گرداب- به اين فكر ميكردم كه عليرغم تكرار مفهوم "جنگ نرم" و مفاهيم مشابه آن، ولي هنوز درك درستي از آن نداريم. درك درست آنجاست كه واقعاً خودمان را در "مجاهده" بدانيم و مجاهدان اين جنگ را همچون شهدا و جانبازان و ايثارگران دفاع مقدس عزيز بداريم.
اين روزها كه التهاب شب و روز فتنه 88 فروكش كرده است، عدهاي مي خواهند پيشكسوتان جهاد نرم را از عرصه ياد و اعتبار خارج كنند تا براي خود آب باريكه اعتباري فراهم كنند. دقيقا نظير سالهاي پس از جنگ كه مدعيان سازندگي و اصلاح، دوران مجاهده و شهادت را سپري شده دانستهاند و با قيافه حق به جانب از ضرورت "معيشت" گفتند. شگفت اينكه امام امت هشدار داده بودند كه : «نگذارید پیشكسوتان جهاد و شهادت در پیچ و خم زندگی روزمره خود به فراموشی سپرده شوند.»
عجيب تر اينكه همان فراريان جهاد و مدعيان مديريت امور، مجاهدان و از جانگذشتگان جنگ را كساني دانستند كه «دارند با جنگ كاسبي مي كنند»
چه كسي ترديد دارد كه امروز –در روزگار عافيت- در صف مجاهدين و مومنين انقلابي باقي ماندن دشوارتر از گذشته است؟ و اگر دشوارتر است پس چرا ارزشمندتر نباشد؟ و اگر ارزشمنتر است پس چرا شهدا به جايگاه مجاهدان امروز ما غبطه نخورند؟ و اگر اينچنين است پس چرا اين مجاهدان را از شهدا گراميتر نداريم؟
به يقين مي دانم كه جوان حزب اللهي امروز كه براي رفع يك شبهه و يا دفع يك حمله اعتقادي و يا رسواكردن يك نقشه شوم، به آب و آتش ميزند و از عافيت و جواني و آبروي خود هزينه مي كند، مصداق واقعي آيه شريفه "... و من هم مي ينتظر" است و حاشا كه خداوند اجري كمتر از شهادت نصيبشان كند.
مجاهده زمان معين و دوره ي گذرا ندارد. آنچه از قرآن مي فهمم اينكه "مجاهد بودن" شيوه اي از دينداري است كه برخي مومنين آن را انتخاب مي كنند و عده اي آن را واميگذارند. جهاد هميشه هست ولي شكل مجاهده تغيير ميكند و امروز، اين همان حزب اللهي بودن و انقلابي ماندن است... فضّل الله المجاهدين علي القاعدين اجراً عظيماً... هميشه!
امثال من كه نقص در نيت و عقيده آنها را در حسرت دايره مجاهدين نگه داشته راه ديگري دارند و آن هم گرامي داشت مجاهدين جنگ نرم است. رهبر معظم فرموده بودند : «امروز زنده نگهداشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست» و اين حكم در خصوص مجاهدين جنگ نرم هم جاري است.
عزيز داشتن مومنين و خفيف كردن منافقين خصلت اصلي مومنين مجاهد است "یا ایها الذین آمنوا من یرتد منکم عن دینه فسوف یات الله بقوم یحبهم و یحبونه اذلة علی المومنین اعزة علی الکافرین یجاهدون فی سبیل الله و لا یخافون لومة لائم ذلک فضل الله" واين البته هشداري است به مومنين كه اگر در اين دايره وارد نشوند به زودي با گروهي ديگر جايگزين مي شوند و اين سلسله ادامه مي يابد تا خداوند مجاهدان راه خودش را بشناسد و دين خدا به دست بهترين بندگان او رشد يابد...
يا معزّ الاولياء و مذلّ الاعداء
کیستی ما