در ایران مجرم جنایات کوی دانشگاه یا کهریزک "اشخاص" نیستند، بلکه جرم مستقیما متوجه حکومت است. اما در انگلیس یا اصولا جنایتی رخ نداده، یا مجرم "حوادث"، پیش از همه، یک معلول جسمی است و بعد شاید، احتمالا، ظاهرا، فقط چند تا افسر پلیس هستند که خطائی کرده‌اند و آن هم قابل پیگیری در مراجع قضائی محترم است و حکومت انگلیس تنها مرجعی است که این وسط اشاره‌ای بدان نمی‌شود و در جایگاه پاسخ‌گوئی قرار نمی‌گیرد.
پلیس انگلیس "جودی مکنتایر" دانشجوی معلول را از روی صندلی چرخ‌دار به زمین انداخته و در طول خیابان به زمین کشید. این بمبی خبری است که به همراه فیلم، در میان دانشجویان انگلیسی به سرعت گسترده شد و رسانه‌های امنیتی-دولتی انگلیس را مجبور به ثبت عکس‌العمل کرد.
بیبیسی که بخش فارسی آن در ایران آه و ناله‌های زیادی برای زد و خورد گروه‌های سیاسی در محیط فتنۀ خودساخته‌اش می‌کند و حتی رفتار افراد غیر وابسته و سرخود را، بدون هیچ دلیل مشخصی، فورا به مراجع رسمی و رئوس حاکمیت، مرتبط می‌سازد، این بار در مرزهای خود، به (ماست‌مالی‌زی‌شن) خشونت پلیس رسمی انگلیس می‌پردازد تا ثابت کند که معتقد به نسبی بودن حق و حقیقت به جهت باد منافع علیا حضرت ملکه و کشور تجاوزگر انگلیس و توابع و منافع صهیونی آن است و هیچ تعهدی به دل‌سوزی برای آسیب‌دیدگان نه در ایران و نه در انگلستان، ندارد.
در ایران مجرم جنایات کوی دانشگاه یا کهریزک "اشخاص" نیستند، بلکه جرم مستقیما متوجه حکومت است. اما در انگلیس یا اصولا جنایتی رخ نداده، یا مجرم "حوادث"، پیش از همه، یک معلول جسمی است و بعد شاید، احتمالا، ظاهرا، فقط چند تا افسر پلیس هستند که خطائی کرده‌اند و آن هم قابل پیگیری در مراجع قضائی محترم است و حکومت انگلیس تنها مرجعی است که این وسط اشاره‌ای بدان نمی‌شود و در جایگاه پاسخ‌گوئی قرار نمی‌گیرد.
این حملات پلیس و آثار جرم آن به دانشجویان در انگلیس (حادثه-incident ) خوانده می‌شود، اما در ایران، حتی دفاع پلیس از خود نیز جنایت و ناحق جلوه داده می‌شود. این است BBC شیطان.
مجری بیبیسی این جوان معلول را در طول ۱۰ دقیقه سؤال پیچ می‌کند و به طرز مضحکی تلاش می‌کند یک معلول را که حتی قدرت فرار از حملۀ پلیس نداشته، خطرناک جلوه دهد! اینگونه نشان داده می‌شود که گردانندگان این شبکه به توان خود در وارونه کردن حقیقت ایمان دارند، هر چند همه جا موفق به پیشبرد استعدادهای خود نشوند.
سوالات بیبیسی و برخی جواب‌های جالب این دانشجوی معلول و قطع سخنان وی در نهایت مصاحبه را ملاحظه می‌فرمائید، جهت تلخیص محتوا، از گفتگوهای غیرضروری صرفنظر شده است:
{..}
{..}
خیر {..}
من خودم رو هیچی نمی‌دونم، من فقط احساس می‌کنم ما باید علیه قوانینی که فقط پولدارها رو در تحصیل محق می‌دونه بجنگیم.
من هیچ عکس العملی ندارم فقط در آینده نزدیک شکایت کنم.
باید بگم که این بسیار مهمه که این مساله رو به‌عنوان یک موضوع جدا نبینیم. این بخشی از خشونتیه که پلیس علیه دانشجویان در گذشته به کار برده و به کار خواهد برد. من قربانی واقعی این خشونت نیستم. (با احساسات) قربانی واقعی اون دانشجوئیه که همین حالا در این بیمارستان بستری هست که توسط پلیس از ناحیه سر مضروب شده و محتاج عمل اورژانسی مغز شده. حالا تصور کنید اگر چنین اتفاقی برای پرنس چارلز می‌افتاد یا …… (مجری با سوال دیگری سخن او را قطع می‌کند)
من هیچ چیزی پرتاب نکردم و حتی یک درصد برای پلیس خطری نداشتم. اما چیزی که مشخصه اینه که رسانه‌ها اکنون مشغول خراب کردن ذهن مردم هستند. مسأله مهم اینه که مأمورین حکومت (مجری با سؤال دیگری سخن او را قطع می‌کند)
خیر بنده هیچ نوع آسیبی به پلیس نرسوندم، در حالی که ۴۵ دقیقه پیش از آن هم پلیس به من حمله کرد و باعث ایجاد جراحت شد.
(با نگاه عاقل اندر سفیه) آیا شما واقعا فکر می‌کنید یک شخص با ناتوانی‌های متعدد که روی ویلچر نشسته می‌تونه خطری برای افسران مسلح پلیس داشته باشه؟
این یک کلمه‌است که شما از یک وب‌سایت نقل می‌کنید، اما من از شما می‌پرسم، آیا شما فکر می‌کنید من می‌توانم از روی صندلی چرخدارم، آسیبی فیزیکی به ارتشی از افسران پلیس که مسلح هستند برسونم؟ همۀ این خط استدلال شما کاملا غیر منطقی است، برای این‌که شما قربانیان این خشونت رو به‌جای عاملان آن تخطئه می‌کنید. در واقع این ماجرا من رو یاد گزارش بیبیسی در مورد درگیری در فلسطین می‌ندازه (قطع سخن توسط مجری و پایان مصاحبه)