با توجه به اینکه سلاح‌های سایبری فاقد قدرت تشخیص اهداف نظامی و عمومی اند، تدوین قوانین جهانی امنیت سایبری، ضروری است.
به گزارش گرداب، کشورهای غربی با توجه به آسیب پذیری هایی که در زمینه امنیت سایبری دارند و این موضوع روز به روز خود را بیشتر بروز می دهد؛ این نیاز را به شدت احساس می کنند که باید قوانینی جهان شمول برای جنگ سایبری وضع شود. بیبیسی انگلیسی در مقالهای در مورد قواعد جنگ سایبری به قلم "سوزان وات" (Susan Watts) مینویسد:
کارشناسان روسیه و آمریکا در یک کنفرانس امنیتی به رهبران جهان اعلام می کنند که برای جلوگیری از خطرات سلاح‌های سایبری، جهان به قوانین و التزامهایی در زمینه جنگ سایبری نیاز دارد.
طرح سایبری به طور اختصاصی از سوی "نیوزنایت" (Newsnight)، از موسسه با نفوذ "ایستوست" (East west) در نیویورک مطرح شده و تحت عنوان "اجرای کنوانسیونهای ژنو و لاهه در زمینه فضای سایبری" توصیف میشود.
امنیت سایبری امسال برای اولین بار در دستور کار کنفرانس سالیانه مونیخ قرار گرفت. در این اجلاس، "دیوید کامرون"، نخست وزیر انگلیس ، "آنجلا مرکل"، صدراعظم آلمان، "هیلاری کلینتون" و "سرگئی لاوروف" وزرای امور خارجه آمریکا و روسیه حضور یافتند.
منطق پشت این حرکت این است که در دنیای درهم آمیخته مجازی ممکن است نیاز باشد که از مناطق ارائه دهنده تسهیلات و خدمات نظیر بیمارستانها و مدارس، حفاظت شود.
پیش‌نویس این طرح همچنین خواستار بازتعریف مفهوم "دولت- ملت"، با قلمروها و بازیگران جدید در فضای مجازی و فراتر از دولتها، نظیر شرکتهای چندملیتی، NGOها و شهروندان است.
این طرح همچنین بیان می‌کند، ابهاماتی که در مورد جنگ سایبری وجود دارد، باعث به تاخیر افتادن سیاست بین‌المللی در مقابله با آن است و اینکه شاید ایده‌های "جنگ" یا "صلح" برای عصر اینترنت که جهان میتواند خود را در حالت سومی غیر از جنگ یا صلح قرار دهد، بسیار ساده و پیش پا افتاده باشد.
خطر حملات بدون تشخیص هدف!
سوزان وات در ادامه مقاله خود در بی بی سی نوشت: تیم روسی-آمریکایی متذکر می‌شوند که تشخیص تفاوت بین اهداف شخصی و نظامی در فضای مجازی بسیار سخت است و ممکن است به علائم محافظت شده و کاملا آشکار و محسوس نیاز داشته باشد.
آنها می‌گویند که سلاح‌های سایبری نه ویژگیهای سلاح‌های قدیمی را دارند و نه مشمول قوانین فعلی جنگی می‌شوند؛ "سلاح‌های سایبری می‌توانند در یک چشم به هم زدن از راه رسیده (ویروسهایی که به سرعت تکثیر و منتشر می‌شوند) و در حالیکه فاقد قدرت تشخیص اهداف هستند، حمله کنند."
منابع موثق مرتبط با دولت انگلیس می‌گویند که آنها نیازی به یک معاهده بین‌المللی جدید برای فضای سایبری نمی‌بینند، ولی قبول دارند که مسائلی در این زمینه مورد بحث قرار بگیرند.
طبیعت فضای سایبری و اینکه می‌توان به سادگی در این فضا ناشناس ماند و از فیلتر شکن‌ها استفاده کرد، توصیف و شناسایی این نوع حملهها را بسیار دشوار می‌سازد. این مسائل این سوال را به وجود می‌آورد که "با چه قدرتی لازم است که یک دولت به یک حمله سایبری پاسخ دهد در حالیکه شما حتی نمی‌دانید این حمله از ناحیه چه کسی است، یا در چه مکانی برنامه‌ریزی شده و یا هدف از این حمله چه بوده است؟ در شرایط نظامی کلاسیک و متعارف پاسخ به این سوالات آسان است ولی در دنیای مجازی اینچنین نیست.
"جان بومگارنر" (John Bumgarner) مدیر تحقیقاتی در زمینه تکنولوژی امنیتی در واحد پیامدهای سایبری آمریکا، در صحبتی با "نیوزنایت" در مورد انواع تهدیداتی که در این زمینه وجود دارد می‌گوید: «تکنولوژیهای مخفیانهای میتواند در سیستم‌های کامپیوتری کار گذاشته و اجرا شوند به طوریکه شما اصلا متوجه آن نشوید.»
وی می‌گوید بعضی ظرفیت‌هایی که در حال حاضر وجود دارند عبارتند از: کار انداختن شبکههای برق، ایجاد اختلال در منابع ذخیره آب و سیستم‌های تولیدی در صنایع.
جنگ سایبری منبع درآمدی برای شرکت های امنیتی و نظامی
سوزان وات در ادامه با اشاره به اینکه جنگ های سایبری به منبع درآمدی برای شرکت های امنیتی و نظامی تبدیل شده اند، نوشت: بعضی معتقدند که با این همه جار و جنجال که در مورد جنگ سایبری راه انداخته شده، برای کمپانیهای دفاعی که به دنبال راههای جدیدی برای پول درآوردن هستند، مفید است.
با این همه، تقریبا هر روز گزارشهایی در مورد پیشامدهای سایبری می‌رسد.
پروفسور "پیتر سامر" (Peter Sommer) از مدرسه اقتصاد لندن که اخیرا گزارشی را در مورد امنیت سایبری برای سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (OECD) نوشته است می‌گوید: «این مسئله واقعا اهمیت دارد ولی، در مورد آن اغراق و جار و جنجال نیز زیاد شده است.»
با در نظر گرفتن نقش کمپانیهای بزرگ نظامی، این کاملا قابل تشخیص است که آنها متوجه شده‌اند که دیگر فروختن سلاح‌های بزرگ و سنگین که برای جنگ با شورشیان کاربرد دارند بسیار سخت بوده و به عبارتی بازار این نوع سلاحها کساد شده است.
بنابراین به ناچار آنها دنبال مناطق جدیدی برای فروش محصولات خود می‌گردند و یک ناحیه بدیهی برای فروش محصولاتشان، طبق نظر خودشان، محیط مجازی و مسئله جنگ سایبری است.
یکی از افراد کاملا وابسته به یکی از منابع موثق وابسته به دولت آمریکا، رابطه ما با فضای سایبری را با صراحت اینگونه شرح میدهد که، امنیت در فضای مجازی برای امنیت ملی، آسایش و رفاه ما ضروری است. بدون آن ما نمی‌توانیم اقتصادی را که خواهان آن هستیم، داشته باشیم.
دولت انگلیس نیز معتقد است که این مسئله برای حفظ ارزشها مانند دموکراسی،حیاتی است.
تشخیص زمان حمله سایبری از سوی مرکز جدید عملیات امنیت سایبری انگلیس
سوزان وات در پایان مقاله خود نوشت: بنابراین دولت در حال پیاده سازی پروژه بلند پروازانه‌ای است که گفتگویی جدید بین کمپانیهای تجاری و دولت است، به طوری که هر دو طرف سود متقابل داشته باشند.
با این همه، حدود 80 درصد از تاسیسات زیربنایی حساس ما، از سوی بخش خصوصی ساخته شده و در تملک آن است. به عبارتی اگر شما تنها گرههای زیردریایی فیبرنوری را که بالای 90 درصد از ترافیک اینترنتی ما را منتقل می‌کند، به حساب بیاورید، متوجه میشوید که حتی این مجرای انتقال در معرض آسیبهای فیزیکی ناشی از حملات تروریستی است.
هدف نهایی در مرکز جدید عملیات امنیت سایبری در GCHQ، آژانس اطلاعات الکترونیک انگلستان در "چلتنهام" (Cheltenham)"، تبادل آزاد و مداوم اطلاعات از کمپانیها در مورد زمان و چگونگی حملات سایبری به کامپیوترهای آنها است.
اختصاص یک کمک عظیم و قابل ملاحظه به میزان 650 میلیون یورو در جهت ایجاد امنیت سایبری در دست بررسی است.
کارشناسان روسیه و آمریکا در یک کنفرانس امنیتی به رهبران جهان اعلام می کنند که برای جلوگیری از خطرات سلاح‌های سایبری، جهان به قوانین و التزامهایی در زمینه جنگ سایبری نیاز دارد.
طرح سایبری به طور اختصاصی از سوی "نیوزنایت" (Newsnight)، از موسسه با نفوذ "ایستوست" (East west) در نیویورک مطرح شده و تحت عنوان "اجرای کنوانسیونهای ژنو و لاهه در زمینه فضای سایبری" توصیف میشود.
امنیت سایبری امسال برای اولین بار در دستور کار کنفرانس سالیانه مونیخ قرار گرفت. در این اجلاس، "دیوید کامرون"، نخست وزیر انگلیس ، "آنجلا مرکل"، صدراعظم آلمان، "هیلاری کلینتون" و "سرگئی لاوروف" وزرای امور خارجه آمریکا و روسیه حضور یافتند.
منطق پشت این حرکت این است که در دنیای درهم آمیخته مجازی ممکن است نیاز باشد که از مناطق ارائه دهنده تسهیلات و خدمات نظیر بیمارستانها و مدارس، حفاظت شود.
پیش‌نویس این طرح همچنین خواستار بازتعریف مفهوم "دولت- ملت"، با قلمروها و بازیگران جدید در فضای مجازی و فراتر از دولتها، نظیر شرکتهای چندملیتی، NGOها و شهروندان است.
این طرح همچنین بیان می‌کند، ابهاماتی که در مورد جنگ سایبری وجود دارد، باعث به تاخیر افتادن سیاست بین‌المللی در مقابله با آن است و اینکه شاید ایده‌های "جنگ" یا "صلح" برای عصر اینترنت که جهان میتواند خود را در حالت سومی غیر از جنگ یا صلح قرار دهد، بسیار ساده و پیش پا افتاده باشد.
خطر حملات بدون تشخیص هدف!
سوزان وات در ادامه مقاله خود در بی بی سی نوشت: تیم روسی-آمریکایی متذکر می‌شوند که تشخیص تفاوت بین اهداف شخصی و نظامی در فضای مجازی بسیار سخت است و ممکن است به علائم محافظت شده و کاملا آشکار و محسوس نیاز داشته باشد.
آنها می‌گویند که سلاح‌های سایبری نه ویژگیهای سلاح‌های قدیمی را دارند و نه مشمول قوانین فعلی جنگی می‌شوند؛ "سلاح‌های سایبری می‌توانند در یک چشم به هم زدن از راه رسیده (ویروسهایی که به سرعت تکثیر و منتشر می‌شوند) و در حالیکه فاقد قدرت تشخیص اهداف هستند، حمله کنند."
منابع موثق مرتبط با دولت انگلیس می‌گویند که آنها نیازی به یک معاهده بین‌المللی جدید برای فضای سایبری نمی‌بینند، ولی قبول دارند که مسائلی در این زمینه مورد بحث قرار بگیرند.
طبیعت فضای سایبری و اینکه می‌توان به سادگی در این فضا ناشناس ماند و از فیلتر شکن‌ها استفاده کرد، توصیف و شناسایی این نوع حملهها را بسیار دشوار می‌سازد. این مسائل این سوال را به وجود می‌آورد که "با چه قدرتی لازم است که یک دولت به یک حمله سایبری پاسخ دهد در حالیکه شما حتی نمی‌دانید این حمله از ناحیه چه کسی است، یا در چه مکانی برنامه‌ریزی شده و یا هدف از این حمله چه بوده است؟ در شرایط نظامی کلاسیک و متعارف پاسخ به این سوالات آسان است ولی در دنیای مجازی اینچنین نیست.
"جان بومگارنر" (John Bumgarner) مدیر تحقیقاتی در زمینه تکنولوژی امنیتی در واحد پیامدهای سایبری آمریکا، در صحبتی با "نیوزنایت" در مورد انواع تهدیداتی که در این زمینه وجود دارد می‌گوید: «تکنولوژیهای مخفیانهای میتواند در سیستم‌های کامپیوتری کار گذاشته و اجرا شوند به طوریکه شما اصلا متوجه آن نشوید.»
وی می‌گوید بعضی ظرفیت‌هایی که در حال حاضر وجود دارند عبارتند از: کار انداختن شبکههای برق، ایجاد اختلال در منابع ذخیره آب و سیستم‌های تولیدی در صنایع.
جنگ سایبری منبع درآمدی برای شرکت های امنیتی و نظامی
سوزان وات در ادامه با اشاره به اینکه جنگ های سایبری به منبع درآمدی برای شرکت های امنیتی و نظامی تبدیل شده اند، نوشت: بعضی معتقدند که با این همه جار و جنجال که در مورد جنگ سایبری راه انداخته شده، برای کمپانیهای دفاعی که به دنبال راههای جدیدی برای پول درآوردن هستند، مفید است.
با این همه، تقریبا هر روز گزارشهایی در مورد پیشامدهای سایبری می‌رسد.
پروفسور "پیتر سامر" (Peter Sommer) از مدرسه اقتصاد لندن که اخیرا گزارشی را در مورد امنیت سایبری برای سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (OECD) نوشته است می‌گوید: «این مسئله واقعا اهمیت دارد ولی، در مورد آن اغراق و جار و جنجال نیز زیاد شده است.»
با در نظر گرفتن نقش کمپانیهای بزرگ نظامی، این کاملا قابل تشخیص است که آنها متوجه شده‌اند که دیگر فروختن سلاح‌های بزرگ و سنگین که برای جنگ با شورشیان کاربرد دارند بسیار سخت بوده و به عبارتی بازار این نوع سلاحها کساد شده است.
بنابراین به ناچار آنها دنبال مناطق جدیدی برای فروش محصولات خود می‌گردند و یک ناحیه بدیهی برای فروش محصولاتشان، طبق نظر خودشان، محیط مجازی و مسئله جنگ سایبری است.
یکی از افراد کاملا وابسته به یکی از منابع موثق وابسته به دولت آمریکا، رابطه ما با فضای سایبری را با صراحت اینگونه شرح میدهد که، امنیت در فضای مجازی برای امنیت ملی، آسایش و رفاه ما ضروری است. بدون آن ما نمی‌توانیم اقتصادی را که خواهان آن هستیم، داشته باشیم.
دولت انگلیس نیز معتقد است که این مسئله برای حفظ ارزشها مانند دموکراسی،حیاتی است.
تشخیص زمان حمله سایبری از سوی مرکز جدید عملیات امنیت سایبری انگلیس
سوزان وات در پایان مقاله خود نوشت: بنابراین دولت در حال پیاده سازی پروژه بلند پروازانه‌ای است که گفتگویی جدید بین کمپانیهای تجاری و دولت است، به طوری که هر دو طرف سود متقابل داشته باشند.
با این همه، حدود 80 درصد از تاسیسات زیربنایی حساس ما، از سوی بخش خصوصی ساخته شده و در تملک آن است. به عبارتی اگر شما تنها گرههای زیردریایی فیبرنوری را که بالای 90 درصد از ترافیک اینترنتی ما را منتقل می‌کند، به حساب بیاورید، متوجه میشوید که حتی این مجرای انتقال در معرض آسیبهای فیزیکی ناشی از حملات تروریستی است.
هدف نهایی در مرکز جدید عملیات امنیت سایبری در GCHQ، آژانس اطلاعات الکترونیک انگلستان در "چلتنهام" (Cheltenham)"، تبادل آزاد و مداوم اطلاعات از کمپانیها در مورد زمان و چگونگی حملات سایبری به کامپیوترهای آنها است.
اختصاص یک کمک عظیم و قابل ملاحظه به میزان 650 میلیون یورو در جهت ایجاد امنیت سایبری در دست بررسی است.