اساساً سربازان اسلام، اگر چه نامدار باشند، در اين جهان گمنامند. نامدارترين سرباز فداكار در اسلام، امير المؤمنين است و او گمنامترين سرباز است.
گرداب- اگر فاتحان دنيا افتخار مى كنند به سرباز گمنام، اسلام بزرگ و ملت شريف و فاتحان عزيز ما افتخار مى كنند به هزاران سرباز گمنام بزرگوارى كه در پى نام و نشان نيستند و براى كشور اسلامى خويش و اسلام عزيز و ملت انسان پرور افتخاراتى مى آفرينند معجزه آسا و پيروزيهاى ژرف. فرق است بين سرباز گمنامى كه قدرتهاى مادى دنيا به آن فخر مى فروشند و بين سربازان گمنامى كه پرورده اسلام و مكتب توحيد است، كه انگيزه آنان تحصيل قدرت و اكثراً ستمكارى است و انگيزه اينان خدا و طلب حق است.
اساساً سربازان اسلام، اگر چه نامدار باشند، در اين جهان گمنامند. نامدارترين سرباز فداكار در اسلام، امير المؤمنين است و او گمنامترين سرباز است. با كدام تفكر عرفانى، فلسفى، سياسى و كدام قلم و زبان و بيان، بشر اين سرباز گمنام را معرفى كند و بشناسد و بشناساند؟ (صحيفه امام، ج17 – ص 421)
وقتی نمی توان از او گفت چگونه قلم بچرخد و اسائه ادب کند و از آنانی بگوید که خود را دلداده نامدارترین سرباز اسلام می دانند. آن هم در این روز شریف؛ در مرام سرباز نیست که در روز متعلق به مولایش از خود بنویسد و از خود بگوید. گفتن از مولا هم در توان سرباز نیست؛ از او که بر بلندای اعراف به عالم وجود می نگرد...
فخلع نعلیک و بنویس که این روز، روز یاد ما نیست، روز یادآوری افتخار سربازی اوست... و اِنّي اُجَدِّدُ لَهُ في صَبيحَةِ يَوْمي هذا وَ ما عِشْتُ مِنْ اَيّامي عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَيْعَةً لَهُ في عُنُقي ... ما را تا توانی هست، تا خون در رگ هامان جریان دارد و تا نفسی هست، لا اَحُولُ عَنْها وَ لا اَزُولُ اَبَداً...
این بیعتی است میان سربازان و مولایشان که با دلهایی بصیر، جان هایی برکف، ایمان هایی راسخ و عزم هایی سترگ به میدان مبارزه با دشمنی قدم گذارند که در هر عرصه ای برای دریدن دین و ارزش های انقلاب اسلامی چنگ و دندان نشان می دهد.
دشمنانی که یک روز فضای مجازی را دستاویز کینه مندی شان می کنند و یک روز "فتنه ای عمیق" طرح می کنند، یک روز با "مضلین"، گرداب و گندابی از هرزگی را به راه می اندازند و یک روز در کمینگاه "مرصاد" زمین گیر مجاهدت های خاموش سربازان گمنام می شوند. دشمنانی که دستشان تا مرفق آلوده به خونهای پاک است و وقتی با "جنود شیطانی" اش هم به میدان می آیند، باز هم مقهور قدرت سربازان صاحب الامر است. سربازانی که هیاهوی دنیای واقعی و سکوت دنیای مجازی آنان را از پاسداری مرزهای ایمانی، اخلاقی، ارزش های دینی و... غافل نمی کند.
و این "دفاع مقدس" سربازان ولی عصر ادامه دارد تا بزرگترین مرد تاریخ برای بزرگترین تکلیف تاریخ قیام کند و "نرید ان نمن علی الذین استضعفو فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین" تحقق یابد.
وقتی نمی توان از او گفت چگونه قلم بچرخد و اسائه ادب کند و از آنانی بگوید که خود را دلداده نامدارترین سرباز اسلام می دانند. آن هم در این روز شریف؛ در مرام سرباز نیست که در روز متعلق به مولایش از خود بنویسد و از خود بگوید. گفتن از مولا هم در توان سرباز نیست؛ از او که بر بلندای اعراف به عالم وجود می نگرد...فخلع نعلیک و بنویس که این روز، روز یاد ما نیست، روز یادآوری افتخار سربازی اوست... و اِنّي اُجَدِّدُ لَهُ في صَبيحَةِ يَوْمي هذا وَ ما عِشْتُ مِنْ اَيّامي عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَيْعَةً لَهُ في عُنُقي ... ما را تا توانی هست، تا خون در رگ هامان جریان دارد و تا نفسی هست، لا اَحُولُ عَنْها وَ لا اَزُولُ اَبَداً...
این بیعتی است میان سربازان و مولایشان که با دلهایی بصیر، جان هایی برکف، ایمان هایی راسخ و عزم هایی سترگ به میدان مبارزه با دشمنی قدم گذارند که در هر عرصه ای برای دریدن دین و ارزش های انقلاب اسلامی چنگ و دندان نشان می دهد.
دشمنانی که یک روز فضای مجازی را دستاویز کینه مندی شان می کنند و یک روز "فتنه ای عمیق" طرح می کنند، یک روز با "مضلین"، گرداب و گندابی از هرزگی را به راه می اندازند و یک روز در کمینگاه "مرصاد" زمین گیر مجاهدت های خاموش سربازان گمنام می شوند. دشمنانی که دستشان تا مرفق آلوده به خونهای پاک است و وقتی با "جنود شیطانی" اش هم به میدان می آیند، باز هم مقهور قدرت سربازان صاحب الامر است. سربازانی که هیاهوی دنیای واقعی و سکوت دنیای مجازی آنان را از پاسداری مرزهای ایمانی، اخلاقی، ارزش های دینی و... غافل نمی کند.
و این "دفاع مقدس" سربازان ولی عصر ادامه دارد تا بزرگترین مرد تاریخ برای بزرگترین تکلیف تاریخ قیام کند و "نرید ان نمن علی الذین استضعفو فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین" تحقق یابد.