تبلیغات گسترده پیرامون حقوق بشر یکی از عمده تاکتیک‌های جنگ روانی ایالات متحده آمریکا برضد امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران است که در اظهار نظرهای رسمی مقامات آمریکایی و دنباله‌های داخلی آن نیز به وضوح قابل مشاهده می‌شود.
به گزارش گرداب، بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی تاکنون، ایران استقلال یافته از سلطه آمریکا با در پیش گرفتن جهتگیری اعتراضی "نه شرقی، نه غربی" در سیاست خارجی خود، ضمن دست رد زدن بر خوی مداخله‌گری ایالات متحده، روی استقلالطلبی خود عمل و پافشاری کرده است.
از صبحگاه پیروزی انقلاب تاکنون تلاقی و اصطکاک استقلالطلبی جمهوری اسلامی و مداخله‌گری آمریکا، اقدامهای خصمانه واشنگتن را علیه تهران برانگیخته است. برقراری روابط پنهانی با لیبرال‌های نهضت آزادی در دولت موقت "مهدی بازرگان" به منظور انحراف مسیر انقلاب و حذف انقلابیون مذهبی از صحنه، محاصره اقتصادی و توقیف دارایی‌های ایران، خلق ماجرای ناکام "صحرای طبس"، طراحی و اجرای "کودتای نوژه"، صدور فرمان پنهان به صدام برای آغاز تهاجم علیه ایران، شدت بخشیدن به حربه ترور، بهره‌گیری از تاکتیک فشار و دیپلماسی در جریان "ایران گیت" از سوی "مک فارلین"، فشار مطلق و دخالت مستقیم در شامگاه جنگ و اجرای سیاست "مهار دوگانه"، عمده‌ترین اقدامهای خصمانه‌ای است که از سوی دست‌اندرکاران سیاست خارجی امریکا در 2 دهه گذشته، بهطور مستقیم و آشکار، برای براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران طرح ریزی و اجرا شده اما به‌رغم تحمیل آثار زیانبار فراوان بر ایران، با ناکامی مواجه شده است.
با وجود بهره‌گیری از عملیات روانی در اغلب اقدامهای نامبرده و تحمل شکستهای پی در پی، هیأت حاکمه واشنگتن ضمن توجه به اقدامهای ناموفق قبلی، استفاده گسترده از شیوه‌ها و متدهای جنگ روانی به منظور براندازی نظام و شکست انقلاب اسلامی را در دستور کار خود قرار داده است.
اهداف جنگ روانی آمریکا و صهیونیسم عبارت است از:
1.ایجاد خوش بینی افراطی نسبت به امریکا و رژیم‌صهیونیستی در افکار عمومی.
2. ترغیب نخبگان سیاسی به پذیرش مشروعیت آمریکا و رژیم صهیونیستی.
3. کم‌رنگ ساختن ماهیّت خصمانه دشمن و دوست جلوه دادن آن از طریق توهّم خواندن توطئه.
4. به فراموشی سپردن اعمال گذشته آمریکا علیه ملت ایران و فریب افکار عمومی.
5. مقصر جلوه دادن ایران در تداوم یافتن درگیریهای دوطرفه با آمریکا.
6. تسخیر افکار عمومی و تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی ایران برای پذیرش مذاکره و بهبود روابط از موضع انفعال و ضعف.
یکی از عمده تاکتیک‌های جنگ روانی ایالات متحده آامریکا برضد امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران که در اظهارنظرهای رسمی مقامهای آمریکایی و دنباله‌های داخلی آن نیز به وضوح قابل مشاهده است، عبارت است از تبلیغات گسترده پیرامون حقوق بشر.
کشورهای غربی و به ویژه آمریکا، مدعی وضع قواعدی در جهت رعایت حیثیت بشری و حقوق طبیعی انسان‌ها هستند، در حالیکه در وضع این قواعد، بدون توجه به ارزش‌های حاکم بر سایر جوامع، تنها ارزش‌های جوامع غربی را به عنوان قواعد حقوق بشر مورد توجه قرار می‌دهند. با وجود این، غربی‌ها اصرار دارند که همه ملتها و جوامع، قواعد مزبور را بپذیرند و در صورت عدم مطابقت رفتار جوامع گوناگون با این قواعد، آن کشورها ناقض حقوق بشر تلقی می‌شوند.
کمیته "خطر جاری" در سومین گزارش خود زیر پروژهش "دلتا"، که تحت عنوان "ایران ـ آمریکا، رهیافت جدید" از سوی "مارک پالمر" جمع‌بندی و تدوین شد، در چندین محور نسبت به موضوع حقوق بشر در ایران راهکار ارائه داده است.
در بند چهار این گزارش آمده است: باید برای بازگشایی سفارت ایالات متحده در تهران ابراز تمایل کنیم. همزمان باید یکی از بلندپایه‌ترین مقامهای خود را بهعنوان فرد شماره یک، در این سیاست جدید در مقابل ایران انتخاب و معرفی کنیم. این فرد می‌تواند یکی از کنسول‌های وزارت خارجه باشد و باید به طور مرتب حمایت خود را از حقوق بشر و دموکراسی در ایران مورد تأکید قرار دهد. از این طریق می‌توانیم ارتباط خود را با مردم ایران تقویت کنیم.
پس یکی از اهداف طرح مسأله حقوق بشر، ارتباط مستقیم با مردم ایران جهت جداسازی آنان از نظام و انقلاب شکوهمند اسلامی است.
در بند 12 این گزارش هم چنین آمده است: سرویس‌های امنیتی و قضایی آمریکا و متحدانش باید در همکاری با سازمان‌های حقوق بشر به جمع آوری مدارک و شواهدی در متهم‌کردن مسئولین ایرانی به مواردی شبیه میکونوس 1 اقدام کنند. لذا یکی دیگر از اهداف این بخش از جنگ روانی، جمع آوری اطلاعات جهت متهم نمودن مقامهای نظام به نقض حقوق بشر است.
بنابر اعلام رسمی، از بودجه 700 میلیون دلاری درخواستی از سوی وزارت خارجه امریکا در سال 2009 میلادی، مبلغ 109 میلیون دلار برای ایران اختصاص یافته که 75 میلیون دلار برای حمایت اقتصادی از جامعه مدنی و طرح‌های حقوق بشر در ایران بوده و 20 میلیون دلار آن به تلویزیون "VOA" فارسی در سال 2008 میلادی تعلق گرفته است. همچنین ارقامی در همین حدود به "رادیو فردا" و "امور کنسولی" این کشور در ایران نیز پرداخت شده است.
فعالیت تلویزیون فارسی زبان VOA آمریکا نیز به عنوان یکی از ابزارهای جنگ نرم این کشور برضد انقلاب اسلامی، حول موضوع نقض حقوق بشر دور زده است. در همین راستا، ایالات متحده درصدد جذب، حمایت و تقویت نیروهایی در داخل کشور است که در راستای پیشبرد این استراتژی فعالیت نمایند.
یکی از شبکه‌هایی که در راستای پیاده‌سازی این تاکتیک در کشور ایجاد شده، کانون مدافعان حقوق بشر میباشد. این کانون در سال 1381 بدون اخذ پروانه فعالیت از وزارت کشور، در سه محور انتقاد به پیگرد جاسوسان و وابستگان اطلاعاتی غرب، دفاع رایگان از این متهمان و کمک به خانواده چنین زندانیانی، آغاز به فعالیت کرده است و به طور متوسط هفته‌ای 2 اعلامیه علیه نهادهای قانونی جمهوری اسلامی ایران صادر نموده است. نزدیک به 300 پرونده مطبوعاتی، سیاسی، امنیتی و جاسوسی نیز از سوی اعضاء این کانون به رایگان دفاع شده است.
ریاست کانون را "شیرین عبادی" برعهده دارد و "محمد سیف زاده"، "محمد شریف"، "محمدعلی دادخواه" و "عبدالفتاح سلطانی" از جمله اعضاء مؤسس آن هستند و با این‌که همه مؤسسان آن از وکلای دادگستری هستند، در قامت پیاده نظام‌های جنگ نرم غرب علیه ایران، تا به امروز ناصواب‌ترین بدعت‌های قضایی را گذاشته‌اند. همچنین از اعضای کانون مدافعان حقوق بشر، می‌توان از "نرگس محمدی"، نایب رئیس این کانون و رییس کمیته زنان آن و "ژینوس سبحانی" نام برد.
کانون آمریکایی- صهیونیستی مدافعان حقوق بشر، نخستین بار با حمایت "عبدالکریم لاهیجی"، از سوی فدراسیون بین المللی جوامع حقوق بشر به رسمیت شناخته شد. لاهیجی، نایب رئیس فدراسیون، عامل ساواک ستمشاهی و عضو پیشین "شورای ملی مقاومت" (گروهک تروریستی منافقین) و رئیس جامعه حقوق بشر پاریس است. این کانون با اطلاعاتی که از پرونده فعالان اپوزیسیون در ایران کسب می‌کند، یکی از منابع تغذیه اطلاعاتی کشورهای اروپایی و آمریکایی است و با سرویس‌های رسانه‌ای وابسته به آژانس‌های امنیتی صهیونیسم، ارتباط دارد.
کانون مدافعان حقوق بشر، سرانجام پس از چهار سال فعالیت، در ابتدای مردادماه 1385 از سوی وزارت کشور به سبب تصویب نشدن اساسنامه آن در کمیسیون ماده 10 احزاب، غیرقانونی اعلام شد اما همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
کانون مدافعان حقوق بشر، همزمان با روز جهانی حقوق بشر، تندیس تلاش‌گر حقوق بشر سال 1388 خود را در 19 آذرماه با حضور "ابراهیم یزدی"، "حبیب الله پیمان" و "تقی رحمانی" سه دگراندیش مذهبی و فعال سیاسی، "محمد علی دادخواه"، "عطاءالله شیرازی"، "عبدالفتاح سلطانی" و "نرگس محمدی" چهار عضو شورای عالی نظارت کانون مدافعان حقوق بشر به نمایندگی از این سازمان و "عبدالرضا تاجیک" روزنامه نگار، به "آیت الله حسینعلی منتظری»"اهدا کرد.
این کانون غیرقانونی، تندیس تلاش‌گر حقوق بشر خود را هر سال به یکی از افرادی که در راه تحقق حقوق بشر و اصول انسانی آن کوشش کرده و از جان، مال و مقام خود صرف نظر کرده‌اند اهدا می‌کند.
"عباس امیر انتظام" (محکوم به حبس ابد به جرم جاسوسی، متهم به همکاری با سازمان جاسوسی سیا و ارتباط پنهانی با آمریکا و همچنین عضو ارشد نهضت آزادی ایران) و تقی رحمانی (فعال سیاسی عضو شورای فعالان ملی- مذهبی و همسر نرگس محمدی) دو شخصیتی هستند که تندیس تلاش‌گر حقوق بشر تاکنون به آنها اهدا شده است.
دومین گروهی که به منظور رصد دائم رویدادهای ایران و متهم نمودن جمهوری اسلامی به نقض حقوق بشر با حمایت آمریکا و هم‌پیمانان اروپایی‌اش در 10 اسفند 1384 از سوی چند تن از دانشجویان افراطی طیفهای غیرقانونی "تحکیم وحدت" تأسیس شده است، "کمیته گزارشگران حقوق بشر" با نام سابق "کمیته دانشجویی گزارشگران حقوق بشر"، برای پوشش اخبار حقوق بشر در ایران و راه اندازی جنگ روانی علیه نظام جمهوری اسلامی است.
فعالیت این کمیته در ابتدا بیشتر درخصوص اخبار زندانیان سیاسی بود و بعد از 2 سال فعالیت به حوزه‌های اخبار دانشجویان، دانشگاه‌ها، زنان، جامعه و کودکان نیز گسترش یافت و در این مدت حدود ۲۰۰ اطلاعیه، گزارش و بیانیه را در راستای اهداف صهیونیسم بین‌الملل منتشر کرده است.
بیشترین اطلاعیه‌های این کمیته در خصوص "احمد باطبی" (از عاملین شبه کودتای 18 تیر 78 و متهم به اقدام علیه امنیت ملی)، دانشجویان اغتشاش‌گر و ساختارشکن شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت و دانشجویان تجزیه طلب طیف چپ در آذر و دی ۱۳۸۶ و پوشش اخبار مربوط به فتنه‌گران بازداشت شده در ناآرامی‌های پس از انتخابات ریاست جمهوری در خرداد ۱۳۸۸ بود.
اخبار و اطلاعات کمیته گزارشگران حقوق بشر با مضامین نقض گسترده حقوق بشر، به صورت روزانه علاوه بر زبان فارسی به زبان انگلیسی در وب سایت کمیته همراه با عکس، ویدئو و فایل صوتی و اسناد متنی منتشر می‌شود که این اسناد مختص کمیته گزارشگران حقوق بشر بوده و محصول گردآوری اعضای این کمیته در داخل ایران است.
این کمیته بر طبق مرامنامه‌اش از سایر نهادهای داخلی و نیز سازمان‌های بین‌المللی به اصطلاح حقوق بشر استمداد می‌جوید و درصدد ایجاد زمینه‌های تشویش افکار عمومی ایرانیان نسبت به نقض حقوق بشر است.
"کوهیار گودرزی" (وبلاگنویس و روزنامهنگارکه به دلیل فعالیت‌های ضد انقلابی خود چندین مرتبه بازداشت شده است)، "کیانوش سنجری"(سخنگوی کمیته گزارشگران حقوق بشر، عضو جبهه دموکراتیک ایران، وبلاگنویس و روزنامه‌نگار ایرانی مقیم آمریکا)، "شیوا نظر آهاری" (سابقه فعالیت علیه نظام)، "سعید حبیبی" (دبير سابق تشكيلات طیف علامه دفتر تحکیم وحدت)، "علی کلایی" (از دانشجویان وبلاگنویس دانشگاه آزاد)، "پریسا کاکایی" (از فعالین و اعضای کمپین گسترش فحشا - یک میلیون امضا)، "هژیر پلاسچی"، "سعید کلانکی" (دبیر سابق کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی)، "سعید جلالی‌فر"، "نوید خانجانی" (از پایه‌گذاران و مسئولین سابق کمیته حق تحصیل در مجموعه ضد انقلابی فعالان حقوق بشر در ایران)، "حسام میثاقی"، "پروانه وحیدمنش"، "سعید حایری"، "نیلوفر گلکار" (فعالیت در جنبش زنان و عضو کمپین گسترش فحشا- یک میلیون امضا) از اعضای این کمیته هستند.
سومین نهادی که با حمایت پیدا و پنهان سازمان‌های جاسوسی و امنیتی ایالات متحده و صهیونیسم بین الملل و با هدف راه اندازی جنگ روانی برضد جمهوری اسلامی ایران و تأمین خوراک تبلیغاتی رسانه‌های وابسته به استکبار تشکیل یافته، "مجموعه فعالان حقوق بشر" در ایران است.
مجموعه فعالان حقوق بشر نام گروهی است که از اسفند ماه سال ۱۳۸۴ با موضع دفاع از مفاد مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر در ایران شکل گرفت. این مجموعه بنابر نیاز نهادهای اطلاعاتی و امنیتی ایالات متحده تشکیل و هم‌اکنون یکی از برجسته‌ترین گروه‌های فعال در زمینه تبلیغ دفاع از حقوق بشر در ایران نزد آمریکایی‌هاست. این مجموعه تلاش می‌نماید تا به واسطه فعالیت‌های آموزشی و اطلاع‌رسانی حقوق بشر آمریکایی- اسرائیلی را در جامعه ایران نهادینه، حمایت و ابقا نماید. همچنین این مجموعه با تکیه بر عنصر ارتباطات در قالب‌های سایبرنتیک با سازمان‌های همسوی داخلی و بین‌المللی، انتشار اخبار و اطلاعات در زمینه نقض حقوق بشر در ایران، نسبت به جلب حمایت افکار عمومی و حمایت حقوقی از قربانیان نقض حقوق بشر در ایران اقدام می‌نماید.
مؤسس این مجموعه "کیوان رفیعی" است. کیوان رفیعی به علت فعالیت‌های ضدانقلابی خود در مجموع 6 بار بازداشت شده است. وی در سال 1382 از سوی اداره اطلاعات شهر گرگان به علت اهانت به نماینده ولی فقیه و ریاست دانشگاه، 13 روز بازداشت و سرانجام با حکم محرومیت از تحصیل آزاد گردید. وی دوباره در سال 1383 در جریان اغتشاش‌های دانشجویی 18 تیر بازداشت و با یک ماه حبس از بازداشتگاه 209 زندان اوین آزاد شد. سپس در 2 خرداد سال 1384 به دلیل فعالیت در راستای تحریم انتخابات، بازداشت شد. وی پس از 7 ماه بازداشت در آذرماه همان سال آزاد و دوباره چند روز بعد در جریان تجمع‌های 16 آذر همان سال در مقابل در ورودی دانشگاه تهران بازداشت و در همان شب با قید کفالت آزاد شد. وی در ابتدای سال 1385 مجموعه ضدانقلابی فعالان حقوق بشر در ایران را به عنوان پوششی برای فعالیت‌های غیرقانونی و بدون مجوز خود بنیان گذاشت. رفیعی به علت تداوم فعالیت‌های خود در 18 تیرماه 1385 بازداشت و به بازداشتگاه منتقل شد و پس از محکومیت 15 ماهه با اتهام اقدام علیه امنیت کشور، در اول دی ماه 1386 از زندان آزاد شد؛ وی مؤلف کتاب "کالبد شکافی حقوق بشر" است.
بسیاری از اعضای اصلی مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران از فعالین دانشجویی و زندانیان سیاسی سابق هستند. بنیانگذاران و گردانندگان این مجموعه که اغلب از گرایش‌های سکولاریستی و لیبرالیستی در تفسیر حقوق بشر بهره می‌گیرند و بر این باورند که آموزش به آحاد جامعه جهت دستیابی به جامعه مدنی غربی و دموکراسی آمریکایی، برتر و مهم‌تر از مبارزات سیاسی است.
مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران علاوه بر انتشار روزانه اخبار و گزارش کردن موارد نقض حقوق بشر به مرتبطین فرا مرزی خود، اقدام به انتشار جزوه‌های آموزشی حقوق زنان، حقوق کارگری، حقوق دانشجویی، حقوق قومیت‌ها و مذاهب، جهت تحریک خرده جنبش‌های اجتماعی نام برده شده به تقابل با نظام جمهوری اسلامی ایران نموده است.
از دیگر فعالیت‌های مجموعه می‌توان به برگزاری مسابقه‌های وبلاگنویسی در زمینه حقوق بشر، تولید موسیقی با مضامین حقوق بشر از سوی گروه آزادی اشاره کرد که این گروه بخشی از واحد فرهنگی مجموعه در راستای اجرای ناتوی فرهنگی برضد انقلاب اسلامی و "آندلسیزه کردن" 2 جامعه جوان ایران است.
گزارش‌های سالانه این مجموعه مورد استفاده و استناد بسیاری از خبرگزاریهای جبهه جنگ رسانه‌ای غرب و دیگر فعالان حقوق بشر آمریکایی قرار می‌گیرد.
مجموعه فعالان حقوق بشر دارای بخشهای متعددی است و عضوشدن در آن برای عموم آزاد است. در حال حاضر این نهاد به صورت شورایی اداره می شود.
احمد باطبی، مقیم آمریکا، در حال حاضر سخنگوی این تشکل است. او از اشخاصی بود که به دلیل شرکت در اغتشاش‌های شبه کودتای 18 تیر 1378 و اقدام علیه امنیت ملی کشور و فریب دانشجویان با جعل عنوان دانشجو در کنار سه تن دیگر یعنی اکبر محمدی، مهرداد لهراسبی و عباس دلدار دستگیر شد.
به دلیل چاپ عکسش روی جلد مجله "اکونومیست" (عکاس: جمشید بایرامی، دبیر عکس روزنامه زنجیره‌ای "جامعه") و دریافت حکم از دادگاه انقلاب به خصوص بعد از آزمایش لکه خون لباس و مشخص شدن این‌که خون پیراهن، خون واقعی انسان نبوده است، دادسرای انقلاب وعده آزادی او با قید وثیقه را نیز "کأن لم یکن» تلقی نموده و او را تا انجام تحقیق‌های بیشتر در بازداشت نگه داشتند. همین تصویر سبب شد تا عکس وی در رسانه‌های ضدانقلاب به نوعی نماد جنبش دانشجویی ایران بدل شود. احمد باطبی سرانجام در نوروز 1387 از مرزهای غربی ایران خارج شد و به ترکیه رفت. وکیل او "لیلی مظاهری" توانست امکان سفر او به آمریکا را فراهم کند. باطبی از زمان اقامت در ایالت متحده، بارها در میزگردهای تلویزیون فارسی "صدای آمریکا" شرکت کرده است.
خبرگزاری و رادیو "هرانا" ارگان مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران است که تمامی اخبار نقض حقوق بشر در ایران را در راستای حمایت از قربانیان نقض حقوق بشر در ایران پوشش می‌دهد.
کمیته "رکن چهارم" به عنوان نهاد مبارزه با سانسور و فیلترینگ مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران برای لیبرالیزاسیون گردش اطلاعات و گسترش فحشا در فضای اینترنتی فعالیت می‌کند. کمیته وکلای مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران در قالب "پروژه یاری" در حال حاضر به ارائه خدمات حقوقی رایگان خاصه به پناهندگان ایرانی، مشغول است.
نهاد چهارمی که در راستای هدف براندازی نرم جمهوری اسلامی تحت عنوان دفاع از حقوق بشر ایجاد شده، "کانون زنان ایرانی" به عنوان یک نشریه اینترنتی است که به دفاع از حقوق بشر به طور کلی و به دفاع از حقوق زنان به طور خاص می‌پردازد. سردبیر این مجله "ژیلا بنی‌یعقوب" است. "بنی‌یعقوب" به علت فعالیت‌های براندازانه خود در تاریخ ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ به همراه همسرش "بهمن امویی" بازداشت شد.
ادامه دارد ...
پی‌نوشت:
1. در ١۷ سپتامبر ١۹۹٢، ۹ نفر از فعالين سياسی معاند با نظام جمهوری اسلامی ايران (رهبران كردهای ايران و از جمله دكتر "شرفكندی" دبيركل حزب دمكرات كردستان ايران) که در رستوران "میکونوس" برلین در حال گفتگو بودند، از سوی 2 تروریست کشته شدند.
2. ترویج فساد اخلاق
از صبحگاه پیروزی انقلاب تاکنون تلاقی و اصطکاک استقلالطلبی جمهوری اسلامی و مداخله‌گری آمریکا، اقدامهای خصمانه واشنگتن را علیه تهران برانگیخته است. برقراری روابط پنهانی با لیبرال‌های نهضت آزادی در دولت موقت "مهدی بازرگان" به منظور انحراف مسیر انقلاب و حذف انقلابیون مذهبی از صحنه، محاصره اقتصادی و توقیف دارایی‌های ایران، خلق ماجرای ناکام "صحرای طبس"، طراحی و اجرای "کودتای نوژه"، صدور فرمان پنهان به صدام برای آغاز تهاجم علیه ایران، شدت بخشیدن به حربه ترور، بهره‌گیری از تاکتیک فشار و دیپلماسی در جریان "ایران گیت" از سوی "مک فارلین"، فشار مطلق و دخالت مستقیم در شامگاه جنگ و اجرای سیاست "مهار دوگانه"، عمده‌ترین اقدامهای خصمانه‌ای است که از سوی دست‌اندرکاران سیاست خارجی امریکا در 2 دهه گذشته، بهطور مستقیم و آشکار، برای براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران طرح ریزی و اجرا شده اما به‌رغم تحمیل آثار زیانبار فراوان بر ایران، با ناکامی مواجه شده است.
با وجود بهره‌گیری از عملیات روانی در اغلب اقدامهای نامبرده و تحمل شکستهای پی در پی، هیأت حاکمه واشنگتن ضمن توجه به اقدامهای ناموفق قبلی، استفاده گسترده از شیوه‌ها و متدهای جنگ روانی به منظور براندازی نظام و شکست انقلاب اسلامی را در دستور کار خود قرار داده است.
اهداف جنگ روانی آمریکا و صهیونیسم عبارت است از:
1.ایجاد خوش بینی افراطی نسبت به امریکا و رژیم‌صهیونیستی در افکار عمومی.
2. ترغیب نخبگان سیاسی به پذیرش مشروعیت آمریکا و رژیم صهیونیستی.
3. کم‌رنگ ساختن ماهیّت خصمانه دشمن و دوست جلوه دادن آن از طریق توهّم خواندن توطئه.
4. به فراموشی سپردن اعمال گذشته آمریکا علیه ملت ایران و فریب افکار عمومی.
5. مقصر جلوه دادن ایران در تداوم یافتن درگیریهای دوطرفه با آمریکا.
6. تسخیر افکار عمومی و تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی ایران برای پذیرش مذاکره و بهبود روابط از موضع انفعال و ضعف.
یکی از عمده تاکتیک‌های جنگ روانی ایالات متحده آامریکا برضد امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران که در اظهارنظرهای رسمی مقامهای آمریکایی و دنباله‌های داخلی آن نیز به وضوح قابل مشاهده است، عبارت است از تبلیغات گسترده پیرامون حقوق بشر.
کشورهای غربی و به ویژه آمریکا، مدعی وضع قواعدی در جهت رعایت حیثیت بشری و حقوق طبیعی انسان‌ها هستند، در حالیکه در وضع این قواعد، بدون توجه به ارزش‌های حاکم بر سایر جوامع، تنها ارزش‌های جوامع غربی را به عنوان قواعد حقوق بشر مورد توجه قرار می‌دهند. با وجود این، غربی‌ها اصرار دارند که همه ملتها و جوامع، قواعد مزبور را بپذیرند و در صورت عدم مطابقت رفتار جوامع گوناگون با این قواعد، آن کشورها ناقض حقوق بشر تلقی می‌شوند.
کمیته "خطر جاری" در سومین گزارش خود زیر پروژهش "دلتا"، که تحت عنوان "ایران ـ آمریکا، رهیافت جدید" از سوی "مارک پالمر" جمع‌بندی و تدوین شد، در چندین محور نسبت به موضوع حقوق بشر در ایران راهکار ارائه داده است.
در بند چهار این گزارش آمده است: باید برای بازگشایی سفارت ایالات متحده در تهران ابراز تمایل کنیم. همزمان باید یکی از بلندپایه‌ترین مقامهای خود را بهعنوان فرد شماره یک، در این سیاست جدید در مقابل ایران انتخاب و معرفی کنیم. این فرد می‌تواند یکی از کنسول‌های وزارت خارجه باشد و باید به طور مرتب حمایت خود را از حقوق بشر و دموکراسی در ایران مورد تأکید قرار دهد. از این طریق می‌توانیم ارتباط خود را با مردم ایران تقویت کنیم.
پس یکی از اهداف طرح مسأله حقوق بشر، ارتباط مستقیم با مردم ایران جهت جداسازی آنان از نظام و انقلاب شکوهمند اسلامی است.
در بند 12 این گزارش هم چنین آمده است: سرویس‌های امنیتی و قضایی آمریکا و متحدانش باید در همکاری با سازمان‌های حقوق بشر به جمع آوری مدارک و شواهدی در متهم‌کردن مسئولین ایرانی به مواردی شبیه میکونوس 1 اقدام کنند. لذا یکی دیگر از اهداف این بخش از جنگ روانی، جمع آوری اطلاعات جهت متهم نمودن مقامهای نظام به نقض حقوق بشر است.
بنابر اعلام رسمی، از بودجه 700 میلیون دلاری درخواستی از سوی وزارت خارجه امریکا در سال 2009 میلادی، مبلغ 109 میلیون دلار برای ایران اختصاص یافته که 75 میلیون دلار برای حمایت اقتصادی از جامعه مدنی و طرح‌های حقوق بشر در ایران بوده و 20 میلیون دلار آن به تلویزیون "VOA" فارسی در سال 2008 میلادی تعلق گرفته است. همچنین ارقامی در همین حدود به "رادیو فردا" و "امور کنسولی" این کشور در ایران نیز پرداخت شده است.
فعالیت تلویزیون فارسی زبان VOA آمریکا نیز به عنوان یکی از ابزارهای جنگ نرم این کشور برضد انقلاب اسلامی، حول موضوع نقض حقوق بشر دور زده است. در همین راستا، ایالات متحده درصدد جذب، حمایت و تقویت نیروهایی در داخل کشور است که در راستای پیشبرد این استراتژی فعالیت نمایند.
یکی از شبکه‌هایی که در راستای پیاده‌سازی این تاکتیک در کشور ایجاد شده، کانون مدافعان حقوق بشر میباشد. این کانون در سال 1381 بدون اخذ پروانه فعالیت از وزارت کشور، در سه محور انتقاد به پیگرد جاسوسان و وابستگان اطلاعاتی غرب، دفاع رایگان از این متهمان و کمک به خانواده چنین زندانیانی، آغاز به فعالیت کرده است و به طور متوسط هفته‌ای 2 اعلامیه علیه نهادهای قانونی جمهوری اسلامی ایران صادر نموده است. نزدیک به 300 پرونده مطبوعاتی، سیاسی، امنیتی و جاسوسی نیز از سوی اعضاء این کانون به رایگان دفاع شده است.
ریاست کانون را "شیرین عبادی" برعهده دارد و "محمد سیف زاده"، "محمد شریف"، "محمدعلی دادخواه" و "عبدالفتاح سلطانی" از جمله اعضاء مؤسس آن هستند و با این‌که همه مؤسسان آن از وکلای دادگستری هستند، در قامت پیاده نظام‌های جنگ نرم غرب علیه ایران، تا به امروز ناصواب‌ترین بدعت‌های قضایی را گذاشته‌اند. همچنین از اعضای کانون مدافعان حقوق بشر، می‌توان از "نرگس محمدی"، نایب رئیس این کانون و رییس کمیته زنان آن و "ژینوس سبحانی" نام برد.
کانون آمریکایی- صهیونیستی مدافعان حقوق بشر، نخستین بار با حمایت "عبدالکریم لاهیجی"، از سوی فدراسیون بین المللی جوامع حقوق بشر به رسمیت شناخته شد. لاهیجی، نایب رئیس فدراسیون، عامل ساواک ستمشاهی و عضو پیشین "شورای ملی مقاومت" (گروهک تروریستی منافقین) و رئیس جامعه حقوق بشر پاریس است. این کانون با اطلاعاتی که از پرونده فعالان اپوزیسیون در ایران کسب می‌کند، یکی از منابع تغذیه اطلاعاتی کشورهای اروپایی و آمریکایی است و با سرویس‌های رسانه‌ای وابسته به آژانس‌های امنیتی صهیونیسم، ارتباط دارد.
کانون مدافعان حقوق بشر، سرانجام پس از چهار سال فعالیت، در ابتدای مردادماه 1385 از سوی وزارت کشور به سبب تصویب نشدن اساسنامه آن در کمیسیون ماده 10 احزاب، غیرقانونی اعلام شد اما همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
کانون مدافعان حقوق بشر، همزمان با روز جهانی حقوق بشر، تندیس تلاش‌گر حقوق بشر سال 1388 خود را در 19 آذرماه با حضور "ابراهیم یزدی"، "حبیب الله پیمان" و "تقی رحمانی" سه دگراندیش مذهبی و فعال سیاسی، "محمد علی دادخواه"، "عطاءالله شیرازی"، "عبدالفتاح سلطانی" و "نرگس محمدی" چهار عضو شورای عالی نظارت کانون مدافعان حقوق بشر به نمایندگی از این سازمان و "عبدالرضا تاجیک" روزنامه نگار، به "آیت الله حسینعلی منتظری»"اهدا کرد.
این کانون غیرقانونی، تندیس تلاش‌گر حقوق بشر خود را هر سال به یکی از افرادی که در راه تحقق حقوق بشر و اصول انسانی آن کوشش کرده و از جان، مال و مقام خود صرف نظر کرده‌اند اهدا می‌کند.
"عباس امیر انتظام" (محکوم به حبس ابد به جرم جاسوسی، متهم به همکاری با سازمان جاسوسی سیا و ارتباط پنهانی با آمریکا و همچنین عضو ارشد نهضت آزادی ایران) و تقی رحمانی (فعال سیاسی عضو شورای فعالان ملی- مذهبی و همسر نرگس محمدی) دو شخصیتی هستند که تندیس تلاش‌گر حقوق بشر تاکنون به آنها اهدا شده است.
دومین گروهی که به منظور رصد دائم رویدادهای ایران و متهم نمودن جمهوری اسلامی به نقض حقوق بشر با حمایت آمریکا و هم‌پیمانان اروپایی‌اش در 10 اسفند 1384 از سوی چند تن از دانشجویان افراطی طیفهای غیرقانونی "تحکیم وحدت" تأسیس شده است، "کمیته گزارشگران حقوق بشر" با نام سابق "کمیته دانشجویی گزارشگران حقوق بشر"، برای پوشش اخبار حقوق بشر در ایران و راه اندازی جنگ روانی علیه نظام جمهوری اسلامی است.
فعالیت این کمیته در ابتدا بیشتر درخصوص اخبار زندانیان سیاسی بود و بعد از 2 سال فعالیت به حوزه‌های اخبار دانشجویان، دانشگاه‌ها، زنان، جامعه و کودکان نیز گسترش یافت و در این مدت حدود ۲۰۰ اطلاعیه، گزارش و بیانیه را در راستای اهداف صهیونیسم بین‌الملل منتشر کرده است.
بیشترین اطلاعیه‌های این کمیته در خصوص "احمد باطبی" (از عاملین شبه کودتای 18 تیر 78 و متهم به اقدام علیه امنیت ملی)، دانشجویان اغتشاش‌گر و ساختارشکن شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت و دانشجویان تجزیه طلب طیف چپ در آذر و دی ۱۳۸۶ و پوشش اخبار مربوط به فتنه‌گران بازداشت شده در ناآرامی‌های پس از انتخابات ریاست جمهوری در خرداد ۱۳۸۸ بود.
اخبار و اطلاعات کمیته گزارشگران حقوق بشر با مضامین نقض گسترده حقوق بشر، به صورت روزانه علاوه بر زبان فارسی به زبان انگلیسی در وب سایت کمیته همراه با عکس، ویدئو و فایل صوتی و اسناد متنی منتشر می‌شود که این اسناد مختص کمیته گزارشگران حقوق بشر بوده و محصول گردآوری اعضای این کمیته در داخل ایران است.
این کمیته بر طبق مرامنامه‌اش از سایر نهادهای داخلی و نیز سازمان‌های بین‌المللی به اصطلاح حقوق بشر استمداد می‌جوید و درصدد ایجاد زمینه‌های تشویش افکار عمومی ایرانیان نسبت به نقض حقوق بشر است.
"کوهیار گودرزی" (وبلاگنویس و روزنامهنگارکه به دلیل فعالیت‌های ضد انقلابی خود چندین مرتبه بازداشت شده است)، "کیانوش سنجری"(سخنگوی کمیته گزارشگران حقوق بشر، عضو جبهه دموکراتیک ایران، وبلاگنویس و روزنامه‌نگار ایرانی مقیم آمریکا)، "شیوا نظر آهاری" (سابقه فعالیت علیه نظام)، "سعید حبیبی" (دبير سابق تشكيلات طیف علامه دفتر تحکیم وحدت)، "علی کلایی" (از دانشجویان وبلاگنویس دانشگاه آزاد)، "پریسا کاکایی" (از فعالین و اعضای کمپین گسترش فحشا - یک میلیون امضا)، "هژیر پلاسچی"، "سعید کلانکی" (دبیر سابق کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی)، "سعید جلالی‌فر"، "نوید خانجانی" (از پایه‌گذاران و مسئولین سابق کمیته حق تحصیل در مجموعه ضد انقلابی فعالان حقوق بشر در ایران)، "حسام میثاقی"، "پروانه وحیدمنش"، "سعید حایری"، "نیلوفر گلکار" (فعالیت در جنبش زنان و عضو کمپین گسترش فحشا- یک میلیون امضا) از اعضای این کمیته هستند.
سومین نهادی که با حمایت پیدا و پنهان سازمان‌های جاسوسی و امنیتی ایالات متحده و صهیونیسم بین الملل و با هدف راه اندازی جنگ روانی برضد جمهوری اسلامی ایران و تأمین خوراک تبلیغاتی رسانه‌های وابسته به استکبار تشکیل یافته، "مجموعه فعالان حقوق بشر" در ایران است.
مجموعه فعالان حقوق بشر نام گروهی است که از اسفند ماه سال ۱۳۸۴ با موضع دفاع از مفاد مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر در ایران شکل گرفت. این مجموعه بنابر نیاز نهادهای اطلاعاتی و امنیتی ایالات متحده تشکیل و هم‌اکنون یکی از برجسته‌ترین گروه‌های فعال در زمینه تبلیغ دفاع از حقوق بشر در ایران نزد آمریکایی‌هاست. این مجموعه تلاش می‌نماید تا به واسطه فعالیت‌های آموزشی و اطلاع‌رسانی حقوق بشر آمریکایی- اسرائیلی را در جامعه ایران نهادینه، حمایت و ابقا نماید. همچنین این مجموعه با تکیه بر عنصر ارتباطات در قالب‌های سایبرنتیک با سازمان‌های همسوی داخلی و بین‌المللی، انتشار اخبار و اطلاعات در زمینه نقض حقوق بشر در ایران، نسبت به جلب حمایت افکار عمومی و حمایت حقوقی از قربانیان نقض حقوق بشر در ایران اقدام می‌نماید.
مؤسس این مجموعه "کیوان رفیعی" است. کیوان رفیعی به علت فعالیت‌های ضدانقلابی خود در مجموع 6 بار بازداشت شده است. وی در سال 1382 از سوی اداره اطلاعات شهر گرگان به علت اهانت به نماینده ولی فقیه و ریاست دانشگاه، 13 روز بازداشت و سرانجام با حکم محرومیت از تحصیل آزاد گردید. وی دوباره در سال 1383 در جریان اغتشاش‌های دانشجویی 18 تیر بازداشت و با یک ماه حبس از بازداشتگاه 209 زندان اوین آزاد شد. سپس در 2 خرداد سال 1384 به دلیل فعالیت در راستای تحریم انتخابات، بازداشت شد. وی پس از 7 ماه بازداشت در آذرماه همان سال آزاد و دوباره چند روز بعد در جریان تجمع‌های 16 آذر همان سال در مقابل در ورودی دانشگاه تهران بازداشت و در همان شب با قید کفالت آزاد شد. وی در ابتدای سال 1385 مجموعه ضدانقلابی فعالان حقوق بشر در ایران را به عنوان پوششی برای فعالیت‌های غیرقانونی و بدون مجوز خود بنیان گذاشت. رفیعی به علت تداوم فعالیت‌های خود در 18 تیرماه 1385 بازداشت و به بازداشتگاه منتقل شد و پس از محکومیت 15 ماهه با اتهام اقدام علیه امنیت کشور، در اول دی ماه 1386 از زندان آزاد شد؛ وی مؤلف کتاب "کالبد شکافی حقوق بشر" است.
بسیاری از اعضای اصلی مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران از فعالین دانشجویی و زندانیان سیاسی سابق هستند. بنیانگذاران و گردانندگان این مجموعه که اغلب از گرایش‌های سکولاریستی و لیبرالیستی در تفسیر حقوق بشر بهره می‌گیرند و بر این باورند که آموزش به آحاد جامعه جهت دستیابی به جامعه مدنی غربی و دموکراسی آمریکایی، برتر و مهم‌تر از مبارزات سیاسی است.
مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران علاوه بر انتشار روزانه اخبار و گزارش کردن موارد نقض حقوق بشر به مرتبطین فرا مرزی خود، اقدام به انتشار جزوه‌های آموزشی حقوق زنان، حقوق کارگری، حقوق دانشجویی، حقوق قومیت‌ها و مذاهب، جهت تحریک خرده جنبش‌های اجتماعی نام برده شده به تقابل با نظام جمهوری اسلامی ایران نموده است.
از دیگر فعالیت‌های مجموعه می‌توان به برگزاری مسابقه‌های وبلاگنویسی در زمینه حقوق بشر، تولید موسیقی با مضامین حقوق بشر از سوی گروه آزادی اشاره کرد که این گروه بخشی از واحد فرهنگی مجموعه در راستای اجرای ناتوی فرهنگی برضد انقلاب اسلامی و "آندلسیزه کردن" 2 جامعه جوان ایران است.
گزارش‌های سالانه این مجموعه مورد استفاده و استناد بسیاری از خبرگزاریهای جبهه جنگ رسانه‌ای غرب و دیگر فعالان حقوق بشر آمریکایی قرار می‌گیرد.
مجموعه فعالان حقوق بشر دارای بخشهای متعددی است و عضوشدن در آن برای عموم آزاد است. در حال حاضر این نهاد به صورت شورایی اداره می شود.
احمد باطبی، مقیم آمریکا، در حال حاضر سخنگوی این تشکل است. او از اشخاصی بود که به دلیل شرکت در اغتشاش‌های شبه کودتای 18 تیر 1378 و اقدام علیه امنیت ملی کشور و فریب دانشجویان با جعل عنوان دانشجو در کنار سه تن دیگر یعنی اکبر محمدی، مهرداد لهراسبی و عباس دلدار دستگیر شد.
به دلیل چاپ عکسش روی جلد مجله "اکونومیست" (عکاس: جمشید بایرامی، دبیر عکس روزنامه زنجیره‌ای "جامعه") و دریافت حکم از دادگاه انقلاب به خصوص بعد از آزمایش لکه خون لباس و مشخص شدن این‌که خون پیراهن، خون واقعی انسان نبوده است، دادسرای انقلاب وعده آزادی او با قید وثیقه را نیز "کأن لم یکن» تلقی نموده و او را تا انجام تحقیق‌های بیشتر در بازداشت نگه داشتند. همین تصویر سبب شد تا عکس وی در رسانه‌های ضدانقلاب به نوعی نماد جنبش دانشجویی ایران بدل شود. احمد باطبی سرانجام در نوروز 1387 از مرزهای غربی ایران خارج شد و به ترکیه رفت. وکیل او "لیلی مظاهری" توانست امکان سفر او به آمریکا را فراهم کند. باطبی از زمان اقامت در ایالت متحده، بارها در میزگردهای تلویزیون فارسی "صدای آمریکا" شرکت کرده است.
خبرگزاری و رادیو "هرانا" ارگان مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران است که تمامی اخبار نقض حقوق بشر در ایران را در راستای حمایت از قربانیان نقض حقوق بشر در ایران پوشش می‌دهد.
کمیته "رکن چهارم" به عنوان نهاد مبارزه با سانسور و فیلترینگ مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران برای لیبرالیزاسیون گردش اطلاعات و گسترش فحشا در فضای اینترنتی فعالیت می‌کند. کمیته وکلای مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران در قالب "پروژه یاری" در حال حاضر به ارائه خدمات حقوقی رایگان خاصه به پناهندگان ایرانی، مشغول است.
نهاد چهارمی که در راستای هدف براندازی نرم جمهوری اسلامی تحت عنوان دفاع از حقوق بشر ایجاد شده، "کانون زنان ایرانی" به عنوان یک نشریه اینترنتی است که به دفاع از حقوق بشر به طور کلی و به دفاع از حقوق زنان به طور خاص می‌پردازد. سردبیر این مجله "ژیلا بنی‌یعقوب" است. "بنی‌یعقوب" به علت فعالیت‌های براندازانه خود در تاریخ ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ به همراه همسرش "بهمن امویی" بازداشت شد.
ادامه دارد ...
پی‌نوشت:
1. در ١۷ سپتامبر ١۹۹٢، ۹ نفر از فعالين سياسی معاند با نظام جمهوری اسلامی ايران (رهبران كردهای ايران و از جمله دكتر "شرفكندی" دبيركل حزب دمكرات كردستان ايران) که در رستوران "میکونوس" برلین در حال گفتگو بودند، از سوی 2 تروریست کشته شدند.
2. ترویج فساد اخلاق