شاید یکی از دلایل مطالبه نشدن شبکه ملی اطلاعات از طرف مردم ،نداشتن اطلاعات کافی از مزایای این پروژه باشد.
به گزارش گرداب از باشگاه خبرنگاران جوان چند وقتی است لفظ شبکه ملی اطلاعات را بسیار شنیده ایم ، شاید کم و بیش هم
راجع به آن بدانیم و از وعده های مسئولین هم به گوشمان رسیده باشد . اینکه
کشور نیاز مبرم به راه اندازی شبکه ملی دارد بر هیچ کس پوشیده نیست.
باید
گفت، کاربران عادی فضای مجازی و اینترنت در ایران که تعدادشان نیز کم
نیست به دلیل اینکه هنوز این بحث شبکه و کارآیی آن به صورت شفاف برای آنها
واکاوی نشده و چندان پیگیر ماجرا نیستند.
خود
مطالبه نکردن این شبکه از طرف مردم ممکن است یکی از دلایل تعویق آن باشد.
طبق گفته شورای عالی فضای مجازی وزارت ارتباطات همکاری قابل توجهی در ارائه
دادن گزارش روند پیشرفت این پروژه ندارد و این شورا بعد از مصوبه خود
تقریبا از مراحل انجام کار آن بی خبر هستند.
در
مقابل وزارت ارتباطات این موضوع را قبول نداشته و پیشرفت خود درمورد شبکه
ملی اطلاعات را غیر قابل انکار می داند.مسئوین این وزارتخانه می گویند: ما
در حال کار و پیشرفت در این زمینه هستیم.
تا
قبل از این ،وزارتخانه قول رسیدن به شبکه ملی اطلاعات واقعی را پایان سال
94 عنوان کرده بود اما اکنون با گذشت نیمه اول 94 و با توجه به فراهم نشدن
ملزومات مراحل ابتدایی آن اعلام کرده پروژه شبکه ملی اطلاعات نقطه پایانی
ندارد و ما همیشه در حال گسترش آن هستیم. همچنین
وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات محمود واعظی اخیرا تاکید کرده که وزارت
ارتباطات مسئول اجرای بخش زیرساخت های ارتباطی این شبکه است و هم اکنون در
این زمینه ۷۰ درصد این پروژه آماده بهره برداری شده است. اما چرا جزییات
این پیشرفت به شورای عالی فضای مجازی داده نمی شود؟
شبکه
ملي متشکل از زیرساخت‌های ارتباطی، مراکز داده‌ي توسعه یافته داخلی دولتی و
غيردولتي و همچنين زيرساخت‌هاي نرم‌افزاری است که در سراسر کشور گسترده
شده است.
اين
شبكه ظرفیت لازم برای "نگهداری و تبادل امن اطلاعات داخلی درکشور به منظور
توسعه‌ي خدمات الکترونیکي" و "دسترسي به اینترنت" از طريق بستر ارتباطي
باند پهن سراسری براي کاربران خانگی، کسب‌وکارها و دستگاه‌های اجرایی را
فراهم می‌كند.
این
شبکه تجمیع کننده شبکه‌های اختصاصی، محلی و ملي در کشور است كه از دو بخش
اختصاصی و عمومی تشکیل می‌شود. بخش اختصاصی برای ارتباط و تبادل اطلاعات و
خدمات دستگاه‌های اجرايی با یکدیگر و بخش عمومی برای ارايه خدمات به
كاربران عمومي است و اين دو بخش در نقاطي نظير مراكز داده با يكديگر اتصال
دارند.
لفظ
اینترنت ملی که برای این شبکه انتخاب شده بود کاملا نادرست است زیرا که
خیلی ها آن را جایگزین اینترنت جهانی میدانند و همین اشتباه نیز یک از
دلایل مطالبه نکردن آن توسط مردم است. با راه اندازی این شبکه نه دسترسی به
اینترنت جهانی محدود می شود و نه ربطی به بحث فیلترینگ دارد. بلکه اینترنت
جهانی تبدیل به یک سرویس از شبکه ملی اطلاعات می شود .
ارمغان شبکه ملی اطلاعات، اولین مزیت راه اندازی شبکه ملی اطلاعات استقلال در داشتن اینترنت سالم، سریع، امن و ارزان است. افزایش امنیت در فضای سایبر و مصون ماندن کشور در برابر حملات سايبري و هکری ديگر کشور‌هاست.
از
دیگر مزایای راه اندازی شبکه ملی اطلاعات، نظارت بر عملکرد شرکت‌های
اینترنتی برای جلوگیری از کم فروشی پهنای باند اینترنت -به عنوان راهکار
مناسبی برای رفع مشکل سرعت اینترنت- است که قرار است؛ حداکثر تا پایان
برنامه پنجم توسعه عملیاتی شود.
نکته
حائز اهمیت دیگر در این زمینه آن است که با اتکا به شبکه ملی اطلاعات
چنانچه به هر دلیلی پهنای باند بینالملل محدود شود، این محدودیت برای
کاربران داخلی اعمال نخواهد شد و دسترسی آنان را با وقفه مواجه نخواهد کرد.
کارشناسان معتقدند با شکل‌گیری اینترنت ملی هزینه‌های دسترسی به اینترنت
کاهش یافته و پهنای باند اینترنت به سرعتی بین 2 تا 8 مگابیت بر ثانیه
افزایش خواهد یافت.
یکی
دیگر از مزایای مهم آن دولت الکترونیک است چراکه تا وقتی ما این شبکه را
نداشته باشیم ابتدایی ترین ملزومات دولت الکترونیک مثل امضای دیجیتال بی
معنی است . محیط اینترنت جهانی بستری برای جاسوسی کشورهای قدرت طلب از
کاربران کشورهای مختلف است و کوچکترین اطلاعات مطمئنا در آن بی استفاده
نخواهد ماند .
حال با توجه به همین چند نکته ساده اما مهم میتوان به ضرورت راه انداز هر چه سریعتر این شبکه پی برد.