علیرضا امیدوار با بیان اینکه از بازشدن فروشگاه اَپل برای فروش گوشی تلفن همراه آیفون تا
ورود آن به تهران 72 ساعت زمان می‌برد در حالی که برای ورود هر جنسی از
امریکا به ایران حداقل به خاطر مسائل گمرکی یک هفته زمان لازم است اظهار
داشت: برخی فکر می‌کنند که ما در توهم توطئه قرار گرفتیم و این حرف‌ها را
نباید خیلی توجه کرد. در حالی که اگر سری به کتاب عصر ارتباطات مانوئل
کاسترز بزنیم مشاهده می‌کنیم که وی چند سال گذشته عصر امروز ما را پیش‌بینی
کرده است.
وی اضافه کرد: این نویسنده در کتاب خود آورده است: «روزی فرا می‌رسد که
افراد در کنار هم می‌نشینند ولی در جمع نیستند» و این موضوع را در
خانواده‌ها به وضوح مشاهده می کنیم که افراد در خانواده در کنار هم
می‌نشینند اما بیشتر توجه خود را به تلفن همراه خود و استفاده از شبکه‌های
مجازی کرده‌اند، از نظر جسمی در کنار هم هستند ولی از نظر توجه و روحی
عاطفه و ارتباطی ردوبدل نمی‌شود.
این پژوهشگر حوزه سیاسی و امنیتی
تصریح کرد: آمارها نشان می‌دهد که میزان گفت‌وگوی والدین با کودکان، 17
دقیقه در شبانه‌روز و میزان گفت‌وگوی والدین با هم از این مقدار هم کمتر
می‌شود. حال باید سوال کرد که چه چیز جای این ارتباط را گرفته است و چرا
میزان گفت‌وگوی آقا با همکار خود از میزان 10 شبانه‌روز آقا با همسرش یا
برعکس بیشتر است؟
امیدوار با بیان اینکه متأسفانه
باید اعتراف کرد که جایگزین این ارتباط‌ها، تلویزیون، اینترنت، بازی‌های
رایانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی شده است اضافه کرد: متأسفانه افراد
محبت‌آمیزترین پیام‌ها را در شبکه‌های اجتماعی نثار دوستان خود می‌کنند ولی
حاضر نیستند که یک‌صدم آن را صرف خانواده خود کنند که اگر این اتفاق صورت
بگیرد خانواده‌ها مشکلات کمتری خواهند داشت.
وی با بیان اینکه مهارت ارتباطی گمشده ماست افزود: ورود بیش از حد افراد
در عرصه‌ای که با نام شبکه‌های مجازی رواج یافته است و ما آن را نساخته‌ایم
موجب شده است که وابستگی افراد به تلفن همراه بیش از وابستگی آنها به
خانواده‌ها شود و این خطری بزرگ محسوب می‌شود.