به گزارش
گرداب به نقل از هابیلیان، سربازان آمریکایی که چندی پیش و تا قبل از تحویل پادگان اشرف به پلیس عراق، حفاظت از این پادگان را بر عهده داشتند، در گفتگو با خانوادههای خود اعلام کردند این سازمان یک سازمان تروریستی است و اعضای آن بسیار متوقع و "غرغرو" هستند.
بر اساس این گزارش، یک سرباز زرهی آمریکایی که سابق بر این در پادگان اشرف، مسئولیت محافظت از منافقین را بر عهده داشت، میگوید: «اگر قصد دارید در آینده به اشرف بیایید چند چیز هست که باید بدانید؛ مجاهدین (منافقین) به دلایلی به عنوان تروریست طبقهبندی شدهاند و یکی از جنایات انجام شده از سوی آنها قتل سرگرد هاوکینز در دهه 70 (میلادی) است.»
وی ادامه میدهد: «مجاهدینخلق تلاش میکنند شرایط را در اینجا کنترل کنند، من با آنها غذا خوردهام و چای نوشیدهام، اما حرف آخر من این است که آنها تروریست هستند.»
این سرباز آمریکا ادامه میدهد: «آنها دیکته میکنند و خوراک تبلیغات میدهند تا بخوانی و خیلی احمقانه است (سبک مغز شویی آنها) اما واقعیت این است که مجاهدین خلق در عراق بازندهاند و نظام ایران برنده است.»
وی همچنین میگوید: «مجاهدینخلق معصوم نیستند و جداشدهها از این فرقه به ایران برگشتهاند و تا آنجا که من متوجه شدهام از زندگی در ایران راضی هستند.»
"مک"، یکی دیگر از سربازان آمریکایی بود که مدتی در پادگان اشرف بود و این گونه عنوان میکند: «این مطلب برای من مشخص نشده که چرا سربازان آمریکایی باید از تروریستها محافظت میکردند و با عزیزان خودشان در کشورشان نباشند؟ من در اشرف بودهام و اصلاً جای خوبی نیست و خود مجاهدین (منافقین) هم اصلاً نمیخواستند ما آنجا باشیم.»
یک پلیس نظامی آمریکایی هم که مدتی در پادگان منافقین بوده میگوید: «مجاهدین تروریست هستند، آنها خودشان اعتراف کردهاند که از انقلاب 1979 در ایران تاکنون هزاران نفر را در ایران کشتهاند، افرادی که معصوم باشند و تروریست نباشند هزاران انسان را به قتل نمیرسانند.»
این گزارش می افزاید، زمانی که در این تالار گفتگو یکی از هواداران منافقین، خطاب به این پلیس نظامی، وی را مزدور و تروریست خطاب کرد، وی اینگونه پاسخ داد: «بله من تروریست هستم که ماهها وقتم را صرف مراقبت از سازمانی کردم که صدها آمریکایی، ایرانی، عراقی و حتی اعضای خودش را شکنجه داده است، ما با جان و دل به آنها خدمت کردیم اما آنها غرغروترین گروهی هستند که در عمرم دیدهام، آنها قدر ناشناسترین آدمهایی هستند که در طول خدمتم دیدهام.»
وی ادامه می دهد: «ما با آنها بدرفتاری نکردیم، حتی وقتی مجبور بودیم آنها را برای نیازهای پزشکی و دندانپزشکی به اردوگاههای دیگر ببریم در حفاظت از آنها کمک کردیم و تشکری که به جای این خوبیها دریافت کردیم ناله و شکوه بود، اکثر آنها مثل بچههای کوچک رفتار می کردند.»