به گزارش گرداب؛ توسعه صنعتی تاثیرات مستقیمی بر روی رشد اقتصادی دارد و در این بین صنایع آلاینده نیز به عنوان بخشی از زنجیره صنعتی-اقتصادی دارای ایفای نقش مولد هستند. از اواخر دهه ۱۷۰۰ و اوایل دهه ۱۸۰۰ (عصر آغاز انقلاب صنعتی)، فعالیت‌های صنعتی کشور‌ها باعث انتشار غلظت‌های بالاتر گاز‌های گلخانه‌ای شده اند که در ادامه منجر به افزایش درجه حرارت در سطح جهانی و تغییرات اقلیمی می‌شوند. صنایع آلاینده مانند پتروشیمی‌ها و کارخانجات شیمیایی بخش بزرگی از صنایع مولد ثروت در کشور‌های دارای رشد بالای تولید ناخالص ملی از جمله چین را تشکیل می‌دهند. تنها در سال ۲۰۱۷ بیش از ۱۲ درصد از صنایع مولد کشور چین مربوط به کارخانجات شیمیایی بوده اند که در عین حال به عنوان صنایع دارای ریسک بالا در زمینه آسیب به انسان‌ها و محیط نیز دسته بندی می‌شوند.
اوضاع در سایر کشور‌های در حال توسعه مانند هندوستان و برزیل نیز کمابیش مشابه است و صنایع حادثه خیز آسیب رسان به طبیعت درصد بالایی از تولیدی‌های مولد این کشور‌ها را تشکیل می‌دهند. مصرف سوخت‌های فسیلی مانند نفت، گاز و زغال سنگ روی دیگر سکه توسعه اقتصادی آسیب رسان به طبیعت است. درصد بالایی از نیاز‌های انرژی کشور‌هایی مانند شیلی و ویتنام از سوختن زغال سنگ تامین می‌شود. رشد فزاینده گاز‌های گلخانه‌ای در کنار رشد شهرنشینی نشانگر آن است که انسان امروزی حداقل از بعد صنعتی در ۴ حوزه تولید، شبکه‌های توزیع، ایمنی، آلودگی و پسماند‌های حاصل از فعالیت هایش دارای مشکل مدیریت صحیح می‌باشد و این موضوع در ادامه با اضافه شدن فاکتور‌هایی مانند فرسایش خاک، افزایش جمعیت، استحصال روز افزون انرژی، در معرض انقراض قرار گرفتن گونه‌های گیاهی و جانوری و گرمایش زمین نگرانی‌هایی جدی را درباره آینده سیاره ایجاد نموده است.
کارشناسان عقیده دارند ما در ششمین دوره انقراض حیات گیاهی و جانوری از ۵۰۰ میلیون سال گذشته قرار داریم که بدترین دوره انقراض از ۶۵ میلیون سال قبل نیز محسوب می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد سرعت انقراض گونه‌های گیاهی و جانوری در دوران فعلی بین ۱۰۰۰ تا ۱۰ هزار برابر رشد داشته است و با روند فعلی تا سال ۲۰۵۰ بیش از یک سوم تا نیمی از گونه‌های گیاهی و جانوری منقرض خواهند شد. موضوع نگران کننده این است که بر اساس تخمین‌ها بیش از ۹۹% عوامل انقراض، ریشه در فعالیت‌های انسانی دارند.
روند توسعه صنعتی بشر امروزی آسیب‌های جبران ناپذیری به محیط زیست در مقیاس سیاره‌ای زده است و برخی کارشناسان معتقدند جبران این موضوع جز با استفاده از ابزار‌های فناوری میسر نیست. در سال‌های اخیر توجه به توسعه صنایع سبز جایگاه خوبی در افکار عمومی و نخبگان داشته است. موضوعی که در ادامه چشم انداز توسعه کسب و کار‌های فناوری محور سبز را نوید می‌دهد. بررسی‌ها نشان می‌دهند تا سال ۲۰۲۰ بازار فناوری‌های سبز رقمی بالغ بر ۱۰.۷۶ میلیارد دلار بوده است و پیش بینی می‌شود این رقم تا سال ۲۰۲۸ به ۷۶.۵۵ میلیارد دلار برسد.
از این رو عده‌ای از دانشمندان معتقدند استفاده از ابزار‌هایی مانند هوش مصنوعی و اینترنت اشیا در صنعت نه تنها می‌توانند به پیاده سازی طرح‌های توسعه پایدار با اولویت حفظ منابع طبیعی کمک نمایند بلکه در ادامه منجر به خلق روش‌های نوآوری محوری نیز می‌شوند که اولویت شان رشد اقتصادی و اجتماعی در عین کاهش آسیب رسانی به اکوسیستم سیاره‌ای می‌باشد. ویژگی تلفیق شدن اشیا، محیط و انسان به درک صحیحی از وضعیت فعلی و آینده روند توسعه ابعاد زندگی بشری منجر می‌شود و این موضوع اهمیت پیاده سازی سیستم‌های صنعتی دوستدار محیط زیست، مبتنی بر مفاهیم صنعت نسل ۴ را به خوبی آشکار می‌سازد.
