شبکه توئیتر در سال ۲۰۰۹ مبلغ ۶ میلیارد دلار درآمد داشته و این در حالی است که صرفاً به عنوان یک شبکه اجتماعی به چنین درآمدی دست یافته است.
به گزارش گرداب، "حسین افخمی" دیروز در همایش رسانههای اجتماعی که از سوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد با اشاره به اهمیت و کارکردهای این رسانهها اظهار داشت: «رسانههای اجتماعی در حال جدا کردن راه خود از سایر رسانههای سنتی هستند و در واقع این گروه از رسانهها در مقابل رسانههای اینترنتی ۲۰ سال پیش با عنوان رسانههای جدید نام برده میشود.»
وی با بیان اینکه شبکه و رسانههای اجتماعی در ابعاد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی آثار مختلفی را از خود بهجای گذاشتهاند، خاطرنشان کرد: «در کشورمان کار پژوهشی قابل استناد خاصی در این زمینه صورت نگرفته و تنها یکسری آمار کلی در خصوص تعداد کاربران اینترنتی در اختیار داریم که البته این آمارها نیز چندان واقعی نیست.»
این استاد ارتباطات با اشاره به برخی "کجکارکردهای" ابزارهای نوین ارتباطی مانند اینترنت در داخل کشورمان تصریح کرد: «به طور نمونه پرداخت اینترنتی و از طریق دستگاههای ATM از سال ۱۹۵۱ در آمریکا شروع شد اما در آنجا شهروندان ملزم به پرداخت اینترنتی نشدند در حالی که در کشور ما در بسیاری از موارد، افراد ملزم به پرداخت قبضهای خود به صورت اینترنتی هستند.»
افخمی با بیان اینکه در عرصه رسانهای کشور، اصل رقابت را نپذیرفتهایم، یادآور شد: «گروههای سنی که از رسانههای اجتماعی استفاده میکنند از سنین ۱۵ سال تا سنین ۳۰ سال را در بر میگیرد.»
وی نخستین تفاوت عمده رسانههای اجتماعی با سایر انواع رسانهها را عدم نیازمندی به سرمایه کلان و افقی کردن قدرت دانست و یادآور شد: «این اتفاقات صرفاً منحصر به کشورهای جهان سوم نیست و برای همه کشورها و رسانههای اجتماعی پارادیم جدیدی را همراه خود آورده است.»
افخمی با اشاره به ابعاد اقتصادی فعالیت شبکههای اجتماعی و با بیان اینکه در سال ۲۰۰۷ میلادی روزانه یک میلیون قطعه محتوا در رسانههای اجتماعی تولید شده است، یادآور شد: «شبکه توئیتر در سال ۲۰۰۹ مبلغ ۶ میلیارد دلار درآمد داشته و این در حالی است که صرفاً به عنوان یک شبکه اجتماعی به چنین درآمدی دست یافته است و در مورد فیس بوک و سایر شبکههای اجتماعی نیز وضعیت به همین صورت بوده است.»
افخمی متذکر شد: «در گذشته وابستگی به منابع خبری بیشتر بوده و در برههای، ۸۰ درصد منابع خبری از طریق ۳ خبرگزاری در دنیا تأمین میشده است اما در دنیای امروز این طور نیست و فرصتی پیدا شده که ما بتوانیم تولیدکننده پیام باشیم.»