چگونه زندان‌ها در آمريكا به معادن طلا تبديل می‎شوند؟

هم‎اكنون از دو ميليون زنداني آمريكايي، نزديك به يك ميليون نفر ‌در كارخانه‌هاي مرتبط با زندان‌ها در حال كار كردن هستند و اغلب آنها درآمدي كمتر از يك دلار در روز دارند. اين درحالي است كه حتي ممكن است پولي به آنها پرداخته نشود.

به گزارش گرداب، زندان و زنداني در تمام كشورها و فرهنگ‌هاي جهان معناي يكسان دارد. زندان معناي يك عقوبت است. عقوبتي كه با شكستن قانون شروع می‌شود و زنداني بايد اين عقوبت را تحمل كند.

اما مي‌توان با كمي دقت از زندان برداشت ديگري نيز داشت. زنداني مي‌تواند يك معدن طلا و محلي براي تبديل شدن به يك منبع پايان‌ناپذير پول باشد و براي اين كار فقط بايد ديدي اقتصادي داشت.

ميراث فناناپذير بردگان سياه
از همان زمان كه كريستف كلمب، دريانورد اسپانيايي‎تبار، پاي خود را بر قاره آمريكا گذاشت، بردگان و بردگي بخش لاينفكي از اين سرزمين موعود جديد بوده است.

پس از استقلال ايالات متحده از پادشاهي بريتانيا، اين بردگان بودند كه به آرامي و با مشقت و خون پايه‎هاي آمريكاي جديد را بنيان گذاشتند و رنجي غيرقابل تحمل را تحمل كردند.

رنجي كه پايه‌هاي يك خشم مقدس از بردگي را بين سياه‎پوستان فراهم كرد و در نهايت به ياري آنان در نبردهاي انفصال آمريكا، پيروزي شمالي‌ها و در نهايت لغو برده‌داري انجاميد؛ اما آيا با اين اتفاق همه‎چيز در پنجمين دهه از قرن نوزدهم در آمريكا تمام شد؟

اعتياد به نيروي كار جهاني
در حقيقت واقعاً برده‌داري در آمريكا لغو شد، اما كارفرمايان سفيد كه سال‌ها با نيروي كار مجاني خو گرفته بودند، نمي‌توانستند اين وضعيت را تحمل كنند.

براي حفظ سود بايد جانشيني كوشا به جاي بردگان پيدا مي‌شد و چه گزينه‌اي بهتر از زندانيان كه حتي بردگان هم حقوقي بيش از آنها داشتند. گرچه اين بار هم به نوعي تاريخ خود را تكرار مي‌كند و زندان‌هاي ايالات متحده انباشته از سياهاني مي‌شود كه خود را انساني‌هايي آزاد مي‌دانستند. بردگي بار ديگر بازگشته بود.

زندانيان، نيروي كاري انعطاف‌پذير
توسعه صنعتي ايالات متحده در مناطق شرقي اين كشور كه بر اثر جنگ‌هاي انفصال نابود شده بود، به ميزان زيادي بر نيروي كار محكومان به خصوص سياه‌پوستان متكي بود. اين محكومان را به هركسي ‌كه بالاترين رقم را پيشنهاد ‌مي داد، اجاره مي دادند. اين روش تا پايان جنگ جهاني اول در ايالات جنوبي آمريكا متداول بود.

كارفرمايان و كارخانه‎داران به طور مرتب تاكيد مي‌كردند كه كار محكومان "مطمئن‌تر و مولدتر" از كار آزاد است.

در حقيقت بدون وجود نيروي رقابتي مانند كار زندانيان، دستمزدهاي صنايع آمريكايي پائين نمي‌آمد و امكان فعاليت براي رقابت با كشورهاي اروپايي وجود نداشت.

افق‌هاي جديد كار زندانيان
گرچه پس از پايان جنگ جهاني اول و بحران اقتصادي دهه 30 و سپس آغاز جنگ جهاني دوم و جنگ سرد سبب مي‌شود كه كسب و كار زندان‌ها كمي كساد شود. اما با آغاز دهه80 و روي كار آمدن ريگان رونق جديدي در كارخانه‌هاي زندان‌ها ديده مي‌شود.

بودجه‌هاي دولتي مانند مقابله با كسري بودجه قطع مي‌شود و استفاده وسيع از كار زندانيان تنها راه مقابله با بي‌پولي عنوان مي‌شود.

شركت‌هاي آمريكايي همچون آي‎بي‎ام، بوئينگ، موتورولا، مايكروسافت، دل، كمپك، اي‎تي‌ اند تي، نرتل، تري كم، اينتل، نرترن تلكم، پير كاردين، تب دبليو اي و رولون نه‎تنها كارخانجات خود را به چين بلكه به زندان‌هاي آمريكا منتقل مي‌كنند. سود شركت‌ها بالا مي‌رود و كارگران آمريكايي بیکار مي‌شوند.

برده‌داري به‎شيوه نوين
تاريخ مملو از اردوگاه‌هاي كار اجباري در امپراتوري‎هاي گوناگون همچون رم باستان، جمهوري توده‎اي چين و اتحاد جماهير شوروي است. اما امروز نظام بردگي در زندان‌هاي آمريكا و كارخانه‌هايي با ساعتي 25 سنت برپا شده  و در حالي است كه اغلب زندانيان آمريكا از سياه‌پوستان، مكزيكي‎تبارها و حتي آسيايي‌ها تشكيل شده است، طبقاتي كه كمترين سهم را از سود جامعه اقتصادي آزاد آمريكا دارند.

زندان ميليون دلاري
هم‏اكنون از دو ميليون زنداني آمريكايي، نزديك به يك ميليون نفر ‌در كارخانه‌هاي مرتبط با زندان‌ها در حال كار كردن هستند و اغلب آنها درآمدي كمتر از يك دلار در روز دارند. اين درحالي است كه حتي ممكن است پولي به آنها پرداخته نشود. در اين مدت يك زنداني به كجا مي‌تواند شكايت كند؟

اما در كنار اين فلاكت تنها سودهاي ميليون دلاري براي زندانبانان باقي مي‌ماند. هم‎اكنون 81 كارخانه در زندان‌هاي مختلف آمريكا تنها در امتياز "اتحاديه كارفرمايان زندانيان دولتي" است و اما از اين بابت اين اتحاديه 417 ميليون دلار درآمد داشته است.

درآمد تمام كارخانه‌هاي زندان آمريكا به بيش از دو ميليارد دلار مي‌رسد كه تمام آن به جيب دولت فدرال و محلي و هم‎چنين مسئولان زندان‌ها مي‌رود.

رونق كار ساخت زندان
با افزايش تعداد زندانيان و سودآور بودن فعاليت‌هاي كارخانه‌هاي زندان شركت‌هاي خصوصي آمريكايي وارد كسب و كار زندان‌سازي شده‌اند. هم‎اكنون نزديك به 150 زندان خصوصي در 28 ايالات آمريكا است كه در مجموع 116 هزار نفر در آن زنداني هستند.

بخش خصوصي نقش مؤثري در تامين زندانيان براي زندان‌هاي دولتي ايفا مي‌كند.

شايد اين ارقام درك اين نكته  كه "چرا در دهه نود ‌3300 زندان جديد با هزينه اي ‌معادل 27 ميليارد دلار ساخته شده است" را آسان مي‌كند.

تركيب زندانيان
12 درصد از زندانيان آمريكايي سياه‎پوست،7.3 درصد اسپانيايي‎تبار، 6.3 سفيدپوست و 86 درصد از اقليت‌هاي قومي مهاجر تشكيل شده است. در حالي كه در دوران حكومت آپارتايد در آفريقاي جنوبي از هر سي هزار نفر سياه پوست سي نفر در زندان بوده اند، در آمريكاي كنوني از هر سي هزار نفر سياه پوست سي نفر در زندان هستند. كشور آمريكا فقط 5 درصد از جمعيت جهان را دارد اما 25 درصد از كل زندانيان جهان را در زندان‌هاي خود جاي داده و اسير كرده است.

فراموشي زندانيان آمريكايي
با وجود بهره‎كشي آشكار از زندانيان آمريكايي و فعاليت گروه هاي متعدد حقوق بشر در آمريكا نه‎تنها اعتنايي به اين مسئله از سوي نهادهاي حقوق بشر وجود ندارد، بلكه آمريكا به محاكمه‎گر ساير كشورهاي جهان تبديل شده است، بي‎اعتنايي كه اگر از سر غرض نباشد بي‎ربط به سودهاي ميلياردي زندگي آمريكايي نيز نخواهد بود.

منبع: فارس