امام خامنه‌ای فرمودند: «به ترويج ديدگاه خودتان بپردازيد؛ آن چيزى كه به نظرتان درست است، آن را بگوييد؛ اين دغدغه را هم كه اينها مى‌آيند تمايل به حجاب را در دلِ مردم از بين مى‌برند، نداشته باشيد؛ حجاب از بين نمى‌رود.»
گرداب- به‌منظور بررسي حجاب برتر، چادر در كلام رهبر معظم انقلاب، بخش‌هايي از بيانات ايشان بازنشر داده مي‌شود:
- مردم ما چادر را انتخاب كردهاند. البته ما هيچ وقت نگفتيم كه حتماً چادر باشد، و غيرچادر نباشد. گفتيم كه چادر بهتر از حجاب‌هاى ديگر است، ولى زنان ما مىخواهند حجاب خودشان را حفظ كنند. چادر را هم دوست دارند. چادر، لباس ملى ماست. چادر، پيش از آنكه يك حجاب اسلامى باشد، يك حجاب ايرانى است. مال مردم ما و لباس ملى ماست.
(بيانات مقام معظم رهبرى در ديدار گروهى با خواهران پرستار، به مناسبت ولادت حضرت زينب، 1373.7.20)
- به نظر ما، بحث‌هايى كه در باب پوشش زن مىشود، بحثهاى خوبى است كه انجام مىگيرد؛ منتها بايد توجه كنيد كه هيچ بحثى در اين زمينههاى مربوط به پوشش زن، از هجوم تبليغاتى غرب متأثر نباشد؛ اگر متأثر از آن شد، خراب خواهد شد. مثلاً بياييم با خودمان فكر كنيم كه حجاب داشته باشيم اما چادر نباشد، اين فكر غلطى است. نه اينكه من بخواهم بگويم چادر، نوع منحصر است؛ نه، من مىگويم چادر بهترين نوع حجاب است؛ يك نشانه ملى ماست؛ هيچ اشكالى هم ندارد؛ هيچ منافاتى با هيچ نوع تحركى هم در زن ندارد. اگر واقعاً بناى تحرك و كار اجتماعى و كار سياسى و كار فكرى باشد، لباس رسمى زن مى‌تواند چادر باشد و - همانطور كه عرض كردم - چادر بهترين نوع حجاب است.
البته مىتوان محجبه بود و چادر هم نداشت؛ منتها همين جا هم بايستى آن مرز را پيدا كرد. بعضي‌ها از چادر فرار مى‌كنند، به خاطر اينكه هجوم تبليغاتى غرب دامن‌گيرشان نشود؛ منتها از چادر كه فرار مى‌كنند، به آن حجاب واقعى بدون چادر هم رو نمىآورند؛ چون آن را هم غرب مورد تهاجم قرار مىدهد!
شما خيال كردهايد كه اگر ما چادر را كنار گذاشتيم، فرضاً آن مقنعه كذايى و آن لباس‌هاى «و ليضربن بخمرهنّ على جيوبهنّ»(6) و همانهايى را كه در قرآن هست، درست كرديم، دست از سر ما بر مىدارند؟ نه، آنها به اين چيزها قانع نيستند؛ آنها مىخواهند همان فرهنگ منحوس خودشان عيناً اينجا عمل بشود؛ مثل زمان شاه كه عمل مىشد. در آن زمان، زن اصلاً پوشش و حجابى نداشت؛ حتّى در اينجاها وقتى نوبت به اين كارها مىرسد، بىبندوبارى خيلى بيشتر هم مىشود؛ كما اينكه در زمان شاه، بىبندوبارىاى كه در همين شهر تهران و بعضى ديگر از شهرهاى كشور ما بود، از معمول شهرهاى اروپا بيشتر بود! زن معمولى در اروپا، لباس و پوشش خودش را داشت اما در اينجا آنطورى نبود. آنطور كه ديده بوديم و شنيده بوديم و مىدانستيم و مناظرى كه از آن وقت الان جلوى نظر من هست، انسان واقعاً حيرت مى‌كند كه چرا بايستى اينگونه بشود؛ كما اينكه در خيلى از كشورهاى متأسفانه عقبمانده مسلمان و غيرمسلمان هم همين‌طور است. بنابراين، بايد بدقت و با نهايت كنجكاوى و بدون اغماض، مسائل ارزشى را رعايت كرد.
(بيانات در ديدار با اعضاى شوراى فرهنگى، اجتماعى زنان، جمعى از زنان پزشك متخصص و مسئولان اولين كنگره حجاب اسلامى، به مناسبت ميلاد حضرت فاطمه زهرا، 1370.10.4)
- ريشه كن كردن فرهنگ ملی از طريق فراگير كردن بی بند و باری، عياشی و هرزگی در ميان يك ملت هدفی است كه دشمنان در پی تحقق آن هستند. به‌طور مشخص دوران رضاخان سرآغام تهاجم فرهنگی در كشور ماست و بزرگترين قدمها به نفع فرهنگ غرب و در حقيقت در جهت سلطه غرب بر ايران در همين دوران بر داشته شد و با اين بهانه كه زن با چادر نميتواند عالم و دانشمند شود و در فعاليتهای اجتماعی شركت كند، چادرها را از سر زنان برداشتند. اما در عين حال در دوران رضاخان و پسرش هرگز به عموم زنان اجازه شركت فعالانه در حركتهای اجتماعی و سياسی داده نشد و آن روزی كه زنان ايران، وارد ميدان مبارزه و صحنه فعاليتهای اجتماعی و سياسی شدند و كشور را با دست توانای خود به پيش بردند، چادر به سر كردند.
(ديدار نويسندگان، صاحبنظران و كاركنان رسانه های گروهی، 1371.5.21)
- شما ببينيد الان چقدر خرج مى‌كنند و زحمت مىكشند، براى اينكه حجاب را در دنيا از بين ببرند؛ كشورهايى كه خودشان را مهد آزادى هم مىدانند، مىبينيد كه چه مى‌كنند براى مبارزه با حجاب. حالا همه آن تشكيلاتى كه با حجاب مبارزه مى‌كنند يك طرف، اين خواهر ورزشكارِ مؤمن و دخترِ جوانِ ما كه با حجاب اسلامى و لباس محجّبه - يا با چادر يا با آن شكل زيباى ارزشى - جلوِ دوربين‌هاى دنيا ظاهر مىشود و نشان مىدهد كه به اين ارزش پايبند است و اين صحنه در همه دنيا منعكس مىشود، اين يك طرف ديگر؛ او در واقع با اين كار، همه آن تبليغات را خنثى مى‌كند.
(بيانات در ديدار با ورزشكاران شركتكننده در المپيك و پارالمپيك، 1383.7.14)
- آنها با چه چيز زن مسلمان بيشتر دشمن‌اند؟ با حجاب او. آنها با چادر و حجاب صحيح و متقن شما از همه چيز بيشتر دشمن‌اند. چرا؟ چون فرهنگ آنها اين را قبول ندارد. اروپايي‌ها اينطورند؛ آنها مىگويند هرچه را كه ما فهميدهايم، دنيا بايد از ما تقليد كند! مايلند كه جاهليت خودشان را بر معرفت عالم غلبه بدهند. آنها مىخواهند زن به سبك اروپايى را در جامعه رواج بدهند؛ كه عبارت است از سبك مد و مصرف و آرايش در انظار عموم و ملعبه قرار دادن مسائل جنسى بين دو جنس؛ مىخواهند اين چيزها را به وسيله زنان رواج بدهند. هرجا با اين هدف‌گيرى غربي‌ها مخالفت بشود، فريادشان بلند مىشود! اينها كمطاقت هم هستند! همين مدعيان غربى، كمترين مخالفتى را با مبانى پذيرفته خودشان تحمل نمىكنند.
(سخنرانى در ديدار با جمع كثيرى از پرستاران، به مناسبت روز پرستار، 1370.8.22)
- هميشه به شكل غلطى در نظام‌هاى طاغوتى به زن نگاه شده؛ امروز در غرب هم همين جور است. حالا عده‌اى از زنان - مثل خيلى از مردان - در همين نظام‌هاى غربى شخصيت‌هاى برجسته و محترم و پاكيزه‌اى ممكن است در بيايند، ليكن نگاه عمومى به زن كه در فرهنگ غربى نهادينه شده، نگاه غلطى است؛ نگاه ابزارى است، نگاه اهانت‌آميز است. از نظر غرب، علت اينكه شما نبايد توى چادر باشيد، نبايد حجاب داشته باشيد، اين نيست كه آزاد باشيد. شما داريد مي‌گویيد من با حجاب هم آزادى دارم. او چيز ديگرى مورد نظرش است؛ زن را براى نوازش چشم مرد، براى بهره‌ورى نامشروع مرد، مي‌خواهند به شكل خاصى در جامعه ظاهر بشود. اين، بزرگترين اهانت به زن است؛ حالا ولو با چندين لفّاف تعارف‌آميز اين را بپوشانند و اسم‌هاى ديگرى رويش بگذارند.
(بيانات در ديدار جمعى از بانوان قرآن‌پژوه كشور، 1388.7.28)
- انبوه دختران و زنان مؤمن و حزب‌اللهی كه در دانشگاه بهترين علوم را تدريس و بالاترين مدارج علمی را می‌گذرانند و نيز شمار زيادی از بانوان جوان ايران كه در آينده‌ای نه چندان دور به مقامات عالی علمی، فقهی و فلسفی دست خواهند يافت از افتخارات نظام اسلامی محسوب می‌شوند.
(ديدار هزاران تن از خواهران پرستار، 1373.7.20)
- حجابِ برتر كه شما اشاره كرديد -كه مراد همين چادر ايرانىِ خود ماست - حقيقتاً حجاب برتر است؛ هيچ ترديدى در اين نبايد داشت. البته من هيچ وقت نگفتم كه چادر را در جايى اجبارى كنند اما هميشه گفته‌ام كه چادر يك حجاب ايرانى است و زن ايرانى اين را انتخاب كرده و خوب حجابى هم هست و مى‌تواند كاملاً حفاظ و حجاب داشته باشد. حالا بعضي‌ها هستند كه از هرچه ايرانى و خودى است، ناراحتند و دلشان را مى‌زند؛ دلشان مى‌خواهد سراغ چيزهايى بروند كه از خودى بودن دورتر است! به‌هرحال اگر حجاب را حفظ كنند، باز هم خلاف شرعى انجام نداده‌اند؛ منتها چيز بهترى را از دست داده‌اند.
اما اينكه شما مى‌گوييد «ما چگونه برخورد كنيم؟» ببينيد؛ شما با تبليغات كار كنيد. يعنى همان حربه‌اى را كه افراد مورد نظر شما براى سست كردن اعتقاد به حجاب به كار مى‌برند، شما هم به كار ببريد. يعنى شما درباره حجاب بنشينيد واقعاً تحقيق كنيد، فكر كنيد، از لحاظ دينى هم مثلاً درباره‌اش بحث كنيد، يا از بحث‌هايى كه شده استفاده كنيد.
از لحاظ اجتماعى هم روى همين مسئله كيفيّت حجاب تكيه كنيد؛ به ترويج ديدگاه خودتان بپردازيد؛ آن چيزى كه به نظرتان درست است، آن را بگوييد؛ اين دغدغه را هم كه اينها مى‌آيند تمايل به حجاب را در دلِ مردم از بين مى‌برند، نداشته باشيد؛ حجاب از بين نمى‌رود. البته اگر قدرتى مثل قدرت رضاخانى بالاى سرش باشد، يا آن طور كه شنيدم در بعضى از كشورها مثل تونس كسى حق ندارد در خيابان با حجاب باشد و اصلاً حقوق بشر هم در اينجا ديگر مطرح نيست كه چرا مردم را مجبور كرديد بى‌حجاب باشند - كسانى كه مسئول اين چيزها هستند، همين‌طور تماشا مى‌كنند و حرفى هم نمى‌زنند! - بالاخره همان كشف حجاب دوران رضاخانى پيش مى‌آيد اما به مجرّد آنکه اين زور برداشته شود، مردم به سمت حجاب برمى‌گردند.
حجاب، ارزشى است منطبق با طبيعت انسان. برهنگى و حركت به سمت اختلاطِ هرچه بيشتر دو جنس با يكديگر و افشاء شدن اينها در مقابل يكديگر، يك حركت خلاف طبيعى و خلاف خواست انسانى است. شرع مقدّس اسلام هم براى اين حدودى را معيّن و مشخّص كرده و كسانى كه معتقد و مؤمن هستند، نمى‌شود كه اين‌طورى با حجاب برخورد كنند. البته ممكن است كسانى بى‌خبر و بى‌اطّلاع باشند؛ بايستى اينها را با حجاب آشنا كرد.
من در همين سال‌هاى اوّلِ انقلاب به‌وضوح دريافتم كه بعضى از زنانى كه محجّب هستند و خيلى قدر حجاب را نمى‌دانند، اينها اصلاً از حكم حجاب و فلسفه حجاب و فوايد حجاب اطّلاعى ندارند؛ يعنى با اينها كمتر صحبت شده است. البته بعضي‌ها چيزهايى نوشتند؛ سفارش كرديم، كارهايى كردند. الان هم به نظر من همين‌طور است؛ به خصوص در محيط دانشگاه. الحمدللَّه شنيدم كه محيط دانشگاه شما، محيط خوبى است. مسئولان دانشگاه هم، مسئولان مواظب و مقيدى هستند؛ اميدواريم كه هرچه هم مى‌گذرد، بهتر شود.
در محيط دانشگاه خودتان، در نشريات خودتان، با نشريات زن - كه الان در ايران چند نشريه مربوط به زنان وجود دارد - با ديگر نشريات رايج صحبت كنيد، چيزهايى بنويسيد، پخش كنيد، در جامعه فكر را بپراكنيد؛ منتها با استدلال، با منطق. بهترين راه تأمين حجاب هم همين است كه با منطق برخورد شود.
البته اگر چيزى جزء مقرّرات شد و كسى برخلاف آن مقرّرات رفتار كرد، ممكن است قوانينى وجود داشته باشد كه دولت برخورد كند؛ كه لابد هم مى‌كند. در عين‌حال آن چيزى كه در اساس لازم است و مهم‌تر از همه است، اين است كه شما ذهن اين دختر جوان، يا اين زن جوان را -كه عمده هم خانم‌هاى جوان هستند- با اهميت حجاب آشنا كنيد؛ يعنى به او تفهيم كنيد كه حجاب از لحاظ شرعى و از لحاظ منطقى اين است. در ذهن او، استدلال صحيح را در مورد رعايت حجاب راسخ كنيد.
اميدواريم كه ان‌شاءاللَّه روزبه‌روز بهتر شود. البته يكى از عواملى هم كه در اين زمينه تأثيرات منفى دارد، برخى از اين فيلمهايى است كه بعضى از زندگيهاى غربى را در دسترس همه مى‌گذارد. اينها در سُست كردن ذهنيّت مردم نسبت به مسئله حجاب بى‌تأثير نيست. البته نسبت به پخش اين فيلمها هم بايد تذكّراتى داده شود.
(بيانات در جلسه پرسش و پاسخ مديران مسئول و سر دبيران نشريات دانشجويی، 1377.12.4)
- رضاخان قلدر وقتى خواست از غرب براى ما سوغات بياورد، اولين چيزى كه آورد، عبارت از لباس و رفع حجاب بود؛ آن هم با زور سر نيزه و همان قلدرىِ قزّاقىِ خودش! لباس‌ها نبايد بلند باشد؛ بايد كوتاه باشد؛ كلاه بايد اين‌طورى باشد؛ بعد همان را هم عوض كردند: اصلاً بايد كلاه شاپو باشد! اگر كسى جرأت مىكرد غير از كلاه پهلوى - كلاهى كه آن موقع با اين عنوان شناخته مىشد - كلاه ديگرى سرش بگذارد، يا غير از لباس كوتاه چيزى بپوشد، بايد كتك مىخورد و طرد مىشد. اين چيزها را از غرب گرفتند!
زن‌ها حق نداشتند حجاب‌شان را حفظ كنند؛ نه فقط چادر - چادر كه برداشته شده بود - اگر روسرى هم سرشان مىكردند و مقدارى جلوى چانهشان را مىگرفتند، كتك مىخوردند! چرا؟ براى اينكه در غرب، زن‌ها سربرهنه مى‌آيند! اينها را از غرب آوردند. چيزى را كه براى اين ملت لازم بود، نياوردند. علم كه نيامد، تجربه كه نيامد، جِدّ و جهد و كوشش كه نيامد، خطرپذيرى كه نيامد -هر ملتى بالاخره خصوصيات خوبى دارد- اينها را كه نياوردند.
آنچه را هم كه آوردند، بىدريغ قبول كردند. فكر و انديشه را آوردند اما بدون تحليل قبول كردند؛ گفتند چون غربى است، بايد قبول كرد. فرم لباس و غذا و حرف زدن و راه رفتن، چون غربى است، بايستى پذيرفت؛ جاى برو برگرد ندارد! براى يك كشور، اين حالت بزرگترين سمّ مهلك است؛ اين درست نيست.
(بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در ديدار جوانان و فرهنگيان در مصلّاى رشت، 1380.2.12)
- گاهى من در همين راه "كُلكچال" كه از پايين به بالا مى‌آيم، يا به عكس به طرف پايين مى‌روم، خانم‌هايى را مى‌بينم كه با چادر مشكى اين راه را طى مى‌كنند. با اينكه قسمتى از اين راه، بسيار ناهموار و يا به قول ما مشهدي‌ها قلب است، در عين‌حال خانم‌ها اين راه ناهموار را تحمّل مى‌كنند و با چادر مشكى مى‌آيند. خوب؛ اين همّت است ديگر. من اين‌طور زن‌ها و همچنين افراد مسنّى كه اين راه‌هاى طولانى را طى مى‌كنند و مى‌روند، بسيار تحسين مى‌كنم.
(مصاحبه در كوهپیمایی، 1375.6.2)
رجانیوز
- مردم ما چادر را انتخاب كردهاند. البته ما هيچ وقت نگفتيم كه حتماً چادر باشد، و غيرچادر نباشد. گفتيم كه چادر بهتر از حجاب‌هاى ديگر است، ولى زنان ما مىخواهند حجاب خودشان را حفظ كنند. چادر را هم دوست دارند. چادر، لباس ملى ماست. چادر، پيش از آنكه يك حجاب اسلامى باشد، يك حجاب ايرانى است. مال مردم ما و لباس ملى ماست.
(بيانات مقام معظم رهبرى در ديدار گروهى با خواهران پرستار، به مناسبت ولادت حضرت زينب، 1373.7.20)
- به نظر ما، بحث‌هايى كه در باب پوشش زن مىشود، بحثهاى خوبى است كه انجام مىگيرد؛ منتها بايد توجه كنيد كه هيچ بحثى در اين زمينههاى مربوط به پوشش زن، از هجوم تبليغاتى غرب متأثر نباشد؛ اگر متأثر از آن شد، خراب خواهد شد. مثلاً بياييم با خودمان فكر كنيم كه حجاب داشته باشيم اما چادر نباشد، اين فكر غلطى است. نه اينكه من بخواهم بگويم چادر، نوع منحصر است؛ نه، من مىگويم چادر بهترين نوع حجاب است؛ يك نشانه ملى ماست؛ هيچ اشكالى هم ندارد؛ هيچ منافاتى با هيچ نوع تحركى هم در زن ندارد. اگر واقعاً بناى تحرك و كار اجتماعى و كار سياسى و كار فكرى باشد، لباس رسمى زن مى‌تواند چادر باشد و - همانطور كه عرض كردم - چادر بهترين نوع حجاب است.
البته مىتوان محجبه بود و چادر هم نداشت؛ منتها همين جا هم بايستى آن مرز را پيدا كرد. بعضي‌ها از چادر فرار مى‌كنند، به خاطر اينكه هجوم تبليغاتى غرب دامن‌گيرشان نشود؛ منتها از چادر كه فرار مى‌كنند، به آن حجاب واقعى بدون چادر هم رو نمىآورند؛ چون آن را هم غرب مورد تهاجم قرار مىدهد!
شما خيال كردهايد كه اگر ما چادر را كنار گذاشتيم، فرضاً آن مقنعه كذايى و آن لباس‌هاى «و ليضربن بخمرهنّ على جيوبهنّ»(6) و همانهايى را كه در قرآن هست، درست كرديم، دست از سر ما بر مىدارند؟ نه، آنها به اين چيزها قانع نيستند؛ آنها مىخواهند همان فرهنگ منحوس خودشان عيناً اينجا عمل بشود؛ مثل زمان شاه كه عمل مىشد. در آن زمان، زن اصلاً پوشش و حجابى نداشت؛ حتّى در اينجاها وقتى نوبت به اين كارها مىرسد، بىبندوبارى خيلى بيشتر هم مىشود؛ كما اينكه در زمان شاه، بىبندوبارىاى كه در همين شهر تهران و بعضى ديگر از شهرهاى كشور ما بود، از معمول شهرهاى اروپا بيشتر بود! زن معمولى در اروپا، لباس و پوشش خودش را داشت اما در اينجا آنطورى نبود. آنطور كه ديده بوديم و شنيده بوديم و مىدانستيم و مناظرى كه از آن وقت الان جلوى نظر من هست، انسان واقعاً حيرت مى‌كند كه چرا بايستى اينگونه بشود؛ كما اينكه در خيلى از كشورهاى متأسفانه عقبمانده مسلمان و غيرمسلمان هم همين‌طور است. بنابراين، بايد بدقت و با نهايت كنجكاوى و بدون اغماض، مسائل ارزشى را رعايت كرد.
(بيانات در ديدار با اعضاى شوراى فرهنگى، اجتماعى زنان، جمعى از زنان پزشك متخصص و مسئولان اولين كنگره حجاب اسلامى، به مناسبت ميلاد حضرت فاطمه زهرا، 1370.10.4)
- ريشه كن كردن فرهنگ ملی از طريق فراگير كردن بی بند و باری، عياشی و هرزگی در ميان يك ملت هدفی است كه دشمنان در پی تحقق آن هستند. به‌طور مشخص دوران رضاخان سرآغام تهاجم فرهنگی در كشور ماست و بزرگترين قدمها به نفع فرهنگ غرب و در حقيقت در جهت سلطه غرب بر ايران در همين دوران بر داشته شد و با اين بهانه كه زن با چادر نميتواند عالم و دانشمند شود و در فعاليتهای اجتماعی شركت كند، چادرها را از سر زنان برداشتند. اما در عين حال در دوران رضاخان و پسرش هرگز به عموم زنان اجازه شركت فعالانه در حركتهای اجتماعی و سياسی داده نشد و آن روزی كه زنان ايران، وارد ميدان مبارزه و صحنه فعاليتهای اجتماعی و سياسی شدند و كشور را با دست توانای خود به پيش بردند، چادر به سر كردند.
(ديدار نويسندگان، صاحبنظران و كاركنان رسانه های گروهی، 1371.5.21)
- شما ببينيد الان چقدر خرج مى‌كنند و زحمت مىكشند، براى اينكه حجاب را در دنيا از بين ببرند؛ كشورهايى كه خودشان را مهد آزادى هم مىدانند، مىبينيد كه چه مى‌كنند براى مبارزه با حجاب. حالا همه آن تشكيلاتى كه با حجاب مبارزه مى‌كنند يك طرف، اين خواهر ورزشكارِ مؤمن و دخترِ جوانِ ما كه با حجاب اسلامى و لباس محجّبه - يا با چادر يا با آن شكل زيباى ارزشى - جلوِ دوربين‌هاى دنيا ظاهر مىشود و نشان مىدهد كه به اين ارزش پايبند است و اين صحنه در همه دنيا منعكس مىشود، اين يك طرف ديگر؛ او در واقع با اين كار، همه آن تبليغات را خنثى مى‌كند.
(بيانات در ديدار با ورزشكاران شركتكننده در المپيك و پارالمپيك، 1383.7.14)
- آنها با چه چيز زن مسلمان بيشتر دشمن‌اند؟ با حجاب او. آنها با چادر و حجاب صحيح و متقن شما از همه چيز بيشتر دشمن‌اند. چرا؟ چون فرهنگ آنها اين را قبول ندارد. اروپايي‌ها اينطورند؛ آنها مىگويند هرچه را كه ما فهميدهايم، دنيا بايد از ما تقليد كند! مايلند كه جاهليت خودشان را بر معرفت عالم غلبه بدهند. آنها مىخواهند زن به سبك اروپايى را در جامعه رواج بدهند؛ كه عبارت است از سبك مد و مصرف و آرايش در انظار عموم و ملعبه قرار دادن مسائل جنسى بين دو جنس؛ مىخواهند اين چيزها را به وسيله زنان رواج بدهند. هرجا با اين هدف‌گيرى غربي‌ها مخالفت بشود، فريادشان بلند مىشود! اينها كمطاقت هم هستند! همين مدعيان غربى، كمترين مخالفتى را با مبانى پذيرفته خودشان تحمل نمىكنند.
(سخنرانى در ديدار با جمع كثيرى از پرستاران، به مناسبت روز پرستار، 1370.8.22)
- هميشه به شكل غلطى در نظام‌هاى طاغوتى به زن نگاه شده؛ امروز در غرب هم همين جور است. حالا عده‌اى از زنان - مثل خيلى از مردان - در همين نظام‌هاى غربى شخصيت‌هاى برجسته و محترم و پاكيزه‌اى ممكن است در بيايند، ليكن نگاه عمومى به زن كه در فرهنگ غربى نهادينه شده، نگاه غلطى است؛ نگاه ابزارى است، نگاه اهانت‌آميز است. از نظر غرب، علت اينكه شما نبايد توى چادر باشيد، نبايد حجاب داشته باشيد، اين نيست كه آزاد باشيد. شما داريد مي‌گویيد من با حجاب هم آزادى دارم. او چيز ديگرى مورد نظرش است؛ زن را براى نوازش چشم مرد، براى بهره‌ورى نامشروع مرد، مي‌خواهند به شكل خاصى در جامعه ظاهر بشود. اين، بزرگترين اهانت به زن است؛ حالا ولو با چندين لفّاف تعارف‌آميز اين را بپوشانند و اسم‌هاى ديگرى رويش بگذارند.
(بيانات در ديدار جمعى از بانوان قرآن‌پژوه كشور، 1388.7.28)
- انبوه دختران و زنان مؤمن و حزب‌اللهی كه در دانشگاه بهترين علوم را تدريس و بالاترين مدارج علمی را می‌گذرانند و نيز شمار زيادی از بانوان جوان ايران كه در آينده‌ای نه چندان دور به مقامات عالی علمی، فقهی و فلسفی دست خواهند يافت از افتخارات نظام اسلامی محسوب می‌شوند.
(ديدار هزاران تن از خواهران پرستار، 1373.7.20)
- حجابِ برتر كه شما اشاره كرديد -كه مراد همين چادر ايرانىِ خود ماست - حقيقتاً حجاب برتر است؛ هيچ ترديدى در اين نبايد داشت. البته من هيچ وقت نگفتم كه چادر را در جايى اجبارى كنند اما هميشه گفته‌ام كه چادر يك حجاب ايرانى است و زن ايرانى اين را انتخاب كرده و خوب حجابى هم هست و مى‌تواند كاملاً حفاظ و حجاب داشته باشد. حالا بعضي‌ها هستند كه از هرچه ايرانى و خودى است، ناراحتند و دلشان را مى‌زند؛ دلشان مى‌خواهد سراغ چيزهايى بروند كه از خودى بودن دورتر است! به‌هرحال اگر حجاب را حفظ كنند، باز هم خلاف شرعى انجام نداده‌اند؛ منتها چيز بهترى را از دست داده‌اند.
اما اينكه شما مى‌گوييد «ما چگونه برخورد كنيم؟» ببينيد؛ شما با تبليغات كار كنيد. يعنى همان حربه‌اى را كه افراد مورد نظر شما براى سست كردن اعتقاد به حجاب به كار مى‌برند، شما هم به كار ببريد. يعنى شما درباره حجاب بنشينيد واقعاً تحقيق كنيد، فكر كنيد، از لحاظ دينى هم مثلاً درباره‌اش بحث كنيد، يا از بحث‌هايى كه شده استفاده كنيد.
از لحاظ اجتماعى هم روى همين مسئله كيفيّت حجاب تكيه كنيد؛ به ترويج ديدگاه خودتان بپردازيد؛ آن چيزى كه به نظرتان درست است، آن را بگوييد؛ اين دغدغه را هم كه اينها مى‌آيند تمايل به حجاب را در دلِ مردم از بين مى‌برند، نداشته باشيد؛ حجاب از بين نمى‌رود. البته اگر قدرتى مثل قدرت رضاخانى بالاى سرش باشد، يا آن طور كه شنيدم در بعضى از كشورها مثل تونس كسى حق ندارد در خيابان با حجاب باشد و اصلاً حقوق بشر هم در اينجا ديگر مطرح نيست كه چرا مردم را مجبور كرديد بى‌حجاب باشند - كسانى كه مسئول اين چيزها هستند، همين‌طور تماشا مى‌كنند و حرفى هم نمى‌زنند! - بالاخره همان كشف حجاب دوران رضاخانى پيش مى‌آيد اما به مجرّد آنکه اين زور برداشته شود، مردم به سمت حجاب برمى‌گردند.
حجاب، ارزشى است منطبق با طبيعت انسان. برهنگى و حركت به سمت اختلاطِ هرچه بيشتر دو جنس با يكديگر و افشاء شدن اينها در مقابل يكديگر، يك حركت خلاف طبيعى و خلاف خواست انسانى است. شرع مقدّس اسلام هم براى اين حدودى را معيّن و مشخّص كرده و كسانى كه معتقد و مؤمن هستند، نمى‌شود كه اين‌طورى با حجاب برخورد كنند. البته ممكن است كسانى بى‌خبر و بى‌اطّلاع باشند؛ بايستى اينها را با حجاب آشنا كرد.
من در همين سال‌هاى اوّلِ انقلاب به‌وضوح دريافتم كه بعضى از زنانى كه محجّب هستند و خيلى قدر حجاب را نمى‌دانند، اينها اصلاً از حكم حجاب و فلسفه حجاب و فوايد حجاب اطّلاعى ندارند؛ يعنى با اينها كمتر صحبت شده است. البته بعضي‌ها چيزهايى نوشتند؛ سفارش كرديم، كارهايى كردند. الان هم به نظر من همين‌طور است؛ به خصوص در محيط دانشگاه. الحمدللَّه شنيدم كه محيط دانشگاه شما، محيط خوبى است. مسئولان دانشگاه هم، مسئولان مواظب و مقيدى هستند؛ اميدواريم كه هرچه هم مى‌گذرد، بهتر شود.
در محيط دانشگاه خودتان، در نشريات خودتان، با نشريات زن - كه الان در ايران چند نشريه مربوط به زنان وجود دارد - با ديگر نشريات رايج صحبت كنيد، چيزهايى بنويسيد، پخش كنيد، در جامعه فكر را بپراكنيد؛ منتها با استدلال، با منطق. بهترين راه تأمين حجاب هم همين است كه با منطق برخورد شود.
البته اگر چيزى جزء مقرّرات شد و كسى برخلاف آن مقرّرات رفتار كرد، ممكن است قوانينى وجود داشته باشد كه دولت برخورد كند؛ كه لابد هم مى‌كند. در عين‌حال آن چيزى كه در اساس لازم است و مهم‌تر از همه است، اين است كه شما ذهن اين دختر جوان، يا اين زن جوان را -كه عمده هم خانم‌هاى جوان هستند- با اهميت حجاب آشنا كنيد؛ يعنى به او تفهيم كنيد كه حجاب از لحاظ شرعى و از لحاظ منطقى اين است. در ذهن او، استدلال صحيح را در مورد رعايت حجاب راسخ كنيد.
اميدواريم كه ان‌شاءاللَّه روزبه‌روز بهتر شود. البته يكى از عواملى هم كه در اين زمينه تأثيرات منفى دارد، برخى از اين فيلمهايى است كه بعضى از زندگيهاى غربى را در دسترس همه مى‌گذارد. اينها در سُست كردن ذهنيّت مردم نسبت به مسئله حجاب بى‌تأثير نيست. البته نسبت به پخش اين فيلمها هم بايد تذكّراتى داده شود.
(بيانات در جلسه پرسش و پاسخ مديران مسئول و سر دبيران نشريات دانشجويی، 1377.12.4)
- رضاخان قلدر وقتى خواست از غرب براى ما سوغات بياورد، اولين چيزى كه آورد، عبارت از لباس و رفع حجاب بود؛ آن هم با زور سر نيزه و همان قلدرىِ قزّاقىِ خودش! لباس‌ها نبايد بلند باشد؛ بايد كوتاه باشد؛ كلاه بايد اين‌طورى باشد؛ بعد همان را هم عوض كردند: اصلاً بايد كلاه شاپو باشد! اگر كسى جرأت مىكرد غير از كلاه پهلوى - كلاهى كه آن موقع با اين عنوان شناخته مىشد - كلاه ديگرى سرش بگذارد، يا غير از لباس كوتاه چيزى بپوشد، بايد كتك مىخورد و طرد مىشد. اين چيزها را از غرب گرفتند!
زن‌ها حق نداشتند حجاب‌شان را حفظ كنند؛ نه فقط چادر - چادر كه برداشته شده بود - اگر روسرى هم سرشان مىكردند و مقدارى جلوى چانهشان را مىگرفتند، كتك مىخوردند! چرا؟ براى اينكه در غرب، زن‌ها سربرهنه مى‌آيند! اينها را از غرب آوردند. چيزى را كه براى اين ملت لازم بود، نياوردند. علم كه نيامد، تجربه كه نيامد، جِدّ و جهد و كوشش كه نيامد، خطرپذيرى كه نيامد -هر ملتى بالاخره خصوصيات خوبى دارد- اينها را كه نياوردند.
آنچه را هم كه آوردند، بىدريغ قبول كردند. فكر و انديشه را آوردند اما بدون تحليل قبول كردند؛ گفتند چون غربى است، بايد قبول كرد. فرم لباس و غذا و حرف زدن و راه رفتن، چون غربى است، بايستى پذيرفت؛ جاى برو برگرد ندارد! براى يك كشور، اين حالت بزرگترين سمّ مهلك است؛ اين درست نيست.
(بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در ديدار جوانان و فرهنگيان در مصلّاى رشت، 1380.2.12)
- گاهى من در همين راه "كُلكچال" كه از پايين به بالا مى‌آيم، يا به عكس به طرف پايين مى‌روم، خانم‌هايى را مى‌بينم كه با چادر مشكى اين راه را طى مى‌كنند. با اينكه قسمتى از اين راه، بسيار ناهموار و يا به قول ما مشهدي‌ها قلب است، در عين‌حال خانم‌ها اين راه ناهموار را تحمّل مى‌كنند و با چادر مشكى مى‌آيند. خوب؛ اين همّت است ديگر. من اين‌طور زن‌ها و همچنين افراد مسنّى كه اين راه‌هاى طولانى را طى مى‌كنند و مى‌روند، بسيار تحسين مى‌كنم.
(مصاحبه در كوهپیمایی، 1375.6.2)
رجانیوز