به گزارش
گرداب، وزیر امور خارجه آمریکا، "هیلاری کلینتون"، از ایدهای به نام "سیاستگذاری قرن بیست و یکم" حمایت میکند. این ایده به این معناست که سفرای آمریکا و کارمندانشان برای ارتباط و تعامل با اجتماعات محلیشان از فناوری و شبکههای اجتماعی استفاده کنند. اما آیا "فیسبوک" و "توئیتر" میتوانند هنر دیپلماسی را دگرگون کنند و معنای حقیقی "دگرگونی دیپلماسی" چیست؟
برخی معتقدند که شبکههای اجتماعی نسخه کامل اداره دیپلماسی در جهان هستند. برخی سران آمریکا میگویند: «ما ۳۰۰ پروفایل توئیتر و ۴۰۰ صفحه فیسبوک فعال در موضوع دیپلماسی مجازی داریم. به نظر میرسد این به معنای خلق حلقههای ارتباطی خوب به صورت آنلاین و آفلاین باشد که البته قرار نیست جای دیپلماسی رو در رو را بگیرد، اما شبکههای اجتماعی از مهمترین راههای برقراری ارتباط با مردم و کوتاه کردن زمان، فاصله و برداشتن مرزهای دیپلماتیک هستند که باعث میشوند یک مکالمه حقیقی شکل بگیرد.»
آنها اشاره میکنند: «وزارت امور خارجه، اوایل امسال "گوگل هنگ اوت" را به زبان فارسی اجرا و تلاش کرده که راهی برای برقراری تعامل در ایران؛ جایی که حضور دیپلماتیک ندارد، پیدا کند. شبکههای اجتماعی جایگزین دیپلماسی رو در رو نشدند، اما شکاف را پر کردند. آنها تبدیل به ابزاری جایگزین برای دیپلماسی رو در رو شدند.»
اینگونه به نظر میرسد که آمریکا با استفاده از توئیتر و فیسبوک میخواهد در کشورهایی که با آنها روابط دیپلماتیک ندارد، مردم را به سفرای مجازی تبدیل کند تا بتواند شرایط آنجا را به نفع خود تغییر دهد.
به نظر میرسد کشوری مثل آمریکا که ادعا میکند در پی ارتباط با ملتهاست، با توجه به اتفاقاتی که در ناآرامیهای سال ۸۸ در تهران افتاد، با ایجاد این ارتباطات در پی ضربه زدن به ملتها و دولتهای مستقل است.