و پیامبر خدا صلی الله علیه وآله و سلم فرمودند: «براى شخص روزه دار دو شادى است، یکى هنگامى که افطار مى کند و دیگرى هنگامى که پروردگارش را ملاقات کند.»
گرداب- مطلب ارسالی وبلاگ سرباز صفر- فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ (٦٥) لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ وَلِيَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (٦٦)
این افراد هنگامی که سوار بر کشتی زندگی، حیاتشان با امواج خطرات به تلاطم می‌افتد خدا را مخلصانه می خوانند و زمانی که خدا آنها را (دستگیری می کند و) به ساحل نجات می رساند، باز مشرک می شوند. تا به نعمتهایی که ما به آنها داده ایم کفران ورزند و تا مدتی بهره‌مند باشند اما به زودی خواهند دانست.
سوره مبارکه عنکبوت آیه 65 و 66
همیشه ما قضیه روزه خواری رو از این طرف و از طرف خودمون نگاه می‌کنیم، اما با یک دید دیگه هم می‌شه به این قضیه نگاه کرد؛ خیلی ها گمان می کنند که مهمانی خدا برای همه است و خدا همه افراد رو از دم کنار مهمونای خاصش می نشونه...نه! گمان نمی کنم اینطوری باشه. کسانی که با اختیار خودشون فرسنگ ها از حقیقت خودشون و از خدای خودشون فاصله گرفتن جایی توی این مهمونی ندارند؛ اصلا این دوریشون از حقیقت بهشون این اجازه رو نمیده که سر سفره آسمان بنشینند.
در روایات چنین اشخاصی به شدت سرزنش شده اند؛ مثلاً در روایتی از امام صادق آمده است: «من افطر یوماً من شهر رمضان خرج الایمان منه؛ هر کسی یک روز از ماه رمضان (بدون عذر) روزه خود را بخورد، ایمان از او به کنار رود.»(وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج 10، ص 251، مؤسسة آل البیت.)
و پیامبر خدا صلی الله علیه وآله و سلم فرمودند: «للِلصّائمِ فَرحَتانِ، حینَ یُفْطِرُ و حینَ یَلْقى ربَّهُ؛ براى شخص روزه دار دو شادى است، یکى هنگامى که افطار مى کند و دیگرى هنگامى که پروردگارش را ملاقات کند.» (کنزالعمال، ج ۸ ، ص ۴۴۸ حدیث ۲۳۵۹۳)
و بر عکس کسانی که در این مهمانی پر سرور حضور ندارند در هنگام الله اکبر اذان مغرب و البته پس از مرگ و در پیشگاه خدا غمگین و سرافکنده اند.
شاید اگر از کسایی که روزه نمی گیرن علت این کار رو بپرسی بگن:
چرا روزه بگیرم؟
یا دلم نمیخواد بگیرم!
و یا اینکه خدا چه احتیاجی به روزه ما داره!!؟
شایدم بگن، ای بابا این حرفا کشکه!
یا اینکه من خیلی گناهکارم و این حرفا دیگه از ما گذشته!
بعضیا هم می‌گن تو این گرما و سختی کار کی می‌تونه روزه بگیره؟!
یه عده هم می‌گن هی آقا! می دونم یه روزی پشیمون می‌شم اما نمی گیرم!
یا اگه یکی خیلی رک باشه میگه: یک کلوم خدا میگه نخور! شکم میگه بخور، ما بنده شکمیم!
خدایی که ما رو خلق کرده و همه ما بالاخره یک روزی رو به او می کنیم و می فهمیم که فقط کار دست اونه و فقط مشکلها رو اون می‌تونه حل کنه و مواقعی که کارمون گیر می کنه با زاری در خونش می‌ریم که البته اون کریم‌تر از اینهاست که جوابمون رو نده؛ به ما میگه:
ای بنده من، من می‌دونم که تو ضعف داری و من بر تو سخت نمی‌گیرم، ولی اگر می‌خوای یک روزی روت بشه که باز بگی خدا! و اون روزی که روز حسابه کنار من باشی و من هواتو داشته باشم، من درحد توانت، فقط در حد توانت! از تو می‌خوام که در راه من قدم برداری. قدمی که برای سعادت خودت بر می‌داری چون من که بی نیازم اما این تویی که به من نیاز داری و باید برای به جایی رسیدن دست عنایت من بالای سرت باشه، پس روزه بگیر، روزه ای که امتهای قبل از تو هم می گرفتند که این برای سلامت جسم و روحت لازمه که روزه زکات نعمت سلامتیه اما اگر مریضی خوب وقتی سلامت شدی بگیر؛ اگر مسافری وقتی در وطنت مستقر شدی بگیر؛ اگر واقعا برات مشقت داره و از توانت بیرونه نگیر و آنچه از دستت بر میاد برای جبران انجام بده، خدا با مومنین و بندگانش مهربونه و درِ خونش برای همه انسانهای آزاده و اهل تفکر و دقت نظر بازه.
اما اون کسی که به‌خاطر اینکه بار گناهش زیاده دیگه در خونه خدا نمیاد. من پیغامی از طرف اهل بیت براش دارم که این ناامیدیش از خدا از تمام اون گناهانش بزرگتره!
روزه گرفتن در گرمای طاقت فرسا و سختی کار
امیر المومنین علیه السلام می فرمایند که: «من روزه گرفتن در تابستان را دوست دارم.» بله! اگر مسیر، مسیر عشق است، فرهاد کوه کَن اجر و قرب بیشتری در چشم معشوق دارد و از رسول خدا و همچنین فرزندش امام صادق به ترتیب روایت شده که روزه در گرما جهاد و یا برترین جهادهاست. (وسائل الشیعه و مستدرک الوسائل)
اما فکرشو بکن که این ماه رمضان، ماه رمضان آخر عمرت باشه! چه کسی می‌تونه تضمین کنه که حتی یک روز دیگه زنده است! ،همه چیز دست اون بالاییه. تا حالا این صحنه رو دیدی که صورت میتی رو در قبر روی خاک میذارن همون کسی که تا دیروزش بین ماها راه می‌رفته و فکرشم نمی کرده که روز آخر عمرش باشه اما دیگه فرصتش در این دنیا تموم می‌شه و کرده هاش رو با خودش به پیشگاه خالق متعال می‌بره!...واقعا که چه چیزی یا چه کسی توی همه عالم بیشتر از خدا ارزششو داره که انسان کاری رو برای اون انجام بده و چه چیزی ارزش این رو داره که انسان به خاطر اون به خدای مهربون پشت کنه!؟
در پایان باید به شما دوستان عرض کنم که بدونید خدایی که از مادر به شما مهربون‌تره و از همه عالِم ها، عالِم‌تره و بلکه عالم حقیقی اونه، اگر راه بهتری برای سعادت و سلامت ما سراغ داشت اون راه رو جلوی پای ما می‌گذاشت و...
«لَئِن شَكَرْتُمْ لأَزِيدَنَّكُمْ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ»
(شاید تذکر این نکته خالی از لطف نباشد و آن اینکه روی این مطلب با کسانی است که به هر دلیل، بدون عذر شرعی اقدام به عمل روزه خواری بنمایند و نه کسانی که به علت ضرر روزه برای بدن آنها و بیماری و دلایل شرعی دیگر توان روزه گرفتن نداشته اند که آنها در ثواب روزه داران شریک خواهند بود ان شاالله.)
سرباز صفر
این افراد هنگامی که سوار بر کشتی زندگی، حیاتشان با امواج خطرات به تلاطم می‌افتد خدا را مخلصانه می خوانند و زمانی که خدا آنها را (دستگیری می کند و) به ساحل نجات می رساند، باز مشرک می شوند. تا به نعمتهایی که ما به آنها داده ایم کفران ورزند و تا مدتی بهره‌مند باشند اما به زودی خواهند دانست.
سوره مبارکه عنکبوت آیه 65 و 66
همیشه ما قضیه روزه خواری رو از این طرف و از طرف خودمون نگاه می‌کنیم، اما با یک دید دیگه هم می‌شه به این قضیه نگاه کرد؛ خیلی ها گمان می کنند که مهمانی خدا برای همه است و خدا همه افراد رو از دم کنار مهمونای خاصش می نشونه...نه! گمان نمی کنم اینطوری باشه. کسانی که با اختیار خودشون فرسنگ ها از حقیقت خودشون و از خدای خودشون فاصله گرفتن جایی توی این مهمونی ندارند؛ اصلا این دوریشون از حقیقت بهشون این اجازه رو نمیده که سر سفره آسمان بنشینند.
در روایات چنین اشخاصی به شدت سرزنش شده اند؛ مثلاً در روایتی از امام صادق آمده است: «من افطر یوماً من شهر رمضان خرج الایمان منه؛ هر کسی یک روز از ماه رمضان (بدون عذر) روزه خود را بخورد، ایمان از او به کنار رود.»(وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج 10، ص 251، مؤسسة آل البیت.)
و پیامبر خدا صلی الله علیه وآله و سلم فرمودند: «للِلصّائمِ فَرحَتانِ، حینَ یُفْطِرُ و حینَ یَلْقى ربَّهُ؛ براى شخص روزه دار دو شادى است، یکى هنگامى که افطار مى کند و دیگرى هنگامى که پروردگارش را ملاقات کند.» (کنزالعمال، ج ۸ ، ص ۴۴۸ حدیث ۲۳۵۹۳)
و بر عکس کسانی که در این مهمانی پر سرور حضور ندارند در هنگام الله اکبر اذان مغرب و البته پس از مرگ و در پیشگاه خدا غمگین و سرافکنده اند.
شاید اگر از کسایی که روزه نمی گیرن علت این کار رو بپرسی بگن:چرا روزه بگیرم؟
یا دلم نمیخواد بگیرم!
و یا اینکه خدا چه احتیاجی به روزه ما داره!!؟
شایدم بگن، ای بابا این حرفا کشکه!
یا اینکه من خیلی گناهکارم و این حرفا دیگه از ما گذشته!
بعضیا هم می‌گن تو این گرما و سختی کار کی می‌تونه روزه بگیره؟!
یه عده هم می‌گن هی آقا! می دونم یه روزی پشیمون می‌شم اما نمی گیرم!
یا اگه یکی خیلی رک باشه میگه: یک کلوم خدا میگه نخور! شکم میگه بخور، ما بنده شکمیم!
خدایی که ما رو خلق کرده و همه ما بالاخره یک روزی رو به او می کنیم و می فهمیم که فقط کار دست اونه و فقط مشکلها رو اون می‌تونه حل کنه و مواقعی که کارمون گیر می کنه با زاری در خونش می‌ریم که البته اون کریم‌تر از اینهاست که جوابمون رو نده؛ به ما میگه:
ای بنده من، من می‌دونم که تو ضعف داری و من بر تو سخت نمی‌گیرم، ولی اگر می‌خوای یک روزی روت بشه که باز بگی خدا! و اون روزی که روز حسابه کنار من باشی و من هواتو داشته باشم، من درحد توانت، فقط در حد توانت! از تو می‌خوام که در راه من قدم برداری. قدمی که برای سعادت خودت بر می‌داری چون من که بی نیازم اما این تویی که به من نیاز داری و باید برای به جایی رسیدن دست عنایت من بالای سرت باشه، پس روزه بگیر، روزه ای که امتهای قبل از تو هم می گرفتند که این برای سلامت جسم و روحت لازمه که روزه زکات نعمت سلامتیه اما اگر مریضی خوب وقتی سلامت شدی بگیر؛ اگر مسافری وقتی در وطنت مستقر شدی بگیر؛ اگر واقعا برات مشقت داره و از توانت بیرونه نگیر و آنچه از دستت بر میاد برای جبران انجام بده، خدا با مومنین و بندگانش مهربونه و درِ خونش برای همه انسانهای آزاده و اهل تفکر و دقت نظر بازه.
اما اون کسی که به‌خاطر اینکه بار گناهش زیاده دیگه در خونه خدا نمیاد. من پیغامی از طرف اهل بیت براش دارم که این ناامیدیش از خدا از تمام اون گناهانش بزرگتره!
روزه گرفتن در گرمای طاقت فرسا و سختی کار
امیر المومنین علیه السلام می فرمایند که: «من روزه گرفتن در تابستان را دوست دارم.» بله! اگر مسیر، مسیر عشق است، فرهاد کوه کَن اجر و قرب بیشتری در چشم معشوق دارد و از رسول خدا و همچنین فرزندش امام صادق به ترتیب روایت شده که روزه در گرما جهاد و یا برترین جهادهاست. (وسائل الشیعه و مستدرک الوسائل)
اما فکرشو بکن که این ماه رمضان، ماه رمضان آخر عمرت باشه! چه کسی می‌تونه تضمین کنه که حتی یک روز دیگه زنده است! ،همه چیز دست اون بالاییه. تا حالا این صحنه رو دیدی که صورت میتی رو در قبر روی خاک میذارن همون کسی که تا دیروزش بین ماها راه می‌رفته و فکرشم نمی کرده که روز آخر عمرش باشه اما دیگه فرصتش در این دنیا تموم می‌شه و کرده هاش رو با خودش به پیشگاه خالق متعال می‌بره!...واقعا که چه چیزی یا چه کسی توی همه عالم بیشتر از خدا ارزششو داره که انسان کاری رو برای اون انجام بده و چه چیزی ارزش این رو داره که انسان به خاطر اون به خدای مهربون پشت کنه!؟
در پایان باید به شما دوستان عرض کنم که بدونید خدایی که از مادر به شما مهربون‌تره و از همه عالِم ها، عالِم‌تره و بلکه عالم حقیقی اونه، اگر راه بهتری برای سعادت و سلامت ما سراغ داشت اون راه رو جلوی پای ما می‌گذاشت و...
«لَئِن شَكَرْتُمْ لأَزِيدَنَّكُمْ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ»
اگر شکر نعمت به جای آرید بر نعمت شما می‌افزایم و اگر کفران کنید عذاب من بسیار سخت است. (آیه 7 سوره ابراهیم)
(شاید تذکر این نکته خالی از لطف نباشد و آن اینکه روی این مطلب با کسانی است که به هر دلیل، بدون عذر شرعی اقدام به عمل روزه خواری بنمایند و نه کسانی که به علت ضرر روزه برای بدن آنها و بیماری و دلایل شرعی دیگر توان روزه گرفتن نداشته اند که آنها در ثواب روزه داران شریک خواهند بود ان شاالله.)
سرباز صفر