Gerdab.IR | گرداب

به گزارش گرداب، حجت‌الاسلام والمسلمین حمیدرضا مظاهری‌سیف، بنیانگذار و رئیس مؤسسه علمی - فرهنگی بهداشت معنوی و از محققان اخلاق و عرفان در گفت‌وگو با همشهری درباره حضور بسیجیان در فضای مجازی گفت: موضوع شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی مسئله‌ای است که ماهیتش درست درک نشده است. فضای مجازی به‌گونه‌ای بسط عالم خیال ماست یعنی تخیل انسان موقعی در قلمرو شخصی بود، هرکس خیال و رؤیاهای خودش را داشت.

مظاهری سیف افزود: حال با پیشرفت تکنولوژی و فناوری اطلاعات و ارتباطات، این عالم خیال فردی بسط پیدا کرده و این وهم شخصی بسط یافته است و افراد می‌توانند وهم و خیال خودشان را با دیگران شریک شوند و از وهم و خیال آنها خبردار شوند. این اتفاقی است که افتاده، هر کسی در فضای مجازی می‌تواند دنیای خود را خلق کند. در وبلاگ، سایت یا گروهی که تشکیل می‌دهد، چیزهایی که دوست دارد را در آنجا بیاورد و چیزهایی که دوست ندارد را از آنجا حذف کند.

این کارشناس اخلاق در این زمینه ادامه داد: به‌نظر می‌آید برای اینکه بتوانیم نقش بسیج را در فضای مجازی نشان دهیم باید قبل از آن مشخص کنیم وهم و خیال را چگونه باید ساخت. اگر ما وهم و خیال سالم داشته باشیم که با انگیزه‌ها و ارزش‌ها و عواطف معنوی با تصورات پاک، سالم و منطبق با واقعیات معنوی عالم این جهانی، درونی ساخته شده باشد وقتی این دنیای درون ما برون‌فکنی می‌شود هم دنیای زیبا و ارزشمند است.

حجت‌الاسلام مظاهری راهکار خود را اینگونه بیان کرد: به‌نظرم باید گروهی از افراد را برای حضور در فضای مجازی تربیت کنیم. یعنی سازمان بسیج باید شاخه بسیجیان فضای مجازی را ایجاد کند. در ابتدا باید این بسیجیان وهم و خیال خودشان را سالم کنند، تهذیب کنند و درست کنند. آن وقت هر چیزی که در وهم و خیال خودشان می‌آید اگر برون فکنی شود چیز زیبا و معنوی را خلق می‌کند که به‌نظرم فطرت‌ها جذب چنین چیزهایی می‌شوند. فضای مجازی با شعار دادن جذاب نمی‌شود، با کارهای کلیشه‌ای فضای مجازی معنوی ارزشمند نمی‌شود بلکه ما باید انسان را سالم کنیم بعد این انسان وقتی دنیای درونی خود را بسط می‌دهد آن موقع محیط سالم ایجاد می‌کند.

استاد اخلاق و عرفان در ادامه گفت: برای اینکه در فضای مجازی، بسیج موفق و پیروز و اثرگذار داشته باشیم باید افرادی را تربیت کنیم و بسازیم که اینها عالم خیال و وهمشان سالم باشد و براساس ارزش‌ها و نرم‌های معنوی و اسلامی شکل گرفته باشد. آن وقت اگر این افراد بیایند در فضای مجازی کار کنند و لایه‌های درونی خودشان را بسط دهند فضای معنوی مجازی جذاب و اثرگذار خواهیم داشت که فطرت‌ها را به‌خودش جذب می‌کند و الا فضای مجازی با شعار و کارهای کلیشه‌ای چندان اصلاح نمی‌شود.

تهذیب نفس در عصر مدرن؟
رئیس موسسه بهداشت معنوی درباره خودسازی در عصر مدرن گفت: خودسازی بُعد عمومی و اصول عامی دارد که همه می‌توانند از آن تبعیت کنند و چون موضوع بسیار لطیف و ظریفی هم هست که به لایه‌های عمیق وجود و شخصیت انسان مربوط می‌شود ابعاد اختصاصی‌اش هم مهم است. هر کس قابلیت‌های وجودی خاص خودش را دارد. بنابراین باید روش‌های خاص خود را اجرا کند تا آنها را در ارتباط با خداوند شکوفا کند.

مظاهری سیف افزود: تهذیب نفس با این فرایندها معمولا تحقق پیدا می‌کند. فرایند و ارزش‌ها و راه و روش‌های عام دارد و فرایند خاص فردی دارد که باید به خوبی مدیریت شود، لذا در مجالی به این شکل نمی‌توان به خوبی به این موضوع پرداخت لازم است در مجال مفصل به لایه‌ها و ابعاد گوناگون بحث پرداخت؛ ولی با وجود این می‌خواهم مهم‌ترین و سازنده‌ترین اصول عمومی که در خودسازی وجود دارد را بیان کنم.

این کارشناس اخلاق ادامه داد: ما در خودسازی، راهی جز بسیجی‌شدن نداریم، با همین مبنایی که از ابتدا عرض کردم. موقعی می‌توانیم خودسازی کنیم که در عین وارستگی وارد دنیا شویم. اگر کسی اینگونه وارد عمل شود به‌نظرم حتی آنچه را که برای خودسازی نمی‌داند به او الهام خواهد شد و راه برایش باز می‌شود. مهم این است که تمام وجود و زندگی و فرصت‌ها و استعدادهای خود را در این راه به‌کار بگیرد و بگوید خدایا من برای تو قیام می‌کنم و می‌خواهم از ظرفیت‌هایی که دارم در این راه استفاده کنم و هر کاری که از دستش بر می‌آید در این راه انجام دهد؛ از نظر علمی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و... (حوزه‌هایی که زندگی ما را در این دنیا می‌سازد) و در عین حال وارسته. هر جایی که وارد شد اجازه نمی‌دهد کار، دلش را ببرد و هدف از بین برود و همه این کارما را برای رضای خدا و قرب الهی و تحقق آرمان‌های انقلاب اسلامی انجام می‌دهد. اگر کارها را اینگونه انجام دهد انسان وارسته خواهد شد.

بنیانگذار موسسه بهداشت معنوی در پایان گفت: به‌نظر می‌آید رمز موفقیت اسطوره‌هایی که داریم، شهدای بزرگوار و سرداران بزرگ مانند شهید طهرانی‌مقدم، شهید احمدی‌روشن، شهید کاظمی و... در این بود که این افراد به‌طور جدی وارد امور دنیا شده بودند اما دل به دنیا ندادند.