به گزارش گرداب از سایبربان؛ محققان دانشگاه کارنیگی ملون در حال ساخت پهپادهایی هستند که به‌راحتی در کف دست انسان قرار می‌گیرد. از این پهپادها در عملیات نجاتی مانند حادثه‌ی انفجار تیانجین در چین یا حوادث کوچک‌تری مانند آتش‌سوزی خانه‌ها می‌توان استفاده کرد.
پی هانگ (Pei Zhang)، یکی از اساتید دانشگاه کارنیگی ملون که در حال توسعه‌ی این پهپاد در یکی از آزمایشگاه‌های ناسا در کالیفرنیا است، گفت: «در عملیات نجات مکان‌های خطرناک بسیار زیادی وجود دارد و بدون داشتن اطلاعات کافی از موقعیت نمی‌توان ریسک کرد و وارد آن مکان شد. برای جلوگیری از این خطر ما می‌خواهیم ابتدا این پهپادها را برای شناسایی فرستاده تا ببینیم آیا کسی در آن مکان نیاز به کمک دارد یا خیر.»
هانگ گفته است که احتمالاً از یک پهپاد بزرگ‌تر به عنوان پهپاد مادر استفاده خواهند کرد. این پهپاد تعداد زیادی از پهپادهای کوچک را با خود به محل حادثه خواهد برد سپس آن‌ها رها می‌کند تا کار خود را شروع کنند. پهپادهای بزرگ مدت زمان بیشتری می‌توانند پرواز کنند و مقاومت آن‌ها در برابر باد بیشتر است؛ اما از پهپادهای بزرگ نمی‌توان در بعضی عملیات نجات مانند ساختمان‌های فروریخته در زلزله‌ها استفاده کرد. در موقعیت‌های این‌چنینی پهپادهای کوچکی می‌توانند به‌راحتی پرواز کرده، به محیط وارد شوند و عملیات نجات را انجام دهند.
به علت اندازه‌ی بسیار کوچک این پهپادها امکان قرار دادن سنسورهای زیادی بر روی آن‌ها وجود ندارد؛ اما هانگ گفته است: «این موضوع اهمیت چندانی ندارد زیرا همه‌ی این پهپادها از طریق یک شبکه‌ی "Peer to peer" (همتا به همتا: به شبکه‌ای گفته می‌شود که همه‌ی سیستم‌های موجود در آن در یک سطح قرار دارند.
یک سیستم در این شبکه می‌تواند هم سرور و هم سرویس گیرنده باشد.) با یکدیگر در ارتباط هستند. ما تعداد زیادی از این پهپادها را می‌توانیم به داخل محل حادثه بفرستیم. این پهپادها می‌توانند به داخل دیوارها پرواز کنند. در صورتی که پهپادها با دیوار برخورد کنند به علت وزن بسیار کمی که دارند خرابی بیشتری ایجاد نمی‌شود؛ اگرچه آن‌ها با یکدیگر در ارتباط هستند و محل دیوارها را می‌دانند.»
پهپادهای کوچک به داخل محل فرستاده شده و به صورت تصادفی و آزمون وخطا نقشه‌ی محیط را می‌سازند. همچنین با کمک سنسورهایی که حمل می‌کنند توانایی اندازه‌گیری دما، کیفیت هوا و بررسی تشعشعات را نیز دارند. اطلاعات جمع‌آوری‌شده به پهپاد مادر فرستاده خواهد شد.
پهپاد مادر می‌تواند به مدت 30 دقیقه و مسیری 16 کیلومتری را پرواز کند؛ اما زمان برای پهپادهای کوچک کمتر است. محققان در حال تحقیق هستند تا همه‌ی پهپادهای گروه توانایی حمل سنسورها را داشته باشند.
هانگ در مورد زمان عرضه و عملیاتی شدن این پهپادها می گوید:«فکر می‌کنم هنوز 10 سال زمان لازم است تا بتوان از آن‌ها در عملیات نجات، عملیات نظامی ارتش و ارگان‌های انتظامی استفاده کرد.»
در سالیان گذشته، آمریکا سرمایه گذاری زیادی در امر توسعه پهپادها کرده است. پهپادهای نظامی و جاسوسی، در جنگ‌های اخیر به کمک ارتش آمریکا در نقاط مختلف جهان آمده‌اند. البته به نظر می‌رسد با توجه به انتقادهای گسترده صورت گرفته علیه آمریکا به خاطر کاربرد پهپادها و خسارات فراوانی که این پهپادها در کشورهایی نظیر پاکستان به بار آورده‌اند، این کشور راهبرد متفاوتی را برای آینده این صنعت خود انتخاب کرده و آن انتشار و گسترش این فناوری در قالب طرح‌های امدادی و نظارتی است.
تولید پهپادهای کوچک با اهداف نظارتی و امدادی، می‌تواند سبب کاهش بار روانی وارده بر آمریکا در این موضوع شود. از طرفی این کشور می‌تواند در قالب کمک به کشورهای آسیب دیده در سوانح طبیعی و یا تروریستی، نفوذ خود را در مناطق مورد نظر، گسترش داده و تثبیت کند.