به گزارش
گرداب، علیرضا شاهمیرزایی، عضو حقیقی شورایعالی فضای مجازی در گفتوگو با خبرگزاری دانشجو،
با اشاره به آزادیهای اینترنتی در سایر کشورها گفت: در همه جای دنیا
علیرغم آزادیهایی که در اینترنت وجود دارد، حق انتخاب برای مشتریان قائل
هستند و اگر خانوادهای بخواهد بر دسترسی فرزند خود به اینترنت نظارت داشته
باشد یا خدمات محدودی دریافت کند، این امکان فراهم شده است.
عضو حقیقی شورایعالی فضای مجازی با اشاره به این وضعیت در
ایران خاطرنشان کرد: در کشور ما هیچ حق انتخابی برای خانوادهها قائل
نیستیم و برای همه سطوح و سنین، تنها یک نوع اینترنت وجود دارد.
منتقد وضع فعلی فیلترینگ اجباری در کشور هستمعضو حقیقی شورایعالی فضای مجازی خود را از جمله منتقدین
وضع فعلی فیلترینگ اجباری در کشور معرفی کرد و اظهار داشت: اگر فیلترینگ
اجباری در کشور مشکلی دارد، دلیل نمیشود که امکان فیلترینگ اختیاری را هم
از جامعه سلب کنیم. اگر سرپرست خانوادهای به اختیار خود بخواهد فیلترینگ
بیشتری بر اینترنت موجود در محیط خانه خود اعمال کند، چه گزینهای برای
وی فراهم کردهایم و چرا حق انتخاب قائل نیستیم.
شاهمیرزایی با اشاره به اینکه هر روزه شاهد مطالعات و
راهکارهای جدیدی در زمینه صیانت از نوجوانان در محیط اینترنت در دنیا
هستیم، یادآور شد: اگر برخی مسئولان میخواهند بگویند خیلی دنیادیده و
آزادمنش هستند، حداقل دنیا را درست ببینند و انواع ساز و کارها و خدمات
ویژهای که ISP ها در دنیا میدهند را هم مشاهده کنند.
ماهیت اینترنت نوجوانوی در توضیح ماهیت اینترنت نوجوان، با بیان اینکه خدمات
ویژه نوجوانان برای دسترسی به اینترنت به 3 دسته کلی تقسیم میشود، افزود:
یک دسته از خدمات این است که اساسا سرویسی متفاوت با وب جهانی یا همان
«اینترنت باز» به نوجوانان ارائه شود که هم اکنون در کشوری مثل کانادا وقتی
شرکتهای مخابراتی یا شرکتهای خدمات اینترنتی برای مدارس خدمات ارائه
میدهند از شبکههای بسته استفاده میکنند و یا شرکت مایکروسافت برای ارائه
خدمات کمک آموزشی الکترونیکی به دانش آموزان از xBox استفاده میکند که شبکه بسیار امنی است.
شاهمیرزایی اضافه کرد: در ایتالیا مطالعههای انجام شده
است که نشان میدهد بهترین روش برای ایجاد شبکههای امن برای نوجوانان،
محدودسازی دسترسی آنها به فضای مجازی از طریق وسایل همراه «خاص- منظوره»
است یعنی به هر نوجوان یک تبلت یا وسیلهای شبیه به آن ارائه میدهند تا
بهتر بتوانند ارتباطات وی را کنترل کنند.
عضو حقیقی شورای عالی فضای مجازی با اشاره به دسته دوم
خدمات مربوط به اینترنت نوجوان، یادآور شد: نوع دوم خدمات این است که حتی
اگر شبکه بسته ایجاد نمیکنیم و از طریق وسایل خاصی خدمات کنترلشده ارائه
نمیدهیم، نرمافزارهایی در اختیار خانواده قرار دهیم که در منزل نصب کرده
و از این طریق هدایت بهتری بر تعاملات فرزند خود داشته باشند.
وی تاکید کرد: در بحث ارایه نرمافزارهای امن
بهخانوادهها، شرکتهای خدمات اینترنتی زیادی در دنیا هم مشاوره داده و هم
نرمافزارها را نصب میکنند و خدمات میدهند و خانوادههای بسیاری نیز
استقبال خوبی از این موضوع کردهاند که از نظر خدمات محتوایی نیز شاهدیم که
تقریبا برای هر خدمتی، یک نوع زیر 18 سال هم به طور جداگانه وجود دارد.
شاهمیرزایی با تاکید بر اینکه خدمات ایمیل برای زیر 18
سال با خدمات ایمیل عمومی متفاوت است یادآور شد: بر روی ایمیلهای عمومی
انواع نامههای ناخواستهای که برای فرزندان بسیار مضر است دائما دریافت
میشود و لذا ایمیلهای نوجوان، اسپمهای کاملتری را رعایت میکنند.
عضو شورایعالی فضای مجازی ایجاد امکان نظارت برای خانواده
را نوع سوم خدمات برشمرد و توضیح داد: اگر از 2 نوع قبلی در زمینه محدود
سازی اینترنت نوجوان که بگذریم، در نوع سوم حداقل امکاناتیکه فراهم
میکنیم این است که خانواده بتواند بر تعاملات فرزند خود نظارت داشته باشد و
هرگاه به شرکت خدمات اینترنتی مراجعه کرد، به او این اطلاعات را بدهند که
متاسفانه ما حتی چنین امکانی را هم فراهم نکردهایم.
راهکاری برای درآمد زایی دولت از «اینترنت نوجوان»شاهمیرزایی با تاکید بر اینکه نمیتوان انتظار داشت که
خانوادهها در مورد همه این مسائل متخصص باشند، ادامه داد: معمولا سواد
اینترنتی نسلهای قبل از نسلهای جدید خیلی کمتر است و لذا دولت باید در
این حوزه به کمک خانوادهها بشتابد و سریعتر فکری بکند. اگر دولت بودجه
هم ندارد باید توجه کنیم که همان طور که دلالی اینترنت و درآمدزایی از محل
خرید و فروش پهنای باند درآمد دارد، فروش خدمات ویژه برای اینترنت نوجوان
هم میتواند درآمدزا باشد. ضمن آنکه در این زمینه لازم نیست دولت بودجه
صرف کند و کافی است در قالب مقرراتی از شرکتهای خدمات اینترنتی بخواهد که
این خدمات ویژه را به خانوادههایی که طالب هستند، ارائه دهد.
وی ادامه داد: اگر همهجا مصاحبه میکنیم و میگوییم
دسترسی پرسرعت به اینترنت جهانی حق مسلم مردم است، باید بگوییم دسترسی به
چنین خدماتی نیز حق مسلم مردم است. چطور است که ما وقتی مثلا یک CD
حاوی فیلم یا بازی رایانهای در جامعه توزیع میکنیم حتما باید شرایط سنی
آن را اعلام کنیم یا حتی برای توزیع اسباببازی در بازار شرایط سنی باید
اعلام شود یا مثلا کارت بانکی که برای فرزند خود تهیه میکنیم قابل کنترل
توسط پدر خانواده است، اما در مورد اینترنت که همه نوع مطلبی در آن وجود
دارد، نباید هیچ امکان کنترلی برای خانواده فراهم کنیم.
برنامه دولتها در زمینه محدویت دسترسی به اینترنتشاهمیرزایی با اشاره به تلاشهای دولتها در زمینه سطح
دسترسی نوجوانان به اینترنت، افزود: در دولت قبل هم متاسفانه پروژه شبکه
ملی مدارس که اجرا شد و به عنوان مهمترین بخش از ابر پروژه شبکه ملی
اطلاعات در مورد آن گزارشدهی و تبلیغات زیادی شد، متاسفانه بعد از مدتی
شاهد بودیم که بر روی شبکه ملی مدارس همان اینترنت جهانی ارائه میشود و
دولت جدید هم هیچ تغییر رویهای نداده است.
وی اضافه کرد: چطور میخواهیم تعداد مشترکین پهن باند
بهویژه در حوزه موبایل را که درصد زیادی از آنها نوجوانان هستند، به طور
ناگهانی افزایش دهیم ولی هیچ فکری برای اینگونه خدمات نکردهایم.
اقدامات شورایعالی فضای مجازی در خصوص «اینترنت نوجوان»عضو شورایعالی فضای مجازی در پاسخ به این سوال که
این شورا در این زمینه چه تدبیری اندیشیدهاست تاکید کرد: تا زمانی که یکی
از وزارتین ارتباطات یا ارشاد که متولی هستند، طرحی مطالعه شده و کارشناسی
شده به شورا ندهند، شورا کاری از پیش نخواهد برد.