تعارف مبالغه آميز وزير خارجه آمريكا مبني بر تسهيل رفت و آمد ايرانيان به آن كشور، با واكنش محافل ضدانقلاب مواجه شد كه معتقدند نه آمريكا و نه كشورهاي غربي برخورد احترام‌آميزي با اين محافل و افراد طالب پناهندگي ندارند.
به گزارش گرداب به نقل از کیهان، پايگاه اينترنتي "راديو كوچه" وابسته به اپوزيسيون مقيم خارج درباره سخنان اخير كلينتون نوشت: در خبري كه در رسانه هاي فارسي زبان بازتاب هاي گسترده اي داشت "هيلاري كلينتون" اعلام كرد در راستاي حمايت از جوانان ايراني كه آينده ايران را رقم خواهند زد، آمريكا بخشي از محدوديت هاي زماني ويزاي دانشجويي را برداشته و امكان ورود چندين باره آنان به آمريكا را برايشان فراهم كرده است.
واقعيت آن است كه دولت "اوباما" در قبال اتفاقات پيش آمده پس از انتخابات در ايران مواضع روشن و شفاف تري را نسبت به دولت هاي پيشين آمريكا در برابر جمهوري اسلامي اتخاذ كرده است كه جاي قدرداني دارد. اما آيا حركاتي مانند تحريم افراد و شركت هاي ايراني اقدامي كافي بوده است؟
يكي از دغدغه هاي هميشگي دولت آمريكا در برخورد با جمهوري اسلامي، مسئله امنيت ملي آمريكا و بحث دست يابي حكومت ايران به انرژي هسته اي است. اين نگراني در جاي خودش قابل درك است، اما تا زماني كه رويكرد آمريكاييان به ايران و دولتش از مسائل امنيتي و اقتصادي به سوي مسائل حقوق بشري تغيير جهت نيابد، نمي توان اميدي به تأثير اين حركات بر جمهوري اسلامي داشت.
سايت مذكور همچنين مي نويسد: روزنامه نگاران و فعالان سياسي در چند سال اخير مورد تهاجم جمهوري اسلامي بوده اند. اينان بازداشت شده يا از ايران خارج شده اند. اين افراد كه به عنوان پناهندگان انديشه و يا سياسي در كشورهاي دوم منتظر دريافت پاسخ براي پذيرش و ورود به كشورهاي سوم هستند، متأسفانه در بدترين شرايط روحي، جسمي و اقتصادي به سر برده و از امنيت برخوردار نيستند، چرا كه به سبب روابط خوبي كه كشورهايي همچون "تركيه"، "مالزي" و "قبرس" با ايران دارند، مأموران اطلاعاتي و امنيتي ايران به راحتي مي توانند در آن ها به هدف هايشان برسند.
راديو كوچه فاش كرد: با وجود آن كه مقامات آمريكايي بارها از مخالفان حمايت كرده اند، اما متأسفانه تاكنون هيچ حمايت جدي و يا حركت مثبتي در راستاي بهبود و يا تسريع روشن شدن وضعيت پناهندگي اين گروه صورت نگرفته است. برخي از اين افراد ماه ها و سال ها بدون هيچ پشتوانه مالي و در شرايط وحشتناك اقتصادي و روحي- رواني در انتظار روشن شدن وضعيت پرونده هاي شان هستند كه در موارد بسياري منجر به پيش آمدهاي ناگواري براي آنان شده و به آساني جبران پذير نیست. از وزارت خارجه آمريكا انتظار مي رود كه اين موضوع مهم را مورد نظر قرار دهد.
مقامات امنيتي و ديپلماتيك در كشورهايي نظير آمريكا و انگليس و... به ويژه طي يك سال اخير به اين نتيجه رسيده اند كه اولاً تعداد زيادي از اين افراد فراري مدعي داشتن سوابق معارضه با جمهوري اسلامي، در واقع فاقد هر نوع سابقه اي هستند و طرف غربي را فريب مي دهند.
ثانياً كشورهاي مذكور دچار تورم و اشباع اپوزيسيون ايراني شده اند كه صرفاً تا قبل از دريافت پناهندگي تظاهر به مبارزه مي كنند و پس از آن همه چيز را رها مي كنند و به همين دليل معلق نگه داشتن آنها و احاله به آينده، روش بهتري براي دريافت انواع سرويس هاي اطلاعاتي و سياسي و حتي انتحاري از افراد فراري است.
ثالثاً مبارزه اگر واقعيت داشته باشد بايد در ايران انجام شود نه هزاران كيلومتر دورتر از ايران و دركاباره ها و سواحل كشورهاي اروپايي و آمريكا! مشكل چهارم طرف غربي اين است كه ازدياد گروهك ها و افراد اپوزيسيون در خارج در عمل به جاي اينكه معارضه با جمهوري اسلامي را تقويت كند، اسباب تفرقه و نزاع بيشتر در ميان اپوزيسيون حقيقي شده است.
واقعيت آن است كه دولت "اوباما" در قبال اتفاقات پيش آمده پس از انتخابات در ايران مواضع روشن و شفاف تري را نسبت به دولت هاي پيشين آمريكا در برابر جمهوري اسلامي اتخاذ كرده است كه جاي قدرداني دارد. اما آيا حركاتي مانند تحريم افراد و شركت هاي ايراني اقدامي كافي بوده است؟
يكي از دغدغه هاي هميشگي دولت آمريكا در برخورد با جمهوري اسلامي، مسئله امنيت ملي آمريكا و بحث دست يابي حكومت ايران به انرژي هسته اي است. اين نگراني در جاي خودش قابل درك است، اما تا زماني كه رويكرد آمريكاييان به ايران و دولتش از مسائل امنيتي و اقتصادي به سوي مسائل حقوق بشري تغيير جهت نيابد، نمي توان اميدي به تأثير اين حركات بر جمهوري اسلامي داشت.
سايت مذكور همچنين مي نويسد: روزنامه نگاران و فعالان سياسي در چند سال اخير مورد تهاجم جمهوري اسلامي بوده اند. اينان بازداشت شده يا از ايران خارج شده اند. اين افراد كه به عنوان پناهندگان انديشه و يا سياسي در كشورهاي دوم منتظر دريافت پاسخ براي پذيرش و ورود به كشورهاي سوم هستند، متأسفانه در بدترين شرايط روحي، جسمي و اقتصادي به سر برده و از امنيت برخوردار نيستند، چرا كه به سبب روابط خوبي كه كشورهايي همچون "تركيه"، "مالزي" و "قبرس" با ايران دارند، مأموران اطلاعاتي و امنيتي ايران به راحتي مي توانند در آن ها به هدف هايشان برسند.
راديو كوچه فاش كرد: با وجود آن كه مقامات آمريكايي بارها از مخالفان حمايت كرده اند، اما متأسفانه تاكنون هيچ حمايت جدي و يا حركت مثبتي در راستاي بهبود و يا تسريع روشن شدن وضعيت پناهندگي اين گروه صورت نگرفته است. برخي از اين افراد ماه ها و سال ها بدون هيچ پشتوانه مالي و در شرايط وحشتناك اقتصادي و روحي- رواني در انتظار روشن شدن وضعيت پرونده هاي شان هستند كه در موارد بسياري منجر به پيش آمدهاي ناگواري براي آنان شده و به آساني جبران پذير نیست. از وزارت خارجه آمريكا انتظار مي رود كه اين موضوع مهم را مورد نظر قرار دهد.
مقامات امنيتي و ديپلماتيك در كشورهايي نظير آمريكا و انگليس و... به ويژه طي يك سال اخير به اين نتيجه رسيده اند كه اولاً تعداد زيادي از اين افراد فراري مدعي داشتن سوابق معارضه با جمهوري اسلامي، در واقع فاقد هر نوع سابقه اي هستند و طرف غربي را فريب مي دهند.
ثانياً كشورهاي مذكور دچار تورم و اشباع اپوزيسيون ايراني شده اند كه صرفاً تا قبل از دريافت پناهندگي تظاهر به مبارزه مي كنند و پس از آن همه چيز را رها مي كنند و به همين دليل معلق نگه داشتن آنها و احاله به آينده، روش بهتري براي دريافت انواع سرويس هاي اطلاعاتي و سياسي و حتي انتحاري از افراد فراري است.
ثالثاً مبارزه اگر واقعيت داشته باشد بايد در ايران انجام شود نه هزاران كيلومتر دورتر از ايران و دركاباره ها و سواحل كشورهاي اروپايي و آمريكا! مشكل چهارم طرف غربي اين است كه ازدياد گروهك ها و افراد اپوزيسيون در خارج در عمل به جاي اينكه معارضه با جمهوري اسلامي را تقويت كند، اسباب تفرقه و نزاع بيشتر در ميان اپوزيسيون حقيقي شده است.