راه‌اندازی سفارت مجازی در تهران اتلاف پول مالیات دهندگان آمریکایی است، چرا که استفاده از امواج رادیویی و تلویزیونی برای عبور از پارازیت‌های ایران کارسازتر است.
به گزارش گرداب به نقل از فارس، اندیشکده هریتیج در مقاله‌ای نوشت که راه اندازی سفارت مجازی در تهران اتلاف پول مالیات دهندگان آمریکایی است، چرا که استفاده از امواج رادیویی و تلویزیونی برای عبور از پارازیت‌های ایران کارسازتر است.اندیشکده "هریتج" در مقاله‌ای به قلم "هله دیل" به بررسی افتتاح سفارت مجازی آمریکا در تهران پرداخت. از زمان بحران گروگانگیری ایران در سال 1979، آمریکا هیچ سفارتی در تهران نداشته است. "ویکتوریا نولند"، سخنگوی وزارت امور خارجه، راه اندازی سفارت مجازی تهران را "یک فرصت جدید و هیجان انگیز برای تعامل بین مردم ایران و آمریکا" اعلام کرد. هنگامی که اوباما در روزهای اول ریاست جمهوری، در یک حرکت مشهور دست خود را به سوی ایران دراز کرد، سیلی خورد. اکنون نیز وزارت امور خارجه آمریکا که تلاش داشت با مردم ایران ارتباط برقرار کند مشت گره کرده ایران را بر صورت خود دریافت کرد.
راه اندازی سفارت مجازی در تاریخ 6 دسامبر و فیلتر آن در تاریخ 7 دسامبر
در 6 دسامبر، "ویکتوریا نولند"، سخنگوی وزارت امور خارجه، راه اندازی سفارت مجازی تهران را "یک فرصت جدید و هیجان انگیز برای تعامل بین مردم ایران و آمریکا" اعلام کرد. در تاریخ 7 دسامبر، مقامات ایرانی، در اسرع وقت، این وب سایت انگلیسی و فارسی زبان را فیلتر کردند. کاربران اینترنت در ایران که تلاش داشتند وارد سایت شوند، با پیامی روبرو شدند مبنی بر اینکه مرورگر آنها نمی تواند این سایت را نمایش دهد و یا با صفحه‌ای روبرو می شدند که از سوی مقامات ایرانی طراحی شده است و وب سایتهای محلی دیگر را نشان می دهد.
پیش بینی واکنش ایران
واکنش حکومت ایران کاملا قابل پیش بینی بود. ایران دارای مکانیزم‌های سانسور به شدت توسعه یافته است. گزارش "آزادی در شبکه در سال 2011" که از سوی "خانه آزادی" منتشر شده است، ایران را "بدترین بازیگر" در حیطه آزادی اینترنت در کل جهان مینامد. اقدامات ایران شامل کنترل محتوا، نظارت بر ارتباطات، سازماندهی وب سایتهای تبلیغاتی دولتی گسترده و همچنین تهدید، دستگیری و شکنجه فعالان سایبری است. به خصوص پس از انتخابات ماه ژوئن 2009، تهران برای کنترل ارتباطات دیجیتال و بی سیم به صورت بی امان تلاش کرده است.
تمامی این موارد منجر این سوال می شود: چرا وزارت امور خارجه آمریکا حتی زحمت ایجاد یک "سفارت مجازی" را به خود می دهد؟ سفارتی که به گفته وب سایت آن، یک سفارت واقعی نیست و هدف آن دیپلماسی عمومی است.
بخش مقابله با اطلاعات نادرست رسانه‌های ایران در مورد آمریکا
از زمان بحران گروگانگیری ایران در سال 1979، آمریکا تا به حال هیچ سفارتی در تهران نداشته است و به همین دلیل فرصت کمی برای ایجاد ارتباط با ایرانیان دارد. محتویات این وب سایت مورد سوال نیست. وب سایت حاوی اطلاعات مناسب در مورد آمریکا، بورسهای تحصیلی، برنامه‌های دانشجویی و بخش مقابله با دروغ رسانه‌های ایرانی در مورد آمریکا و همچنین دارای یک ویدئو کلیپ از هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه است که بازدید کنندگان ایرانی را با خوشرویی خوش آمد می گوید.
امواج رادیویی و تلویزیونی می‌توانند از پارازیت عبور کنند
بنابراین، آیا این تلاش برای راه اندازی سفارت مجازی در تهران ارزشمند است و یا اتلاف پول مالیات دهندگان آمریکایی است؟ به عنوان یک اصل مهم، سیاستهای دیپلماسی عمومی آمریکا نباید از سوی کسی که تلاش دارد تا برنامه‌های آمریکا را مسدود کند دیکته شود. پخش به کوبا، چین، کره شمالی و ایران همیشه با مشکل پارازیت مواجه می شوند، اما برخی امواج رادیویی و تلویزیونی، علی رغم تلاشهای پارازیت دهنده‌ها، از مرز پارازیت عبور می کنند. اینترنت یک داستان متفاوت است. در این حیطه، دیکتاتوری‌هایی که دارای فن آوری پیچیده هستند می توانند اینترنت را قطع کنند و تلاشها برای ارائه اطلاعات را ناکام بگذارند. به این ترتیب، می توان به این نتیجه رسید که در زمان مشکل بودجه، پول وزارت امور خارجه و نیروی کار می توانستند به نحو بهتری سرمایه گذاری شوند. به علاوه پاسخ سریع ایران باید آن دسته از افراد را که مدافع حرکت فزاینده برنامه‌های بین المللی آمریکا به سوی سامانه‌های دیجیتال هستند به احتیاط بیشتر فرا خواند. چرا باید سانسور دشمن را آسانتر کرد؟