به گزارش گرداب، وزیر انرژی ترکیه حملات سایبری را از سوی مجموعه‌ای که شواهد نشان می‌دهد در خاک آمریکا قرار دارد، عامل قطع برق در استانبول و چند شهر دیگر طی دو هفته گذشته دانست. احتمالاً منظور او تیم فتح الله گولن در پنسیوانیا است اما به هر حال خودداری واشینگتن از تحویل وی می‌تواند نوعی حمایت از چنین اقدامات تلقی شود.
برات البایراک می‌گوید «ما در معرض یک حمله شدید سایبری از سوی خاک ایالات متحده قرار گرفتیم که به صورت کاملاً هماهنگ بخش‌های مختلفی از وزارت انرژی را هدف قرار داد، گر چه ما همه آنها را دفع کردیم.» وی افزود نیروهای تجسس همچنین موفق به کشف خرابکاری در سیم‌های برق در سه منطقه از استانبول شدند.
این حملات در شرایطی صورت گرفت که سرمای کم‌سابقه مدیریت اوضاع را از سوی دولت با چالش مواجه کرده و پروازهای متعددی را لغو کرده بود. اگر ادعای وزیر ترک درست باشد، به نظر می‌رسد ایالات متحده قصد دارد با این حملات به آنکارا گوشزد کند در مسائل منطقه بیش از پیش به ایران و روسیه نزدیک نشود.
همزمان رسانه‌های آمریکای و چینی نیز دولت مقابل را به جاسوسی اینترنتی متهم کرده‌اند. واشینگتن تایمز چهارشنبه گذشته مدعی شد پکن از دو هتل جینتانگ و سیزنز (Jintang & Seasons) به عنوان پایگاه جاسوسی استفاده می‌کند. روزنامه آمریکایی نوشته است 4PLA که بخشی از وزارت دفاع چین است این دو هتل واقع در پکن را به پوششی برای جاسوسی تبدیل کرده است.
پکن در مقابل نه تنها عقب ننشسته و اتهامات روزنامه آمریکایی را «بی‌اساس» دانسته، بلکه از واشینگتن خواسته بجای این ادعاها فعالیت‌های جاسوسی خود را که در سراسر جهان در حال انجام است، توضیح دهد. وزیر دفاع چین گفته است پکن طبق قانون اجازه هیچگونه فعالیت مجرمانه سایبری را از خاک خود نمی‌دهد و بهتر است آمریکا جزئیات رخداد پریسم گیت را برای جامعه جهانی فاش سازد.
وی به سندی اشاره داشت که در سال 2013 میلادی از سوی اسنودن افشا شد و نشان می داد سازمان اطلاعات آمریکا موسوم به ان اس اِی به نفوذ برای جمع آوری اطلاعات کاربران در 9 سرویس اینرنتی (از جمله گوگل، یاهو، مایکروسافت، فیس بوک، اَپل و وریزون) و دستیابی به ایمیل ها و فایل های انتقالی آنها اقدام کرده است.
به نظر می‌رسد حملات سایبری و نفوذ رایانه‌ای به یکی از موضوعات داغ در روابط دولت‌ها تبدیل شده و به تدریج جایگاهی اثرگذار در هندسه امنیت ملی بازی می‌کند. در شرایط امروز که حملات فیزیکی و استفاده از تسلیحات متعارف ممکن است با اقدام متقابل و هزینه‌های زیاد به قطع روابط و اعلام جنگ منجر شود، هک و حمله سایبری ابزاری برای زهرچشم گرفتن بدون بیم از عواقبِ حملات فیزیکی شده است.
اما همزمان برخی تحلیل گران معتقدند افزایش بکارگیری این تاکتیک از سوی دولت‌ها ممکن است موجب اشتعال ناگهانی آتش جنگ شود چرا که:
1- مقابله با حملات سایبری هم اکنون در اسناد امنیت ملی بسیاری از کشورها آمده و به ویژه در مورد ابرقدرت‌ها عدم واکنش جدی در برابر آن نوعی کاهش پرستیژ بین‌المللی تعبیر می‌شود.
رواج حملات سایبری و جاسوسی اینترنتی در روابط دولت ها
آیا حمله سایبری از خاک آمریکا با هدف قطع برق در چند شهر بزرگ، پیامی تهدید‌کننده از سوی واشینگتن برای آنکارا است؟
2- ممکن است نفوذ رایانه‌ای در برخی تأسیسات حیاتی مانند کارخانه‌های نظامی و نیروگاه‌های هسته‌ای منجر به انفجار ناخواسته و افزایش صدمات شود.
3- تفاوت این سلاح جدید در امکان بکارگیری پیشرفته ترین انواع آن از سوی عقب مانده ترین کشورها است. بنابر این خلاف خواسته ابرقدرت‌ها که هزینه سنگینی برای توسعه صنایع نظامی خود اختصاص می‌دهند، این ابزار نامتقارن می‌تواند نوعی موازنه قوا ایجاد کند.
این حقیقت نشان می دهد تنها راه ابرقدرت‌ها برای پیروزی در جنگ سایبری، کشاندن آن به جنگ فیزیکی با تسلیحات متعارف است و احتمالاً به زودی باید شاهد تهدید قدرت‌های بزرگ مبنی بر واکنش فیزیکی با تسلیحات متعارف در صورت هرگونه حمله سایبری جدی به نهادهای عمومی آنها باشیم.
بنابر این امروزه دوران آزمون این اسباب بازی از سوی گروه های هکر گذشته و به تدریج به سلاحی قدرتمند در دست دولت‌ها بدل شده که بکارگیری آن نیازمند دوراندیشی است.
منابع
https://www.rt.com/news/372957-turkey-power-grid-hacking
https://www.rt.com/news/372952-china-hacking-groundless-smear
http://ultraculture.org/blog/2013/06/07/prism-gate-when-america-finally-woke-up-to-government-surveillance
