محققان حوزه هوش مصنوعی قادر به ساخت هواپیما‌هایی شده‌اند که به صورت خودران، بدون دخالت انسان می‌توانند هواپیما را کنترل کنند.
به گزارش گرداب، این دستاورد می‌تواند حتی در وضعیت شلوغ آسمان نیز از برخورد هواپیماها جلوگیری کند. به منظور انجام این کار، هوش مصنوعی به گونه‌ای طراحی شده است که می‌تواند هواپیما‌های دیگر را ردیابی کند، مسیر حرکت آن‌ها را پیش‌بینی کند و از طریق امواج رادیویی با خلبانان و کنترل‌های ترافیک هوایی ارتباط برقرار کند. غایت نهایی این پژوهش‌ها، توسعه نوعی هوش مصنوعی است که تا حد ممکن شبه یک خلبان ماهر توانایی کنترل هواپیماها را داشته باشد.
آزمون تورینگ و هوش مصنوعی:
ژان اوه- دانشیار پژوهشی در مؤسسه رباتیک CMU و یکی از اعضای تیم آزمایشی هوش مصنوعی – در خصوص توسعه و پیشرفت هوش مصنوعی اذعان داشت که هوش مصنوعی در آینده نه چندان دور می‌تواند آزمون تورینگ را پشت سر بگذارد.
تیمی از محققین دانشگاه کارنگی ملون مدعی شده‌اند که توانسته‌اند اولین خلبان هوش مصنوعی را بسازند، به گونه‌ای که حتی در آسمان‌های شلوغ هم به خوبی می‌تواند هواپیماها را کنترل و هدایت کند.
این هوش مصنوعی به گونه‌ای طراحی شده است که بتواند مسیر هواپیما‌های دیگر را پیش‌بینی کند؛ آن‌ها را ردیابی کند و همچنین با استفاده از امواج رادیویی با خلبانان دیگر و کنترل‌های کنترل هوایی ارتباط برقرار کند؛ لذا با استفاده از این دستاورد می‌توان هواپیماها را حتی در آسمان‌های شلوغ هم بدون برخورد به یکدیگر کنترل کرد.
به منظور برقراری تعامل این هوش مصنوعی با هواپیماها و خلبانان دیگر، از پردازش تصویری و زبان طبیعی استفاده می‌شود. محققان به منظور توسعه و آزمون این هوش مصنوعی از اطلاعات جمع آوری شده فرودگاه آلگنی و پیتسبورگ-باتلر که شامل تصاویر هواپیماها، الگو‌های ترافیکی و امواج رادیویی بود استفاده کردند که نتایج امیدوارانه بود.
این هوش مصنوعی برای شناسایی مختصات جغرافیایی هواپیماها از شش دوربین و یک گیرنده تصویر استفاده می‌کند. همچنین برای عملکرد تشخیص زبان، دریافت و آنالیز امواج رادیویی و برقراری ارتباط با خلبانان و کنترل‌کننده‌های ترافیک هوایی از تکنیک‌های پردازش زبان استفاده شده است.
به همین منوال می‌توان امیدوار بود که با توسعه و تعمیم این دستاورد، اختراعات پرکاربرد دیگری نیز به جهان عرضه شود؛ دستاوردهایی، چون تاکسی‌ها و هلیکوپتر‌های خودران که موجب سهولت در جابجایی افراد و کالاها، درمان مزارع، نظارت بر شکار غیرقانونی و بسیاری مثال‌های دیگر می‌شود.
مطمئناً قبل از پیاده‌سازی هر چیز جدیدی، ابتدا باید زیرساخت‌های لازم آن فراهم شود. به همین منظور ناسا و FAA پیشنهاد کرده‌اند که حریم هوایی شهری و بین شهری، با خطوط و مسیر‌های از پیش تعیین شده تقسیم‌بندی شود. این امر موجب می‌شود حجم ترافیک هوایی کنترل شود.
برای پرواز‌های تجاری و بین شهری که در ارتفاعات زیاد صورت می‌گیرد، هوش مصنوعی کنترل هواپیماها بر اساس قوانین پرواز با ابزار (IFR) طراحی شده است. اما در صورت توسعه بیشتر این روبات‌های خلبان و تعدد هواپیماها در ارتفاعات پایین محیط شهری، به علت فاصله کم هواپیماها چالش‌های بیشتری را به دنبال خواهد داشت، لذا در این صورت این هوش مصنوعی بر اساس قوانین پرواز بصری (VFR) طراحی می‌شود.
محققین هنوز این هوش مصنوعی را روی هواپیما‌های واقعی آزمایش نکرده‌اند، اما در شبیه ساز‌های پرواز عملکرد خوبی مشاهده شده است. به منظور انجام این آزمایش، دو پرواز را اندازی شده است که یکی توسط هوش مصنوعی و دیگری توسط یک خلبان واقعی کنترل می‌شود. این هوش مصنوعی از آزمایش پیروز خارج شد. این هوش مصنوعی می‌تواند حتی در جوار هواپیمایی که خلبان بی‌تجربه‌ای آن را کنترل می‌کند پرواز کند و همچنان تصادفی رخ ندهد!
ثمرات و نتایج ربات خلبان:
جی پاتریکار-یکی از محققین این پروژه- اعلام داشت که ما برای پیاده سازی برنامه‌های جدید خود، به تعداد بیشتری خلبان نیاز داریم. این هوش مصنوعی در صورت توسعه و رسیدن به استاندارد‌های لازم می‌تواند نیاز ما به خلبان‌های ماهر را برطرف کند. در آینده نه چندان دور، ما می‌توانیم در حمل و نقل، جابجایی بسته‌های پستی و ... از هواپیما، تاکسی و پهباد‌های خودران استفاده کنیم و در نتیجه از لحاظ تجاری و اقتصادی بهره قابل توجهی ببریم.
__________________________
منبع:
https://www.sciencedaily.com/releases/۲۰۲۲/۰۸/۲۲۰۸۰۹۱۰۱۷۳۷.htm
