کشورهای اروپایی از یک رویکرد غیرمتمرکز برای قانون‌گذاری در حوزه‌ی ارزهای دیجیتال پیروی می‌کنند. برای مثال، بریتانیا با بیت کوین مانند یک ارز خارجی رفتار می‌کند.
"پایگاه رسانه ای گرداب جهت اطلاع و افزایش دانش و سواد فضای مجازی مخاطبان خود و به ویژه دانشجویان، پژوهشگران و تصمیم گیران، ترجمه هایی در این زمنیه منتشر می‌کند. بدیهی است انتشار این مطالب، لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست."
به گزارش گرداب، در آلمان، فروش بیت کوین مشمول مالیات بر عایدی سرمایه نمی‌شود. اما اگر سرمایه گذاری برای کمتر از یک سال نگهداری شود، مالیات بر درآمد بر آن اعمال می‌شود. مالیات بر درآمد در آلمان تصاعدی است و می‌تواند تا ۴۵ درصد باشد.
همچنین با کمال تعجب باید گفت که کشور سوئیس که سرزمین ارزهای دیجیتال تلقی می‌شود، از این سرمایه گذاری مالیات اخذ می‌کند. ساکنان سوئیس باید مالیات بر درآمد، مالیات بر سود و مالیات بر ثروت را بر دارایی‌های ارزهای دیجیتال خود بپردازند. اما در تمام کشورهای اتحادیه اروپا و حتی سوئیس و لیختن اشتاین، فروش ارزهای دیجیتال از مالیات بر ارزش افزوده معاف است. در مجموع می‌توان گفت که اگرچه پرداخت مالیات یک مشکل واقعی است، حداقل این درآمد اضافی باعث می‌شود که قانون‌گذاران قبل از غیرقانونی کردن بیت کوین دو باره به این قضیه فکر کنند.
قانون مالیات و ارزهای دیجیتال چه مشترکاتی دارند؟ اکثر مردم اولین مورد را در مورد این موضوعات نمی‌دانند. از نظر بسیاری از مردم قانون مالیات نماد مقررات بیش از حد اعمال شده به وسیله‌ی یک دولت مرکزی است. این در تضاد با ارزهای دیجیتال و فناوری بلاک چین است که به معنای یک جامعه غیرمتمرکز، غیرقابل تنظیم و آزاد است که تحت کنترل یک دستگاه مرکزی قدرت نیست. اگر کسی بخواهد ارزهای دیجیتال را در دنیای مالیاتی ادغام کند، پیچیدگی این دو حوزه افزایش می‌یابد.
مالیات بر ارزهای دیجیتال در کشورهای مختلف
مالیات بر اشخاص حقیقی
بررسی زیر مروری اجمالی از رفتار مالیاتی بر ارزهای دیجیتال با توجه به اشخاص حقیقی و حقوقی در کشور لیختن اشتاین ارائه می‌دهد. در پایان به این سوال پاسخ داده می‌شود که آیا دارایی‌های خصوصی مجاز به سرمایه گذاری در ارزهای رمزنگاری شده هستند یا خیر؟
بر اساس ماده ۶، بند ۱ قانون اساسی کشور لیختن اشتاین، از ۱ ژانویه ۲۰۱۱، هر گونه درآمد و همچنین کلیه اموال منقول و غیرمنقول اشخاص حقیقی که اقامتگاه یا محل سکونت معمول آن‌ها در لیختن اشتاین است، مشمول مالیات می‌شود. ویژگی خاص قانون مالیات در لیختن اشتاین ادغام مالیات بر ثروت با مالیات بر درآمد و همچنین این اصل است که منبع درآمد چه مشمول مالیات بر ثروت چه مالیات بر درآمد باشد، مشمول مالیات است (این امر برای جلوگیری از مالیات مضاعف است. ماده ۱۵، بند ۱). 
با توجه به این قوانین مالیاتی هر شخص حقیقی با مسئولیت مالیاتی نامحدود باید در ابتدای هر سال مالی دارایی ارزهای رمزنگاری شده خود را اعلام و ارزش آن‌ها را به معادل فرانک سوئیس بیان کند. در عین حال، سود بدست آمده از خرید و فروش ارزهای رمزنگاری شده بدون مالیات است و نیازی به اعلام نیست. این نه تنها از نظر بار مالیاتی بسیار جذاب است، بلکه تسهیلات اداری قابل توجهی را نیز فراهم می‌کند. 
علاوه بر این، برخورد مالیاتی با استخراج و ماینینگ نیز سوالات جالبی را به میان می‌کشد؟ به نظر نویسنده این سطور، درآمد حاصل از استخراج ارزهای رمزپایه نشان دهنده سود سرمایه معاف از مالیات نیست، بلکه باید به عنوان یک فعالیت تجاری جداگانه در نظر گرفته شود. در نتیجه این فعالیت مشمول مالیات بر درآمد است که از سوی دیگر با هزینه‌های دیگری، چون هزینه‌های مربوط به فناوری اطلاعات، هزینه‌های برق، اجاره و ... جبران می‌شود.
مالیات اشخاص حقوقی
در این زمینه، تصویر بسیار پیچیده‌تری در ارتباط با اشخاص حقوقی پدیدار می‌شود. سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال مشمول معافیت مالیاتی طبق ماده ۴۸ قانون اساسی (قانون مالیات) نمی‌باشد. این بدان معناست که درآمد سفته بازی مشمول مالیات است و باید اظهار شود، بنابراین سود و زیان مشمول مالیات ۱۲.۵ درصد (مالیات بر درآمد) است. با توجه به کسر بهره سرمایه، باید توجه داشت که سرمایه گذاری در ارزهای رمزنگاری شده در اصل واجد شرایط کسر سود سرمایه است که بار مالیاتی موثر را کاهش می‌دهد. با این حال، این مشروط به سرمایه گذاری است که بخشی از دارایی‌های عملیاتی یک شرکت را نشان می‌دهد.
مزرعه بیت کوین در گوندو، سوئیس. منبع: آلپاین ماینینگ / لودویک توماس
سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال نیز چالشی ویژه برای حسابداری شرکت‌ها است. زیرا نرم افزار‌های حسابداری مرسوم کنونی قادر به تشخیص تراکنش‌ها در بازار ارز دیجیتال نیستند. علاوه بر این، ارزیابی تراکنش‌های بلاک چین به درک فنی قوی یا یک وابستگی استثنایی فناوری اطلاعات نیاز دارد.
ساختار‌های دارایی خصوصی و ارزهای دیجیتال
اصطلاح ساختار دارایی خصوصی (private asset structure (PVS/German: Privatvermögensstruktur)) PVS/ وضعیت مالیاتی خاصی را برای اشخاص حقوقی که دارایی‌ها را مدیریت می‌کنند، مشخص می‌کند، که منجر به این می‌شود که یک ساختار دارایی خصوصی طبق ماده ۶۲ بند ۱ و ۲ قانون اساسی، منحصراً مسئول حداقل مالیات بر درآمد باشد و مشمول مالیات نباشد. ارزیابی یک شرط حیاتی این است که این ساختار دارایی خصوصی نباید در هیچ فعالیت تجاری و بازرگانی مشغول باشد.
این شرط در صورتی محقق می‌شود که صرفاً اقدام کند به خرید، مالکیت، اداره و فروش ابزار‌های مالی تعریف شده در ماده ۴ بند ۱ قانون مدیریت دارایی و همچنین سهام مشارکت در سایر اشخاص حقوقی، وجوه نقد و سپرده‌های بانکی. از آنجایی که اکثر ارزهای رمزنگاری شده به عنوان یک قاعده نمی‌توانند تحت عنوان ابزار‌های مالی قرار گیرند، این ارزهای دیجیتال باید به عنوان «سایر دارایی‌ها» طبقه‌بندی شوند. بر این اساس، سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال تحت دو شرط زیر مجاز خواهد بود: ۱- نباید معاملات منظم و فعالی در آن‌ها وجود داشته باشد. ۲- دارایی‌های ارزهای دیجیتال نباید فراتر از وضعیت مالکیت غیرفعال و به ویژه برای تسهیل فعالیت‌های اقتصادی زیان آور مورد استفاده قرار گیرند.
جمع‌بندی: کشورهای مختلف با کریپتو رفتار متفاوتی دارند
ارزهای دیجیتال ممکن است در حوزه دیجیتال وجود داشته باشند، اما پیامد‌های مالیاتی آن‌ها بسیار واقعی و غیر دیجیتالی و مجازی است. شناسایی سرمایه‌گذاری‌های ارز دیجیتال برای ماموران مالیات دولتی دشوار و غیرممکن است.
اگرچه سرمایه‌گذاری‌هایی که در دنیای دیجیتال باقی می‌مانند ممکن است برای چند ماه دیگر مورد توجه قرار نگیرند، اما افزایش ارزش آن زنگ خطر را برای سازمان‌های مالیاتی به صدا در خواهد آورد. بانک‌هایی که تراکنش‌های بزرگ را دریافت می‌کنند، سوالاتی می‌پرسند و فعالیت‌های مشکوک را گزارش می‌دهند. در عوض، انتظار می‌رود سرمایه‌گذاران هر ساله صادقانه درآمد و ثروت ارزهای دیجیتال را به مقامات اعلام کنند.
**این متن ترجمه‌ایست برگرفته از cryptoresearch.report نوشته‌ی ماتیاس لنگر
