لابي دوستان اسرائيل وابسته به حزب محافظه‌كار، همان گونه كه تحليل‌گران سياسي انگليسي تشريح كرده‌اند، به لحاظ مالي و ارتباطات، فراتر از گروه‌هاي لابي‌گر وست‌مينستر در اين كشور هستند. اين لابي در جهت منافع رژيم اسرائيل فعاليت مي‌كند.
انگلیس به عنوان مرکز اصلی حامیان تشکیل دولت جعلی رژیم صهیونیستی مطرح بوده است و اکنون نیز بسیاری از تصمیمات مهم این کشور تحت تاثیر لابی صهیونیسم است. به گزارش گرداب، واژه لابی اسرائیل در انگلیس (که به لابی صهیونیست نیز موسوم است) واژه‌ای است که برای شرح توصیف ائتلاف نه چندان محکمی از گروه‌ها یا افراد استفاده می‌شود که سعی در تحت تاثیر قرار دادن سیاست خارجی انگیس در حمایت نمودن از اسرائیل و سیاست‌های آن دارد.
بسیاری از تصمیم‌هایی که در پارلمان انگلیس اتخاذ می‌شود حاصل لابی مستقیم همکاران پارلمانی، رای دهندگان یا گروه‌های فشار خارجی از جمله "شرکت‌های خصوصی مشهور به لابی‌گر‌ها" است که از سوی سازمان‌ها به خدمت گرفته می‌شوند.
این شرکت‌ها که هم شامل گروه‌های غیرقومی سیاسی و هم سازمان‌های قومی از مسیحیان، سکولارها و یهودی‌های انگلیسی هستند، رشد و نفوذ فزاینده‌ای در سال‌های اخیر داشته‌اند. واژه لابی اسرائیل در انگلیس خود به دلیل صراحت تعریف دقیق آن در معرض انتقاد‌ها بوده است.
چنین لابی‌گری در انگلیس در مقایسه با آمریکا بسیار کمتر به حالت رسمی در آمده است. در آمریکا گروه‌های لابی یا انجمن‌ها ممکن است شرکت‌های رسمی تاسیس کنند و لابی‌گری در آمریکا با توجه به حمایت از اسرائیل بسیار گسترده‌تر است.
تاریخچه
آنچه به عنوان "صهیونیسم مسیحی" در انگلیس در اوایل قرن ۱۹ میلادی مشهور شد و بروز یافت زمانی بود که فرستادن یهودیان به سرزمین فلسطین صورت گرفت.
در سال ۱۸۳۹ "آنتونی اشلی-کوپر"، کنت هفتم از یکی از نمایندگان پارلمان انگلیس خواست تا تاسیس دولت یهودی در فلسطین را مورد حمایت قرار دهد.
طی دهه ۱۸۴۰ میلادی "هنری جان تمپل"، وایکانت سوم از "پالمرستون" از تشکیل یک "نهاد یهودی" هم‌پیمان با امپراتوری عثمانی که در مقابل مصر قرار داشت، حمایت کرد.
"جفری ویتکرافت"، روزنامه نگار انگلیسی بر این باور است که شاید "اولین لابی کننده از طرف سرزمین اسرائیل"، تئودور هرتزل بود، زیرا کتاب خود را به نام "دولت یهود" در سال ۱۸۹۶ به چاپ رساند و اولین کنگره صهیونیستم را در باسل سوئیس در سال ۱۹۸۷ سازماندهی کرد و با وزرای کابینه انگلیس و دیگر مقامات اروپایی دیدار نمود.
"حییم وایزمن"، صهیونیست روس شروع کرد به متقاعد کردن "آرتور جیمز بالفور" یکی از لردهای انگلیس که فلسطین باید وطن یهودیان باشد و جنبش صهیونیستی انگلیس شروع به لابی فعالانه با دولت انگلیس کرد. کمیته انگلیسی در منچستر نیز برای اسکان یهودیان در فلسطین لابی کرد.
برخی گروه‌ها مانند "شورای معاونان یهودیان انگلیسی" و "انجمن آنگلو-یهود" که از نفوذ زیادی برخوردار بودند، پناهگاه محکم اردوگاه ضد صهیونیسم به حساب می‌آمدند و یک کمیته لابی را برای مخالفت با تلاش‌های وایزمن و همپیمانانش تشکیل دادند.
در سال ۱۹۱۷ وایزمن و گروه کوچکی از صهیونیست‌ها در اقدامی قابل توجه با ترغیب، لابی‌گری و نفوذ مداوم، دولت انگلیس را ترغیب کرد تا "اعلامیه بالفور" را اعلام کند که از تاسیس یک وطن در فلسطین برای افراد یهودی حمایت می‌کرد (وایزمن بعدا اولین رئیس دولت اسرائیل شد.)
با این وجود سران شورای معاونان یهودیان انگلیس و انجمن آنگلو-یهود (در آن زمان غیرصهیونیست بودند) اعلامیه بالفور را یک "مصیبت واقعی" توصیف کردند که یهودیان را به عنوان خارجی‌ها در سرزمین بومی خودشان معرفی می‌کرد.
بر اساس گفته "ریچه اوندال" که یک مولف است، انگلیس قیمومیت انگلیسی فلسطین را به وسیله "اتحادیه ملت‌ها" پس از جنگ جهانی اول تایید کرد، همدردی‌های صهیونیستی خود را که از سوی لابی صهیونیسم تضمین شده بود به دلیل ترس از وارد شدن به جنگ با آلمان نازی، کنار گذاشت.
انگلیس در سال ۱۹۳۹ مهاجرت یهودیان به انگلیس را محدود ساخت و بنا‌بر‌این به دشمن اصلی صهیونیست‌ها تبدیل شد. در سال ۱۹۴۲ صهیونیست‌ها تمرکز خود را برای تحت تاثیر قرار دادن آمریکا از طریق "رای صهیونیستی" تغییر دادند.
نقش لابي "دوستان اسرائيل " در سياست لندن
لابي ثروت‌مند يهودي "دوستان اسرائيل"، با پرداخت پول، به عامل تعيين‌كننده سياست‌هاي انگليس تبديل شده است.
لابي ثروت‌مند يهودي "دوستان اسرائيل"، با پرداخت پول، به عامل تعيين‌كننده سياست‌هاي انگليس تبديل شده است.
اين در حالي است كه گفته ميشود منابع مالي لابي دوستان اسرائيل وابسته به حزب محافظه‌كار انگليس شفاف نيست، زيرا اين لابي در قالب يك انجمن در انگليس به ثبت نرسيده است؛ به همين دليل، رسانه‌هاي انگليسي در مورد تراكنش‌هاي مالي لابي دوستان محافظه‌كار اسرائيل گزارش‌هايي منتشر مي‌كنند.
بر اساس گزارش دفتر ثبت سود نمايندگان پارلمان انگليس، اعضاي هيات امناي لابي دوستان اسرائيل وابسته به حزب محافظه‌كار و شركت‌هاي وابسته به آن‌ها طي هشت سال گذشته، بيش از 2 ميليون پوند به اعضاي محافظه‌كار پارلمان انگليس پرداخت كرده‌اند.
در اين گزارش همچنين آمده است كه اعضاي اين لابي زماني كه ديويد كامرون براي نخستين بار در سال 2005 به عنوان رهبر حزب خود برگزيده شد، اين لابي بيش از سي هزار پوند به اعضاي ستاد انتخاباتي وي پرداخت كرد.
همچنين در سال 2005، ديويد كامرون خود شخصا 15 هزار پوند از اين لابي طرف‌دار اسرائيل دريافت كرده است. از سوي ديگر، لابي دوستان اسرائيل 50 هزار پوند نيز به دفتر مركزي حزب محافظه‌كار انگليس پرداخت كرد.
پس از جنگ 22 روزه غزه، يك تيم حقيقت‌ياب تعيين شد تا مسئوليت انجام تحقيق در مورد جنگ و شناسايي مجرمان و متهمان را بر عهده گيرد.
چند هفته پيش از آن كه سازمان ملل قرار بود بر اساس گزارش گلدستون كه در آن اسرائيل را به نقض حقوق بشر متهم كرده بود، قطع‌نامه صادر كند، لابي دوستان محافظه‌كار اسرائيل به سراغ دفتر وزير خارجه انگليس، ويليام هيگ، رفت و وي نيز پس از مشورت با ديويد كامرون به آن‌ها گفت:« اگر در پيش‌نويس قطع‌نامه تجديد نظر نشود و در آن حماس را به عنوان آغازگر جنگ معرفي نكند، دولت انگليس به قطع‌نامه راي منفي خواهد داد.»
اين در حالي است كه براي نخستين بار در زمان نخست وزيري توني بلر بود كه لابي اسرائيلي توانست نفوذ واقعي خود را در دولت انگليس اعمال كند.
جان مندلسون، رئيس سابق دوستان اسرائيل وابسته به حزب كارگر انگليس، در آن زمان اظهار داشت: «در تركيب جديد حزب كارگر انگليس، صهيونيسم نافذ و فراگير است. از اين رو، بلر خود به خود در جلسات دوستان حزب كارگري اسرائيل شركت خواهد كرد.»
كمي پيش از آن كه توني بلر در سال 1994 رهبر حزب كارگر انگليس شود، در برنامه‌اي كه از سوي سفارت اسرائيل ترتيب داده شده بود شركت كرد و در آن مراسم با مايكل لوي، خواننده ميليونر موسيقي پاپ آشنا شد. لوي به اعانه جمع كن توني بلر تبديل شد و توانست نزديك به 15 ميليون پوند براي وي پول جمع كند.
پس از آن كه بلر در سال 1997 به مقام نخست وزيري رسيد، لوي را به عنوان فرستاده ويژه خود در خاورميانه منصوب كرد، اما چون به لوي پولي برداخت نشد و وي به طور مستقيم براي شخص نخست وزير انگليس كار مي‌كرد، جزئيات مذاكرات او با اسرائيل و اعراب هنور به صورت محرمانه باقي مانده است.
منبع: فارس