhao به The Verge ازطریق ایمیل نوشت: «هدف از این کار این است که نشان دهیم تصاویر ماهواره‌ای کاملاً قابل اعتماد نیستند و آگاهی عمومی را نسبت به تاثیر احتمالی‌ای که فناوری دیپ فیک ممکن است روی بخش‌های مختلف بگذارد، افزایش دهیم.»
او معتقد است که مقاله‌ی او احتمالاً اولین مقاله‌ای باشد که به استفاده از دیپ فیک در جغرافیا می‌پردازد.
در این مقاله آمده است: «درحالی که بسیاری از کارشناسانِ GIS (سیستم اطلاعات جغرافیایی) از مزیت‌های فناوری یادگیری عمیق و دیگر راهکار‌های استفاده از هوش مصنوعی برای حل مشکلات جغرافیایی خوشحال هستند، تعداد کمی از متخصصان از خطرات و تهدیدات احتمالی این فناوری انتقاد کرده‌اند.»
Zhao و همکارانش معتقدند که از اطلاعات جغرافیاییِ جعلی در هزاران سال پیش نیز استفاده می‌شده است. انسان‌ها از همان زمانی که نقشه‌های جغرافیایی تهیه شده‌اند، برای گمراه کردن دیگران (به خصوص دشمنان در زمان جنگ) از نقشه‌های جعلی استفاده می‌کردند.
مثلاً نقشه‌نویسان، شهر‌های کاغذی و خیابان‌های جعلی می‌کشیدند تا دست رقیبان‌شان را که کارشان را می‌دزدیدند، رو کنند. اگر کسی نقشه‌ای را تهیه کند و روستا‌ها یا خیابان‌های جعلی‌ای که شما در نقشه‌ی خود کشیده‌اید را هم بکشد، می‌توانید ثابت کنید که آن شخص از نقشه‌ی شما کپی‌برداری کرده است.
Zhao در رابطه با جغرافیای جعلی می‌گوید: «این یک پدیده‌ی چند صد ساله است، اگرچه فناوری دیپ فیک چالش‌های جدیدی را ایجاد می‌کند. تصاویر ماهواره‌ای بسیار واقعی به نظر می‌رسند، به طوری که با چشم غیرمسلح (نامجهز) قابل تشخیص نیستند.»
قطعاً ساختن تصاویر ماهواره‌ایِ جعلی راحت‌تر از ساختن فیلم‌های جعلی از انسان‌هاست. فیلم‌های با کیفیت پایین تا حدودی شاید متقاعد کننده باشند، اما تصاویر جعلی با کیفیت متوسط بیش‌تر قابل باور هستند. Zhao می‌گوید: «از آن‌جایی که بیش‌تر تصاویر ماهواره‌ای را متخصصان یا دولت‌ها تهیه می‌کنند، عموماً مردم ترجیح می‌دهند تا آن‌ها را باور کنند، چون از منبع موثقی این اطلاعات را دریافت کرده‌اند.»
Zhao و همکارانش نرم‌افزاری را با استفاده از تکنیک‌های هوش مصنوعی (به تکنیک GAN معروف است) که در برنامه‌های شناخته‌شده‌ای مانند ThisPersonDoesNotExist.com استفاده می‌شود، برای تولید تصاویر ماهواره‌ای جعلی ساخته‌اند. سپس آن‌ها نرم‌افزار دیگری را برای تشخیص نقاط جعلی با استفاده از کنتراست، بافت و رنگ تهیه کرده‌اند. متخصصان سالهاست که به مردم درباره‌ی فناوری دیپ فیک هشدار می‌دهند، اما این نرم‌افزارِ تشخیص نقاط جعلی نیز مانند هر نرم‌افزار دیگری نیاز به به‌روزرسانی مداوم دارد.
مهم‌ترین مسئله برای Zhao، آگاهی‌رسانی است. او و همکارانش می‌نویسند: «اگر همراه با پیشرفت فناوری دیپ فیک، آگاهی خود را نسبت به آن بیش‌تر نکنیم، ممکن است نقشه‌ی جغرافیایی ما کاملاً جعل شود بدون این که متوجه بشویم.»
